2 jan - Tempels en kleren

Omdat we gisteren zo'n luie dag gehad hebben, willen we vandaag wel wat gaan doen. We hadden al eerder gehoord over de tempels in Hoi An, dus is dat het plan van de dag. Om 9 uur hebben we bij Alicia's hostel (dat wel in het centrum ligt) afgesproken, dus om stipt 9.10 kom ik daar aan. We lopen naar de plek waar ze tempeltoegang kaartjes verkopen. Met 1 kaartje kun je 5 van de 22 bezienswaardigheden zien, en het hostel heeft de 5 besten al aangewezen op de kaart. Onderweg naar de eerste tempel moeten we echt stoppen bij een kledingwinkel (letterlijk tegenover de kaartverkoop, ver kwamen we niet), waar Alicia misschien een kledingstuk (of meerdere) op maat wil laten maken, ik blijf er verre van, ik heb al een pak gekocht in Bangkok, maar ik voel de verleiding om toch iets te laten maken, misschien een langere nette winterjas. Om even na te denken over wat te doen, gaan we naar de tempels. De eerste tempel is gelijk de mooiste die we te zien krijgen vandaag, beelden en fonteinen van draken en natuurlijk de normale dingen die je in elke tempel tegen komt. Na deze tempel lopen we over de monkey-bridge, een Japanse brug die symbool staat voor de handel tussen de Japanners en Vietnamezen. De brug loopt dan ook naar een Japanse wijk, waar vroeger kooplui woonden. De wijk is nu een historische wijk met oude gebouwen en huizen die nog met interieur in de oude stijl bewaard zijn en waar we naar binnen kunnen met ons ticket. Dit gebied van Hoi An overstoomt elk jaar, elk jaar worden alle meubels naar boven gebracht om te voorkomen dat er water het vernield en wordt op de muur aangegeven hoe hoog het water dat jaar gekomen is. Vorige maand in november stond het gebouw nog onder water, 2 meter hoog. Toch zijn de muren en de houten steunpalen nog in perfecte staat. De gids vertelt dat ze in die tijd met bootjes door de straten varen. We lopen door het oude wijkje, als ik in een van de winkeltjes stenen beeldjes zien staan en direct op zoek ga naar een uiltje. Ik vind twee verschillende die ik mooi vind, een van buffalobot en een van buffalohoorn. De hoorn past het best bij mijn collectie en ook Alicia zegt die het mooist te vinden. Met een nieuwe aanwinst op zak zien we ook winkels waar ze chopsticks verkopen, iets wat ik zelf ook nog aan zou willen schaffen, maar een mooie voor een goede prijs kunnen we niet vinden, dat kan later ook nog wel. Om 15.15 is er een opvoering van traditionele Vietnamese muziek en dans, dus in de tussentijd gaan we op zoek naar iets anders als we door een vrouwtje op straat worden aangesproken, die Alicia complimenteert over haar mooie neus en ons met mooie woorden mee sleurt naar haar winkeltje (onderweg helpt ze me met het kopen van sokken). Ze brengt ons naar shop 45, alle winkels hebben hier nummers omdat er zo veel van zijn. Bij de shop aangekomen worden we neergezet met een boek met foto's van kleding voor onze neus en een boek met aanbevelingen van andere mensen die hier iets hebben laten maken en extreem tevreden zijn met het resultaat. Alicia weet het allemaal niet zeker, twijfelt of ze wel echt iets nodig heeft. Maar goed, "nodig hebben" is vaak geen criteria voor het kopen van kleren, dus laat ze een lange zwarte pantalon maken met wijde pijpen op basis van een foto van de eerste tailor, die er allemaal veel duurder en chiquer uit zag. Blij met de beslissing, drinken we een koffie en maken onze eerste vlog voordat we naar de show toe lopen. De show is best wel leuk, met traditionele instrumenten en een dansoptreden. Alicia heeft het allemaal al een keer eerder ezien en is niet zo onder de indruk alhoewel ze deze opvoering wel beter vond. We lopen terug naar Tribee Kinh, waar Alicia zich niet zo lekker voelt en we besluiten vandaag westers te eten om haar maag wat rust te geven. Tegenover het hostel halen we een burger met extra frietjes en een yoghurtkoffie na. Dat is dus letterlijk yoghurt met een shot espresso erin en het blijkt erg lekker te zijn. In de avond lopen we weer terug naar het centrum. De Aziatische lampionnen zijn nu aan boven de straten en leveren prachtige foto's op, we lopen door de romantische straten, als ik hier met een vriendin zou lopen, zou het echt magisch geweest zijn. We lopen langs de waterkant waar we vanmiddag ook liepen, maar nu staat het water zeker een halve meter hoger dan eerder, waardoor de straat overstoomd is en we op de stoep het vieze water net kunnen vermijden. Af en toe moeten we door een restaurant of winkel lopen omdat het water letterlijk tot aan de ingang staat. Nu snap ik wel dat de andere huizen zo ver onder water kunnen komen te staan. We lopen over de met nog meer lampionnen verlichte brug naar dezelfde plek als we oud en nieuw gevierd hebben en het ziet er nu een stuk kleiner uit. Onderweg lopen we langs de markt waar ik toch verleid word om een chopstickset te kopen. Een doosje met 10 paar chopsticks en plaatjes om ze op te leggen als je ze niet gebruikt. We spelen een potje pool bij een cafe, waar we allebei beter in worden totdat Alicia zich echt niet lekker voelt en we terug lopen naar het hostel. Onderweg probeer ik uit hoeveel geneeskunde kennis ik nog heb en het resultaat valt toch een beetje tegen. Het zou een beginnen appendicitis (blindedarmontsteking) kunnen zijn, wat wel een bezoekje in een ziekenhuis zou opleveren... Ik raad aan de huisarts te bellen vanuit Vietnam, maar Alicia wil het nog even aankijken. Morgen gaan we naar Da Lat, dus we spreken af allebei te inventariseren bij welke van onze hostels de bus goedkoper is. In de ochtend hebben we nog tijd voor een activiteit voordat Alicia haar broek moet ophalen bij shop 45, dus gaan we op de scooter naar My Son, een tempelcomplex vlakbij Hoi An.