6 juli - Ubud: bali belly.

We vliegen om 9:35u, dus als ontbijt, douche en inpakken gebeurd is, gaan we om 8u met de 10-minuten durende shuttlebus naar het vliegveld. Hier lopen we na het tonen van onze boardingpas zo naar binnen, door de douane, wat je bijna geen douane kunt noemen, checken in na een lange tijd stil gestaaan te hebben, het schoot maar niet op, en lopen naar de gate. Dit vliegveld heeft alleen binnenlandse vluchten, waardoor het heel klein is en de douane een grap. Onderweg naar de gate lopen we langs een boekenwinkelthe waar mijn aandacht getrokken wordt door "A brief history of nearly everything", een beok dat gast over de ontwikkeling van niks, naar een universum, naar de aarde, naar leven naar hoe wij nu uiteindelijk als mens zijn. Dit weet ik totaal niet en zou ik fantastisch vinden om te leren, dus schaf ik het boek aan voor nog geen tientje en heb zo weer leesvoer, het ander boek (The Martian) is inmiddels bijna uit. We wachten op het vliegtuig en vliegen in een uurtje ongeveer naar Denoasar terug, waar we voor de tweede keer deze vakantie aankomen, zij het nu op de domestic arrivals ipv de international. Op het vliegveld moeten we zoeken naar eten. We beginnen allebei (eigenlijk alleen ik) naar te worden van de trek en ik moet mijn best doen om niet onaardig uit te vallen tegen mensen die er niks aan kunnen doen dat ik niet gegeten heb. We vinden een tentje waar het druk is, Emma de fish en chips besteld en ik de kip cordon bleu, iets waar ik later spijt van ga krijgen. We proberen via grab een taxi te scoren als we een normale taxichauffeur tegenkomen die zegt dezelfde prijs als Grab te vragen, prima, instappen en rijden. Hij spreekt zeer goed Engels en we praten met hem over zijn thuis, vrouw, kinderen, voetbal, Ajax en Bali United. Ik wist niet dat er een voetbalteam, laat staan competitie was in Indonesië! Logisch wel, maar heb er nooit bij stilgestaan. Het stadion van Bali United is vlakbij het hostel, daar moeten we even een kijkje gaan nemen als Emma daar ook voor in is.
Bij het hostel zetten we onze spullen neer en voel ik mijn buik al een beetje opspelen. We willen nog even op de markt kijken vandaag, we hebben nog genoeg tijd. Na een uitrustperiode, lopen we rond 16:30 naar de markt die tot 18u duurt, dan gaan we even eten en weer terug, is het plan. Het lopen is een half uurtje, maar na 5 minuten merk ik al dat ik het niet ga trekken de hele avond. Ik vraag Emma of ze her goed vindt om terug te gaan en lief zusje dat ze is, vindt ze dat natuurlijk geen probleem. Ik ga gelijk op bed liggen en voel mijn buik zich omkeren en mijn temperatuur oplopen. De wc is mijn grote vriend en vijand, de deken houdt mijn koud voelende lijf warm en als Emma vraagt of ze met iemand wat kan gaan eten buiten het hostel of dat ze liever hier blijft, vind ik het toch wel fijner als ze in het hostel blijft. Dat vindt ze niet erg, ze kan ook eten bestellen, dus dan doet ze dat (het hostel heeft zelf geen restaurant). Onder de deken loopt mijm temperatuur op, van een meisje leent Emma een orale thermometer die 39,6 aangeeft. Daar schrik ik wel van, kom onder de deken vandaan en daarna is het "nog maar" 38,5. Zeker in dit gebied vijd ik het niet fijn om koorts te hebben. Verder ben ik ziekjes en zwakjes en vraag aan mijn geneeskunde vrienden advies over wat te doen. Uiteindelijk ben ik diezelfde avond aan de 3 daagse malariakuur begonnen, just in case. Malaria geeft een ander klinisch beeld, maar als je de pillen hebt, kun je ze net zo goed nemen. Emma zorgt goed voor me, haalt een emmer die ik later ongebruikt terug zet, haalt water en iets van zuivel bij een supermarktje omdat dat een vereiste is voor de inname van de pillen. De komende nacht zal een verschrikkelijk zware nacht worden waarin ik continue wakker wordt, niet stil kan liggen door een vreemde koortsige bewegingsdrang en frequent toiletbezoek. Ik ben blij als het ochtend is.