7 juli - Uitzieken

7 juli 2019 - Ubud, Indonesië

Ziek zijn hoort erbij op reis. In Azië krijg je elke trip wel een keer last van je buik/maag en spendeer je het gros van de dag op of in de buurt van een toilet. Hier hebben ze daar zelfs een eigen woord voor: Bali Belly, het klinkt leuker dan het is, en dat heb ik vandaag. Emma brengt me wat droge witte toast op bed na een zware, zeer onprettige nacht. Ors is mijn grote vriend en het duurt tot 15:30 voordat ik me aan de buitenlucht durf te wagen. Liggen gaat prima, maar bij opstaan wil ik het liefst zo snel mogelijk weer gaan liggen. Emma heeft al aangegeven her niet erg te vinden een dagje bij het zwembad door te brengen, dan gaan we morgen wel activiteiten doen, áls ik me beter voel. Top zus, thanks voor je begrip. Ik heb al aangegeven dat ze lekker een tour moet gaan doen met nieuwe vrienden (daar is Emma een ster in), maar ondanks dat ik me overdag wel zou redden, blijft ze liever hier voor mij zorgen in het hostel. We proberen net als Emma gisteravond eten te bestellen via GoJek, maar dat loopt uit op een fiasco. De menukaart is geupdate, waardoor het eten dat we willen bestellen er niet is, we worden gebeld door een amoer Engels sprekende driver, die vervolgens op ons aanbevelen iets anders besteld, wat 2x zo duur blijkt te zijn en bij aankomst eigenlijk niet te eten is (vegetarische wraps met feta).
Ik voel me wel al stukken beter dan gisteravond, wat ook niet heel moeilijk is, maar wel fijn om te merken. 
Avondeten is wel een must. Liever zou ik iets in het hostel eten, maar aangezien dat niet kan gaan we eropuit. Emma heeft online en pizza plek gevonden, Rijst staat me even niet meer aan, maar pizza zou nog wel kunnen. Het idre van pizza doet met niet kokhalzen, dus wie weet vindt mijn maag het prima. We lopen richting de pizza plek als we langs restaurant "Famous" lopen. Het ziet er best chique uit, masr bij de ingang staat een bord met "Pizza Margherita, 39k" (€2,60), toch maar even kijken. We bestellen hier lemon tea en een hele goeie pizza, waarvan ik toch de helft opeet, blijbaar kan mijn maag dat wel aan. De rest mag ik in een doos meenemen en wie weet heb ik daar morgen nog trek in. In het hostel duik ik weer mijn nest in en maak me op voor weer een verschrikking. Het blijkt alles mee te vallen.