8 jan - Stranden in Mui Ne

De dag begint al goed; met een klein schuldgevoel. Als ik om 7.06u beneden kom om te ontbijten, zegt de fantastisch lieve eigenaresse van het hostel dat de bus heeft gebeld om me op te komen halen, maar ik natuurlijk nog niet klaar was en dat ze daarom heeft gezegd dat haar man mij wel naar de bus zou brengen. Gisteren had ze gezegd dat ik vroeg moest komen ontbijten en dat de pickup van de bus die om 8u zou vertrekken om 7.15u was. Ik had zelf al het idee toen ik op stond dat ik aan de late kant was, en nu voel ik me schuldig vanwege die ene keer snoozen, wat 10 minuten scheelde. Na weer een lekker ontbijt, omelet op brood met fruit en yoghurt, neem ik 2 bananen mee voor onderweg en betaal ik voor de afgelopen nachten en activiteiten. De man van de eigenaresse geef me een helm en brengt me naar de bus toe op zijn motor. Als ik op de motor zit realiseer ik me dat dit de eerste keer is dat ik op een echte motor zit en ik moet toegeven dat ik niet kan wachten om zelf op zo'n machine te rijden. We rijden langs een grote bus, waar hij aan de buschauffeur vraagt of dit de bus naar Mui Ne is. Zelf weet hij dus ook niet wat de juiste bus moet zijn, wat er des te aardiger maakt dat hij me brengen wilt. Na een ontkennend antwoord rijden we door naar de buscompany, waar we door worden gestuurd naar de plek waar de volgende pick-up van passagiers zou zijn, en daar vinden we de juiste bus. Ik bedank mijn rijder hartelijk dat hij mij geholpen heeft om de bus toch te halen. De bus gaan dus om 8u weg, maar rijdt vanaf 7u rond om mensen op te pikken. Mij is verteld dat de weg naar Mui Ne redelijk verschrikkelijk is met hobbels en kuilen in weg en dat er daarom geen sleeperbus is, omdat je toch niet slapen kunt. Ik vind de busreis zelf nog wel meevallen, buiten is het heerlijk weer en het uitzicht is prachtig. We stoppen onderweg om wat te eten, drinken plassen en dat soort dingen, waar ik uit de bus stap tegen een muur van Toscaanse warmte en geur. Voor een moment waan ik me in Italië, wat een vreemd gevoel is omdat ik daar al zeker 3 jaar niet geweest ben, en al helemaal niet in mijn eentje. In een hangmat eet ik een perfect rijpe mango terwijl ik wacht op het vertrekken van mijn bus. Niet alleen de temperatuur en de geur lijkt op Toscane, ook het landschap (minus de aloë Vera plantages) lijken op Toscane. Als we vlak in de buurt van Mui Ne komen en langs de zee rijden zie ik iets dat ik al in geen tijden gezien heb of gedaan heb: WINDSURFERS!! Wauw wat heb ik daar een zin in, dat ga ik zeker doen morgen of overmorgen of de dag erna. Als de bus stopt op 2 km afstand van het hostel deel ik met twee jongens die dezelfde kant op gaan een taxi, het is echt te warm om 20 minuten te lopen met zo'n grote tas op mijn rug die elke dag zwaarder wordt. Als ik incheck moet ik wachten tot ik de kamer in kan, van de dames heb ik al een foto gekregen dat ze bij het zwembad zitten, dus ik pak m'n zwembroek en ga op zoek naar het échte vakantiegevoel. Als ik bij het zwembad kom, kan ik mijn ogen net geloven; wat ziet dit er heeeeeerlijk uit. Voor het eerst sinds ik ben gaan backpacken lijkt het op een "normale" vakantie; 30°C, zon, zwembad, relaxen, geen zorgen. En dat voor precies $2 per nacht! Mijn spullen leg ik op een bedje, handdoek erbij en het Toscanegevoel dat ik al de hele dag heb is compleet, op de lunch met rijst die we daarna halen na. De rest van de dag relaxen we bij het zwembad, om 16u begint een pool pillowfight, waarvan ik blij ben dat ik me niet ingeschreven heb als ik het zie. Een paal wordt boven het zwembad gehangen en de meest gespierde mannen gaan er één tegen één op zitten met helmen en gewapend met kussens. Het gaat hard tegen hard en de helmen vliegen er na één klap van de kussens die zwaar zijn van het water meestal direct af. We spelen een kaartspelletje, delen een enigszins plastic pizza en ik schrijf me met een Engelsman in voor het beerpong toernooi vanavond. Voor het eten gaan we even douchen, opfrissen en dan de "stad" in die bestaat uit één lange straat langs het strand. Fieke en Alicia hebben gisteren verschillende restaurants gezien waar bij de ingang tanks met vissen erin staan en je een levende vis uit kunt kiezen die ze terplekke voor je klaar gaan maken. We kiezen twee red snappers uit; sweet-sour en grilled with sauce. Terwijl we wachten op onze maaltijden sta ik te kijken bij de vissen als er een stel Russen komt eten en een vis uitzoeken. De Vietnamees blijkt vloeiend Russisch te kunnen spreken, beter dan Engels. Dit is echt een Russisch plekje, op de winkels en menu's staan naast de Engelse vertalingen ook Russische, sommige menu's hebben zelfs geen Engelse vertaling maar wel een Russische. Nu ik erop begin te letten zitten om ons heen veel Russen en later merk ik het ook op straat. Niks mis mee natuurlijk maar het valt wel op. We wachten op de vissen met een kaartspelletje, als er naast ons een slang wordt gevild voor de show, een man het bloed drinkt en daarna is het over. Was het echt nodig om daar een slang voor te slachten? De vissen die we opgediend krijgen zijn verrukkelijk, terwijl ik normaal geen groot fan van vis ben. Verser dan dit krijg je het niet denk ik. Steamed rice en groenten maken het maal af en dat allemaal voor €10 in totaal. Als we net iets te laat terug komen bij het hostel (en ik nog even naar de wc moet voor het beerpongen), is de wedstrijd al begonnen. Ik heb me samen met Jack ingeschreven, maar omdat we als eerst op de lijst stonden, speelden we als eerst en omdat ik 10 minuten te laat was, was de eerste wedstrijd al gespeeld en verloren. Ik lag al uit het toernooi zonder één bal gegooid te hebben. Helaas, dan proberen we het morgen nog een keer. De rest van de avond spelen we kaartspelletjes, pool en spelletjes met alcohol, waarna we nog wel in de enige club in de omgeving eindigen, een fantastische hamburger bij Mr Burger eten (door iedereen aangeraden om heen te gaan) en vroeg (de volgende dag) in bed liggen.