3 feb - Mt. Bokor

WE GAAN WAT DOEN! Eindelijk, eindelijk komen Adryan en ik weer eens van onze luie eilandbips af om iets te ondernemen. We gaan naar Mount Bokor vandaag. Na een stevig ontbijt (homemade hashbrowns with eggs and bacon, heerlijk) huurt Adryan 2 scooters, aangezien we met zijn drieën zijn, Isabel gaat ook mee op avontuur. We rijden rond 11.30u weg (dat had wel eerder gekund, maar cold turkey afkicken van het eilandleven is lastig), en rijden naar het westen. We hebben al over vanalles gehoord wat er onderweg te doen is, en onderweg zien we vanzelf wat we tegenkomen. De eerste stop is een reusachtig beeld, waarvan ik eerst dacht dat het een zittende Buddha was, maar van dichterbij blijkt het een vrouw te zijn. De viezigheid op het beeld doet het er uitzien alsof deze dame een zwarte stoppelbaard heeft, maar dat is jammer genoeg niet zo. Na een groot, maar weer een ander beeld (na zoveel beelden is het toch minder indrukwekkend helaas), rijden we door over de berg naar een waterval. Vanwege het droogseizoen is er veel minder water op de val dan dat er in het regenseizoen zijn zou. Nog altijd is een waterval een waterval, dus zolang ze niet zo droog zijn als de waterval op Phu Quoc, vind ik het mooi. We dalen langs de waterval af naar beneden om het in volle glorie te aanschouwen en eten oreo's op een rots tegenover de waterval. Na de klim omhoog lunchen we verdacht goedkoop voor een toeristische attractie en rijden verder rond na een nieuwe insmeer-rondr. Matthew heeft deze tour al gedaan, vergat zich in te smeren en is ondanks zijn lichtzongebruinde huid toch verbrand op zijn armen en handen. Je merkt door de luchtstroom niet dat je verbrand op de scooter, zeker omdat de UV belasting veel hoger is in de bergen. We komen langs een meertje, reusachtig hotel (licht tegenstrijdig met de verlaten sfeer van de rest van het park), verlaten kerk en een casino dat zogezegd ook verlaten zou zijn, maar we horen dat een Chinees het gekocht heeft en bezig is er een enorm resort van te bouwen. Ook deze plaats zal er over een jaar of 10 heel anders uit zien, wat ben ik blij dat ik nu hier ben en niet over 10 jaar of zelfs volgend jaar. De dag loopt al ten einde als we met de scooters terug rijden naar Kampot. Voor zonsondergang zijn we terug in het hostel. Adryan gaat even douchen, Isabel bellen en ik zou even aan mijn blog gaan werken, maar zodra ik bij een van de tafels aanschuif (overal zaten al mensen) begint het meisje tegenover me, dat zich direct voorsteld als Eliza, vrolijk tegen me te praten. Om niet onbeleefdheid te zijn praat ik natuurlijk terug en eigenlijk is het heel gezellig. Als Adryan terug komt van zijn douche en Isabel klaar is met bellen, gaan we met zijn vieren wat eten in de stad. We (Adryan) hebben gehoord (opgezocht op TripAdvisor) dat er in de stad een goed restaurant zit; Rikitikitavi. Als we daar aankomen blijkt het redelijk prijzig te zijn voor Aziatische begrippen, $8 voor de lekkerste gerechten, geen geld als je bereid bent om het uit te geven aan echt goed eten. Om onszelf te verwennen gaan we zitten, delen 2 voorgerechten en met een traditioneel Khmer hoofdgerecht en een cocktail is de avond compleet. We voelen ons echte luxedieren, ook al kun je in Nederland nergens zo goedkoop goed eten. $11, een volle buik en een goed humeur later lopen we terug naar het hostel, waar we eigenlijk wel zin hebben in een feestje vanavond. We vragen bij het hostel waar we een feestje kunnen vinden vanavond en worden naar "Naga House" gestuurd, wat een ander hostel blijkt te zijn. Voor goede moed stappen we in de tuk-tuk en worden afgezet bij een afgelegen hostel. We lopen op de muziek af en komen terecht in een drum and base feest met vreemd dansende mensen en muziek waar we zelf niet echt van gediend zijn. Maar ja van proberen kun je leren, dus we proberen een biertje en het feest te waarderen, maar langer dan een uurtje houden we het niet uit en nemen de tuk-tuk terug naar het hostel.