4 feb - Kep National Park en de crabmarket.
4 februari 2018 - Kep, Cambodja
Vandaag weer een relatief drukke dag op het programma, maar ja alles is relatief druk als je het met de eilanden vergelijkt. Ik ontbijt net als gisteren met hashbrowns, ei en bacon, een goed ontbijt betekent een goede dag heb ik zo het idee. Met de scooters rijden we tegen het middaguur naar Kep, een haven/vissersdorpje met verse vis. Vandaag zijn we met 5; Isabel, Edith, Eliza, Adryan en ik. Eliza zou vandaag een tour hebben naar Mount Bokor, maar heeft het een dag opgeschort om met ons mee Kep te ontdekken.
Er eten van Kep is met name bekend van de krabmarkt, waar je vers gevangen krab kunt eten. Voordat we onze lunch verdiend hebben, moeten we eerst een activiteit gaan doen. Bij Kep ligt een national park, waar we de scooters parkeren en voor een dollar door mogen lopen, de heuvel op. We mogen ook met onze scooter door het park rijden, maar met de hobbelige steen-met-zand wegen lijkt ons dat niet zo'n goed idee, bovendien let je met wandelen meer op de natuur dan met scooteren. Na 300 meter lopen we langs een cafeetje met prachtig uitzicht over de baai en een deel van het park, waar we onze eerst stop van de dag hebben met een Vietnamese koffie in de zon. Het park is voor ons te groot om helemaal rond te lopen, 2,5uur lopen vinden we allemaal iets teveel van het goede, dus we besluiten een klein rondje te maken van een uur voordat we gaan lunchen. We komen langs een uitzichtpunt en een onzichtbaar opgedroogde waterval (dry season), waarna we een klein paadje vinden van het grote weg af. Volgens de kaart leidt het weggetje naar een viewpoint op de berg. We lopen voor 5 minuten en alles lijkt goed te gaan, tot een van de meisjes een aapje in de bomen ziet. Enthousiast over het zien van een aap maken we foto's en langzaamaan zien we steeds meer apen om ons heen. Een stuk of 4 links van het "pad" en 5 aan de rechter kant. Alle apen kijken ons recht aan, het voelt alsof we hun territorium binnen zijn gedrongen en ze daar niet van gediend zijn. Als een grotere leideraap steeds dichterbij komt (10/12 meter afstand in een boom), worden we een beetje kriebelig. Eliza ziet het niet meer zitten en wil liever terug lopen, ook al zijn we volgens de map op 2/3e van de tour. Edith en ik willen als enige verder, maar als we 10 meter verder lopen klinkt het alsof de big momma aap begint te grommen en met de staart tussen de benen kiezen ook wij het hazenpad. Weggejaagd door een stel apen. Het klinkt als je het zo zegt redelijk stom, maar gebeten worden terwijl je het had kunnen voorkomen is nog stommer. Opgelucht komen we uit de jungle op het normale pad en vervolgen onze weg naar de volgende waterval, welke ook drooggevallen bleek te zijn. Op de bordjes staat een Remarkable Tree aangegeven, die inderdaad best opvallend is. We kijken door een opening in de begroeiing omlaag over een iets lager gelegen stuk jungle, waar tussen de struiken en het groen een boom van een boom staat, lianen, dikke wortels die ver boven de grond uitsteken en een breedverspreide takken die perfect lijken voor een boomhut. Adryan vergelijkt het met de boom van Rafiki uit de Lion King, zelf doet het me meer aan Tarzan denken. Vanaf de Remarkable Tree begint onze terugweg naar de scooters. Omdat het pad geen cirkel heeft lopen we hetzelfde stuk terug, waarbij we opnieuw de waterval proberen te vinden, maar we vinden nu ook weer geenwaterval. Met een lege maag, bezwete rug en hoge verwachtingen over de crabmarket rijden we uit het park, langs een enorm Krabstandbeeld in het water, zo de markt in. Als we de markt oplopen zien we overal verse vis en schaaldieren, de meersten druk rondzwemmend of -krabbend in een emmer. Aangezien Edith vegetariër is en er geen zeekomkommers of plankton op de markt te koop zijn, verloopt de markt anders dan gepland. We zoeken een restaurantje in de buurt op, waar wel vegetarische opties zijn en verse krab ook op het menu staat. Bij de "Magic Crab" vinden we inderdaad wat we zoeken en een restaurant met deze naam móet wel goede krab hebben. Naast ons zitten twee Nederlanders beiden een enorme krab weg te werken, de beste krab die ze ooit gehad hebben horen we. We bestellen allemaal de krab-amok (behalve Edith natuurlijk) en verse krabben om te delen. Wauw, wat een smaak zit er aan dit delicate vlees, een echte delicatesse. De amok is ongelooflijk smaakvol, goede textuur en zachtpittig. Ik heb de afgelopen tijd zoveel amok gegeten, zelfs voor ontbijt, dat ik vind dat ik mijzelf wel de titel van Amok-connaisseur mag toe eigenen. De verse krab komt wat later, maar zeker het wachten waard. Dit is niet de eerste keer dat ik krab eet, maar nog nooit heb ik zoiets geproefd. Het zilte van de zee en de lichte vissmaak, maar met een andere textuur is met recht fantastisch te noemen. Adryan laat zien hoe je ook het vlees uit de poten kunt halen en we verlaten het restaurant niet totdat we al het vlees dat we kunnen vinden hebben opgegeten. Met een verzadigd trekgevoel na 2,5u hiken door de jungle rijden we op de scooters recht op de zonsondergang af. We zien de zon zakken achter de wolken die net boven de horizon ende bergen zweven en rijden in een stuk door naar 'Good Morning Kampot' een hostel met rooftopbar en zogezegd de beste plek om de zonsondergang te kijken. Met een biertje zitten we op een rij te genieten van het kleurenpalet boven de berg met reflectie in het water. Allemaal zijn we het erover eens dat vandaag een hele goede dag was. Van de afgelopen drie maanden was dit zeker een van de hoogtepuntdagen, puur omdat het zo gezellig was en we ook echt dingen gedaan en gezien hebben. Ik bel met mijn lieve kleine zusje vanaf het dak van het hostel en laat haar de mooie kleuren zien van de zon. Als een van de meisjes vertelt over een bioscoop in de buurt gaan we daar een kijkje nemen. Voor $3,5/pp kun je een kamer huren en een film kiezen uit de 2000+ database van de bioscoop. We reserveren een kamer voor morgen aangezien het nu te laat is om nog een film te kijken voor sluitingstijd. Na de dure lunch besparen we geld door op straat te eten. Broodjes bao (de échte bapao) en fwy wy (fried rice op z'n Aziatisch), $1,5 per persoon, zo weinig dat we extra geld geven omdat we het niet geloven en de mensen erg aardig waren. We rijden terug naar het hostel, waar we vrij snel doodmoe opsplitsen om een goede nachtrust te pakken.
Er eten van Kep is met name bekend van de krabmarkt, waar je vers gevangen krab kunt eten. Voordat we onze lunch verdiend hebben, moeten we eerst een activiteit gaan doen. Bij Kep ligt een national park, waar we de scooters parkeren en voor een dollar door mogen lopen, de heuvel op. We mogen ook met onze scooter door het park rijden, maar met de hobbelige steen-met-zand wegen lijkt ons dat niet zo'n goed idee, bovendien let je met wandelen meer op de natuur dan met scooteren. Na 300 meter lopen we langs een cafeetje met prachtig uitzicht over de baai en een deel van het park, waar we onze eerst stop van de dag hebben met een Vietnamese koffie in de zon. Het park is voor ons te groot om helemaal rond te lopen, 2,5uur lopen vinden we allemaal iets teveel van het goede, dus we besluiten een klein rondje te maken van een uur voordat we gaan lunchen. We komen langs een uitzichtpunt en een onzichtbaar opgedroogde waterval (dry season), waarna we een klein paadje vinden van het grote weg af. Volgens de kaart leidt het weggetje naar een viewpoint op de berg. We lopen voor 5 minuten en alles lijkt goed te gaan, tot een van de meisjes een aapje in de bomen ziet. Enthousiast over het zien van een aap maken we foto's en langzaamaan zien we steeds meer apen om ons heen. Een stuk of 4 links van het "pad" en 5 aan de rechter kant. Alle apen kijken ons recht aan, het voelt alsof we hun territorium binnen zijn gedrongen en ze daar niet van gediend zijn. Als een grotere leideraap steeds dichterbij komt (10/12 meter afstand in een boom), worden we een beetje kriebelig. Eliza ziet het niet meer zitten en wil liever terug lopen, ook al zijn we volgens de map op 2/3e van de tour. Edith en ik willen als enige verder, maar als we 10 meter verder lopen klinkt het alsof de big momma aap begint te grommen en met de staart tussen de benen kiezen ook wij het hazenpad. Weggejaagd door een stel apen. Het klinkt als je het zo zegt redelijk stom, maar gebeten worden terwijl je het had kunnen voorkomen is nog stommer. Opgelucht komen we uit de jungle op het normale pad en vervolgen onze weg naar de volgende waterval, welke ook drooggevallen bleek te zijn. Op de bordjes staat een Remarkable Tree aangegeven, die inderdaad best opvallend is. We kijken door een opening in de begroeiing omlaag over een iets lager gelegen stuk jungle, waar tussen de struiken en het groen een boom van een boom staat, lianen, dikke wortels die ver boven de grond uitsteken en een breedverspreide takken die perfect lijken voor een boomhut. Adryan vergelijkt het met de boom van Rafiki uit de Lion King, zelf doet het me meer aan Tarzan denken. Vanaf de Remarkable Tree begint onze terugweg naar de scooters. Omdat het pad geen cirkel heeft lopen we hetzelfde stuk terug, waarbij we opnieuw de waterval proberen te vinden, maar we vinden nu ook weer geenwaterval. Met een lege maag, bezwete rug en hoge verwachtingen over de crabmarket rijden we uit het park, langs een enorm Krabstandbeeld in het water, zo de markt in. Als we de markt oplopen zien we overal verse vis en schaaldieren, de meersten druk rondzwemmend of -krabbend in een emmer. Aangezien Edith vegetariër is en er geen zeekomkommers of plankton op de markt te koop zijn, verloopt de markt anders dan gepland. We zoeken een restaurantje in de buurt op, waar wel vegetarische opties zijn en verse krab ook op het menu staat. Bij de "Magic Crab" vinden we inderdaad wat we zoeken en een restaurant met deze naam móet wel goede krab hebben. Naast ons zitten twee Nederlanders beiden een enorme krab weg te werken, de beste krab die ze ooit gehad hebben horen we. We bestellen allemaal de krab-amok (behalve Edith natuurlijk) en verse krabben om te delen. Wauw, wat een smaak zit er aan dit delicate vlees, een echte delicatesse. De amok is ongelooflijk smaakvol, goede textuur en zachtpittig. Ik heb de afgelopen tijd zoveel amok gegeten, zelfs voor ontbijt, dat ik vind dat ik mijzelf wel de titel van Amok-connaisseur mag toe eigenen. De verse krab komt wat later, maar zeker het wachten waard. Dit is niet de eerste keer dat ik krab eet, maar nog nooit heb ik zoiets geproefd. Het zilte van de zee en de lichte vissmaak, maar met een andere textuur is met recht fantastisch te noemen. Adryan laat zien hoe je ook het vlees uit de poten kunt halen en we verlaten het restaurant niet totdat we al het vlees dat we kunnen vinden hebben opgegeten. Met een verzadigd trekgevoel na 2,5u hiken door de jungle rijden we op de scooters recht op de zonsondergang af. We zien de zon zakken achter de wolken die net boven de horizon ende bergen zweven en rijden in een stuk door naar 'Good Morning Kampot' een hostel met rooftopbar en zogezegd de beste plek om de zonsondergang te kijken. Met een biertje zitten we op een rij te genieten van het kleurenpalet boven de berg met reflectie in het water. Allemaal zijn we het erover eens dat vandaag een hele goede dag was. Van de afgelopen drie maanden was dit zeker een van de hoogtepuntdagen, puur omdat het zo gezellig was en we ook echt dingen gedaan en gezien hebben. Ik bel met mijn lieve kleine zusje vanaf het dak van het hostel en laat haar de mooie kleuren zien van de zon. Als een van de meisjes vertelt over een bioscoop in de buurt gaan we daar een kijkje nemen. Voor $3,5/pp kun je een kamer huren en een film kiezen uit de 2000+ database van de bioscoop. We reserveren een kamer voor morgen aangezien het nu te laat is om nog een film te kijken voor sluitingstijd. Na de dure lunch besparen we geld door op straat te eten. Broodjes bao (de échte bapao) en fwy wy (fried rice op z'n Aziatisch), $1,5 per persoon, zo weinig dat we extra geld geven omdat we het niet geloven en de mensen erg aardig waren. We rijden terug naar het hostel, waar we vrij snel doodmoe opsplitsen om een goede nachtrust te pakken.