29 dec - You want a pizza this advanture?

Gelukkig is het water gratis in er hostel. Ik besluit voor vandaag een groter ontbijt te kiezen vandaag om de dag weer te kunnen overwinnen en wacht met Jude benden of Alicia überhaupt nog haar bed uit komt vandaag. Omdat ze dat eigenlijk niet echt van plan was, huren Jude en ik in de middag (eerder waren we niet wakker) een scooter om naar de Botanical Gardens te gaan, waar we gisteren langs zijn gereden. De route is net zo prachtig als gisteren, en als we bij het park aankomen, onze scooter parkeren en de 2,5km trek door het park gaan doen ze begint het te miezeren. De bomen houden de meeste regen tegen, waardoor we bijna helemaal droog de tocht lopen. Bij het begin van de tocht staat een kooi met een 2m grote slang erin, samen met (hoogstwaarschijnlijk) zijn lunch; een levende eend die druk zijn veren staat te poetsen. We lopen omhoog over het pad, dat langzaam overgaat in een vaag idee van een route. We klimmen over stenen en gebruiken de touwen langs de route om niet weg te glijden op de natte stenen. De route leidt ons naar de waterval, letterlijk het hoogtepunt van de Botanical Gardens. De waterval kunnen we ook nog beklimmen langs de zijkant, wat je ons geen twee keer hoeft te vertellen, maar waar we de touwen hard nodig hebben. De waterval is prachtig, heeft verschillende niveaus en allerlei hipster zijstroompjes die een verdieping lager weer samenkomen met de mainstream. Vanaf boven hoeven we gelukkig niet terug naar beneden te klimmen maar is er een weg terug langs de slang, die inmiddels wel verplaatst is, maar zijn lunch nog niet heeft aangeraakt. Met de scooter willen we na een bord rijst door rijden naar de 8 Lady Cave, een grot waar 8 vrouwen opgesloten gezeten hebben en waarvan de lichamen nooit gevonden zijn. Een paar andere backpackers zijn er al geweest en vertellen dat ze er niet in mochten, alleen de ingang konden bekijken en de natuur van de rit ernaar toe het ook niet waard was, dus zijn Jude en ik direct naar onze volgende bestemming gereden; een landingsbaan van een oud vliegveld waarvandaan vliegtuigen opgestegen zijn die verschillende Amerikaanse schepen gebombardeerd hebben. De Amerikanen hadden de Vietnamezen onderschat en niet verwacht dat ze daar een vliegveld zouden bouwen. De landingsbaan is nu deel van de normale weg, wat een perfect stuk weg van ongeveer een kilometer geeft om de maximale snelheid van je voertuig te testen omdat er bijna geen andere weggebruikers zijn in dit kleine Vietnamese dorpje. Met alle ervaringen die ik opgedaan heb in het noorden durf ik zoiets wel aan, harder dan 40 ga ik niet hoor mams! Lekker uitgewaaid rijden we rustig terug naar het hostel, waar Alicia nog steeds in bed ligt en we uit bed trommelen om 17u. Met Jude heb ik al geluncht, maar als Alicia voorstelt om bij er café naast het hostel een taart te gaan eten die ons al een paar dagen aans taart, kan ik daar geen nee tegen zeggen. We delen een stuk chocoladetaart en carrotcake, heerlijk om weer eens zulk eten te eten. Aan een ander tafeltje zit een jongen een pizza te eten. Een pizza zoals die heb ik nog niet eerder gezien of geroken in Vietnam en volgens de jongen smaakt hij net zo goed als dat hij er uit ziet. Om de dag na de taart tot een verder hoogtepunt te brengen gaan we die pizza vanavond maar eens proberen. Weer is de pooltafel het middelpunt van de belangstelling als we weer terug komen bij Jude. Beter worden we nog niet lijkt het, maar leuk is het wel. Alicia en ik halen als avondeten een pizza, en wat is die lekker. De jongen van vanmiddag heeft geen woord overdreven, want de Italiaans ogende pizza smaakt precies zoals ik gehoopt had. Omdat we redelijk laat nog gegeten hebben, krijgen we de pizza's niet eens helemaal opgegeten en kunnen ze in een doosje meenemen voor later op de avond of, zoals Alicia voorstelt, morgenochtend in de bus als ontbijt. Vanmiddag hebben we voor de taart ook de bus geboekt naar Hoi An, waar we oud en nieuw gaan vieren. Van verschillende mensen hoorde ik dat Sunflower Hostel een echt partyhostel is, iets dat ik wel zoek voor nieuwjaar. Alicia hoorde goede verhalen over Tribee Kinh (heb ik ook over gehoord) en heeft die al geboekt voor de dagen rondom de jaarwisseling. Omdat ik treuzel, niet weet welk hostel ik wil en steeds blijf uitstellen, is Tribee Kinh volgeboekt tegen de tijd dat ik besluit om daar te willen slapen. Daarom boek ik toch Sunflower, het ligt 20min lopen van Tribee Kinh en het oude centrum, waar het tweede hostel midden in ligt, maar is wel redelijk wat goedkoper. Het maakt niet echt uit in welk hostel ik zit, we kunnen nog steeds de stad samen verkennen. Terug van het pizza eten is er al en flink feest aan de gang met genoeg mensen. Floran en Nathalie zijn inmiddels aangekomen met de motor vanaf Hanoi, ze hebben er dus een paar dagen langer over gedaan omdat ze overdag rijden, terwijl wij 's nachts rijden en in de ochtend aankomen. Jude ziet mijn pizza in het doosje en lust wel een stukje dus ik doneer mijn overige 3 stukken aan hem, sharing is caring. Bovendien deelt hij ook alles wat hij koopt en bestelt met ons en is het een geweldige gast. Als ik ooit nog naar San Diego ga, kan ik bij hem terecht en kan ik gratis drinken in zijn bar zegt hij. Het feest gaat door tot in de latere uren en als ik om 3u in bed lig, kan er nog 3 slapen voordat we om 7u met de bus naar Hoi An gaan. Gelukkig is het zelfs overdag een sleeperbus, dus daar heb ik wel vertrouwen in.