28 dec - Paradise Cave

Het plan is dus om vandaag met de scooter zelf de grotten te bekijken. Om 7.30u wilden we ontbijten, zodat we om 8u weg konden en voor de massa uit de grotten konden zien. Toen ik om 7.15u eindelijk mijn bed uit kwam en ging douchen bleek die tot mijn verbazing nu wel warm te zijn. Daar ging mijn hele idee van een korte douche, waardoor ik te laat was voor het ontbijt. Alicia en Jude waren er al, Gustavo gaat ook mee naar de grotten vandaag, hij wilde het eerst zelf doen voordat we vertelden dat wij ook zouden gaan. Uiteindelijk kunnen we pas om 8.45u weg vanwege alle vertraging en het huren van een scooter. Alicia en ik gaan met z'n tweeën op 1 scooter, Jude huurt een eigen en Gustavo heeft zelf een motor. De poncho die ik uit Ha Giang mee heb genomen neem ik zeker mee op deze regenachtige dag, maar heb hem achteraf niet nodig gehad. We rijden in de richting van de cave, maar we missen een afslag waardoor we weer bij de Phong Nha Cave uitkomen door een weg van modder. Als we weer de route erbij hebben gepakt, rijden we terug door de modder en komen op een normale weg uit, die ons naar het prachtige Phong Nha National Park brengt. Het is een totaal ander park als waar ik tot nu toe geweest ben en daarmee weer een nieuwe ervaring. Dit ziet er namelijk uit als een regenwoud waar onze brede weg doorheen loopt. De bergen zijn bedekt met bomen, waar een tapijt van bladeren en struiken overheen ligt en de bomen niet eens meer zichtbaar zijn. Je weet dat er bomen zijn omdat het tapijt extreem hobbelig is, maar de takken zelf zijn niet te zien. Door deze natuur rijden we verder en passeren we de Botanical Gardens, die we besluiten over te slaan om op tijd bij de grot te zijn. De grot is totaal een half uurtje scooteren, waar we naar het parkeren van de scooters nog een 20 minuten lopen omhoog naar de ingang van de grot. Bij de ingang geeft een Vietnamees een groep Duitsers informatie over de grot in het Duits, wat in erg indrukwekkend vind, zeker omdat hij het er best goed vanaf brengt. De ingang van de grot is een gat in de grond van 2 bij 2 met een trap naar beneden. We hebben van tevoren gehoord dat deze grot absoluut de moeite waard is en de naam Paradise Cave wel eer aandoet. Bij de kleine ingang van de grot kan ik me dat toch moeilijk voorstellen, maar als ik terugdenk aan het aantal bussen dat ik beneden aandelen berg heb zien staan en er aantal mensen dat ik hier boven staan, moeten er een hele hoop al in de grot zijn. Ik hoop dat het niet weer een schoolreisgrot gaat worden zoals in Khao Sok National Park waar we, in verband met het aantal mensen, in een treintje achter elkaar aan liepen en de ervaring van de grot ernstig omlaag ging op die manier. Maar niks is minder waar. Bij de afdaling in de grot, komen we boven in de immense ruimte binnen. Er is een houten trap naar beneden, waar we voor het idee 5 minuten over doen om beneden aan te komen. Door de hele grot loopt een houten pad met relingen, om ervoor te zorgen dat mensen niet verdwalen en om de structuren die de grot zijn uiterlijk geven intact te houden. Want mooi is de grot zeker. Het 60 meter hoge dak van de grot voelt veel hoger dan het getal aangeeft, langs de wanden en af en toe midden inde grot staan enorme pilaren gevormd door stalactieten en -mieten van soms wel 10 meter doorsnee. Het aantal mensen dat in de groep zou moeten zijn in verband met de bussen, zal dat ook vast zijn, maar het voelt alsof er veel minder mensen binnen zijn. De grot is zo enorm dat er met (on)gemak tot wel 6x zoveel mensen in zouden kunnen. Met Alicia, Jude en Gustavo loop ik door de adembenemende grot. Ik probeer wat foto's en filmpjes te maken, maar zelfs ondanks de verlichting doen deze de grot geen eer aan. Jude en Gustavo lopen iets sneller, dus na een tijdje zijn ze uit het zicht verdwenen. Wel uren zou ik door deze grot willen lopen, de paden af en zelf op ontdekking gaan, tentje mee en na een hoogstwaarschijnlijk angstaanjagende overnachting de grot uit vluchten. Er is een tour die dieper de grot in gaat, maar dan ben je alsnog met een grotere groep en dat haalt het magische randje van de grot vermoed ik. Een van de backpackers uit het hostel gaat die tour vandaag doen, 7 kilometer hiken de grot in, waar je de hele dag mee bezig bent. (Achteraf vertelde hij dat het niet echt de moeite waard was, erg jammer.) Een andere tour doet daarnaast nog een overnachting in de grot hoorde ik.
Na anderhalf uur in de grot gelopen te hebben (we hadden makkelijk nog langer kunnen blijven), gaan we door naar de volgende grot op de lijst; de Dark Cave. Beneden bij de berg willen we wat eten bij het restaurantje, maar van de prijs verliezen we bijna onze eetlust. Ze hebben erg goed door dat je de prijs 5x zo hoog kunt maken als je een monopolie hebt bij een toeristische attractie. Het feit blijft helaas wel dat we echt trek hebben en op de scooter op zoek gaan naar een plek om te eten. Gustavo heeft genoeg van het getreuzel en gaat zelf de Dark Cave ontdekken. Jude, Alicia en ik gaan na overleg de Dak Cave overslaan. Omdat we moeten ziplinen, zwemmen en daarna weer de grot uit moeten kayakken, vinden we dat iets te veel (te koud) van het goede. We rijden daarom in een keer terug naar Phong Nha om te lunchen, waarna we bij het vuur opwarmen en weer door en door naar rook stinken. Eenmaal terug in het hostel heeft niemand van ons nog zin om ergens heen te gaan en zijn de pooltafel, happy hour en live muziek onze beste vrienden. Al een tijdje heb ik zin om een Karaoke avond te doen en na de live muziek, waar door de zaal druk meegezongen wordt, ga ik na het laatste nummer het podium op om met de microfoon het idee aan de 50 man in de zaal voor te leggen. De respons die ik uit de zaal krijg is helaas niet waar ik op gehoopt had. Tomaten hoef ik niet te ontwijken, maar blijkbaar is men niet zo fan van karaoke als ik. Omdat we nog geen zin hebben om te gaan slapen, gaan Alicia en ik naar een "club" vlak bij het hostel. Club is het dus niet echt te noemen; een tafelvoetbaltafel, beerpongtafel, bar en een ronde verhoging met een stripper paal in het midden van de tent zou een goed concept zijn als er 4 keer zoveel mensen de club zouden bezoeken. De verhoging met de paal is toch wel interessant en 3 jongens grijpen de kans aan om hun ontbloot bovenlijf aan het publiek te tonen. Met overdreven bravoure paraderen ze rond de paal, wanhopig op zoek naar oogcontact van een aantrekkelijke dame, maar het zijn voornamelijk mannen die de actie van de heren wel vermakelijk vinden. Na een net iets te lange show komen ze naar beneden, opzoek naar de shirts die ze enthousiast naar de paar mensen in de club toe gegooid hebben. Omdat de avond nu wel zo'n beetje af loopt (de vraag is of die ooit begonnen is voor deze club), loop ik ook terug naar het hostel, waar ik onderweg vrienden word met een stel koeien en stieren die op de middenberm van de weg staan te grazen. Ik vraag me nog steeds af van wie die beesten zijn, want een oorplaatje, ketting of brandmerk zie ik niet. Voor morgen hebben we nog geen plan, wel zo lekker als je laat in bed ligt.