27 juni - Dag 1 Rinjani!

Dag 1 Rinjani blijkt helaas nog niet dag 1 van de Rinjani te zijn. Na een vroege wekker en ontbijt, neem ik "afscheid" van Emma voor de komende 2 dagen. Emma gaat heerlijk in Pipes hostel zitten en lekker een paar dagen niks doen of strand hangen of boekje lezen. Het doet me in ieder geval goed dat ik weet dat Emma zich wel vermaakt, het hostel heel prettig vindt en inmiddels genoeg aan het backpackleven is gewend dat ze binnen no time de leukste mensen heeft ontmoet. 
Bij het hostel kan ik mijj backpack achterlaten, mijn geld, pinpas, creditcard, paspoort geef ik allemaal aan Emma in bewaring, die heb ik op de berg niet nodig en ik vind het veiliger als Emma dat bij zich draagt/in een kluisje bewaart. Ik word bij het hostel opgehaald door een busje waaruit een arm van Santiago me bezwaaid en ik naast Luis op de achterbank schuif. Er komen nog 3 mensen bij, die we afzetten bij de haven (de een gaat naar Gili T en de andere twee naar Flores) wat betekent dat we een flink stuk de verkeerde kant op rijden. We lunchen bij een tentje, waar we de tour ook moeten betalen en uiteindelijk om 12:30 al bij de kamers zijn waar we gaan slapen vanavond. Wat moeten we dan de rest van de dag doen??
In de buurt is er een waterval, dus we besluiten daar naar toe te lopen. Het schijnt een pittige wandeling te zijn, een goede warming-up voor morgen dus! Onderweg ontmoeten we toevallig Björn, die bij een restaurantje zit te lunchen, hij zit ook ergens in de buurt in een kamer en we besluiten vast door te lopen, dsn zien we hem bij de waterval wel. Om bij de waterval te komen moeten we natuurlijk eerst weer wat geld dokken, 10k, net als bij sommige stranden verdienen ze goed geld aan de toeristen. Zolang het voor de onderhoud van het park wordt gebruikt, vind ik het prima. Beneden (het is een prima afdaling met natuurstenen trappen) vinden we een shop waar fried bananas (panang goreng, goreng betekend fried, waardoor nasi/bami goreng ineens betekenis krijgt) en tempe wordt verkocht en waar boven de winkel op een richel een aap staat te loeren, wachtend op een moment van onoplettendheid. Maar de locals zijn hier niet van gisteren en de man des huizes pakt een heuse slingshot (kan even niet op het Nederlandse woord komen) en schiet daarmee goed gericht richting het beest. Waarschijnlijk zijn deze apen het ongedierte van Lombok. 
Beneden bij de waterval maken we al wat goeie foto's, kopen we de fried bananas (1k/stuk, wat belachelijk goedkoop is, en lekker!) maar we worden wel aangeraden om ze ivm de monkeys hier op te eten. Vanaf deze relatief kleine waterval begint de echte loop naar de main-waterval. Onderweg worden we bijna omringd door apen in de bomen, steekt er een voor onze neus de weg over, en hoop ik dat geen van deze apen m'n telefoon probeert te stelen zo. Via paadjes en wegen volgen we de rivier stroomopwaarts en komen we bij wat een doodlopend einde lijkt, hier komt onze fantasie goed van pas. Luis en Björn kiezen het verstandige pad langs de rivier, en Santiago en ik pakken het avontuurlijker aan en kruisen de rivier via een omgevallen boomstronk. We lopen aan weerszijden van het water richting de watrval. Luis en Santiago hebben duidelijk het "echte" pad gevonden en al snel kunnen Santiago en ik niet meer verder. We proberen door middel van het gooie van stenen zelf een route over de rivier te maken (onze schoenen mogen niet nat worden, want daar moeren we morgen de hele dag op lopen), maar na een oaar tevergeefse pogingen moeten we toch een stukje terug lopen en kruisen de rivier via een andere boomstronk als dat we gekomen zijn. 
De waterval is hoog, prachtig en machtig. De mist van het water maakt onze kleren elke minuut wat vochtiger, maar de foto's liegen er niet om. Na een fotorolletje vol te hebben geschoten lopen we weer terug tot ik het een goed idee vind om een stukje te rennen en uitglijd over een wat zanderige rots, maar er op een blauwe plek op mn bil niks aan overhoud, misschien maar even niet rennen voordat we morgen moeten lopen. De rest van de terugtocht verloopt zonder vlekken en stoten en na een verfrissende douche (de stroom doet het niet, geen licht en dus ook geen warm water, ik heb geen handdoek meegenomen dus spoel ik alleen de vieze plekken van de glijpartij af) halen we met Björn erbij wat avondeten. Omdat we van alles willen proberen, bestellen Luis en ik samen Semtuk(?) en een eigen B(?) tradionial food, allebei erg lekker. Omdat ik nog trek heb bestel ik nanas goreng met chocolate (fried pineapple, toch ons koloniale verleden dat deze woorden zo op elkaar heeft laten lijken). We halen wat koekjes voor onderweg en krijgen in ons hostel nog wat uitleg over de trek van morgen. Het is dus jammer genoeg maar een klein deel van de normale tour (maar ze laten ons wel de volle mep betalen natuurlijk) we gaan naar het base-camp op 2641m hoogte aan de rand van de krater van de vulkaan. Daar slapen we en dan de volgende dag lopen we hetzelfde stukkie weer terug. Morgen lopen we inclusief pauzes 7u, de dag daarna is het 5u dezelfde weg terug naar beneden. Andere treks gingen nog naar de top op 3600m (geloof ik) en konden zwemmen in een thermische bron, maar door de aardbeving van vorig jaar zijn die paden helaas onbegaanbaar geworden. Erg jammer natuurlijk, maar het wordt ongetwijfeld een fantastische ervaring!