26 juni - Scooteren, fotomodel spelen en energie sparen

Het gratis ontbijt is best prima, we hebben keuze uit banana pancakes (Emma), scrambled eggs of sunny side up (Sam). Na het ontbijt lopen we weer terug naar Pipes Hostel, daar hebben ze vast ern printer om mij te helpen met het regelen van het coschap. Gisteravond bedacht ik me dat ik het 2 weken van tevoren geregeld moest hebben en dat ik morgen voor 3 dagen weg ga, terugkom op zaterdag en het dan direct moet regelen voor maandag. Daarom wil ik het vandaag in orde maken, dan heb ik weer minder aan mijn hoofd. Toch wel erg jammer dat ik op reis bezig moet zijn met het actief regelen van het coschap en eerder deze vakantie van het voetbal. Dat zorgt er toch voor dat je niet helemaal zorgeloos bent. Nu snap ik ook wel dat het niet te vergelijken is met het backpacken van 1,5 jaar geleden, maar toch denk je daar wel aan terug. Gelukkig zit er bij Pipes wel inkt in de printer en na 15 minuten sta ik buiten met ingevulde papieren. In het hostel maak ik foto's verzamel de benodigde informatie en stuur de mail. Zo. Is dat ook weer geregeld. Vanaf het Sentul hostel besluiten wr toch een scooter te huren, de wegen zijn hier goed berijdbaar en ik voel me zeker genoeg op een scooter om mijn lieve zusje achterop te nemen en niet bang te zijn om te vallen. We rijden pal naar het zuiden naar de dichtsbijzijnde beach, parkeren de scooter (het rijden gaat super goed trouwens) en lopen het strand op. Het strand ligt vol met boten en het is duidelijk dat het meer als haven wordt gebruikt dan voor plezier. Verderop zien we wel mensen spelen in de zee en als we dichterbij komen zien we dat het alleen maar locals zijn, zien we geen surfers terwijl het echt een surfersparadijs zou moeten zijn. Geen probleem natuurlijk, misschien zelfs wel extra leuk om een keer zonder andere backpackers op een strand te liggen. Als we dichterbij de mensen komen voelen we dat ze continue naar ons kijken en het duurt niet lang voor het eerste groepje vraagt of ze met ons op de foto mogen, dat blonde haar en blauwe ogen is blijkbaar toch nog steeds bijzonder in Indonesië. Hoe verder we over het strand langs het water lopen, hoe bijzonderder we worden en hoe meer mensen (kinderen en tieners) langzaam dichterbij komen. We kopen een gebraden sweet corn en proberen een plekje in de schaduw te vinden, maar als we gaan zitten worden we gelijk gevraagd voor foto's en selfies en vinden het eigenlijk steeds ongemakkelijker worden. Zo moeten filmsterren zich dus voelen, je kunt niet eens ergens rustig zitten of je wordt weer "lastig gevallen". We kijken om ons heen en zien dat er alleen maar kinderen in het water spelen en de rest van de tieners en volwassenen bijna volledig bedekt zijn, in ieder geval meer dan Emma. We voelen ons erg opgelaten en besluiten ons los te wrikken van de enthousiaste fans die nog net geen handtekeningen en bezweette T-shirts van ons willen, lopen terug naar onze scooters en proberen een ander strand te vinden, waar wel backpackers en zwemmers zijn, de roem stijgt hier teveel naar ons hoofd.
Op de scooter volgen we google maps (handig die simkaarten) en rijden langs wat kledingwinkels, waar we natuuuuuurlijk moeten stoppen en kleren moeten kopen. Ik wil graag ren saroong kopen, een doek voor om je middle om je knieën te bedekken, dat vind ik wel zo netjes op een Islamitisch eiland. Bovendien kun je een mooie ook thuis ophangen of vaker gebruiken. Uiteindelijk koopt Emma een sarong, een shirt en een tasje, en koop ik een sarong en een hemd met korte mouwen en een kek printje. Blij met onze, natuurlijk iets overbetaalde, aankopen, rijden we verder op zoek naar een strand. Dit blijkt nog makkelijker gezegd dan gedaan, want we weten niet wat de populaire surfstranden zijn. Na een compleet leeg strand waar de honden ons wegblaften, zetten we koers naar een strand waar google maps ook cafés bij aangaf, daar moeten vast ook andere mensen zijn. Hier aangekomen zijn we inderdaad gelukkig niet de enige, ploffen neer op beanbags in de zon/schaduw en doen de rest van de dag niet zoveel meer. Er komt een vrouw met nóg meer sarongs langs, maar ze neemt er geen genoegen mee als we zeggen dat we er net een gekocht hebben. Ze draagt een heleboel van die doeken op haar hoofd (best zwaar, ik heb het geprobeerd) en als we niet willen kopen verlaagt ze de prijs naar 100k (€7) én heeft ze ook nog een hele mooie in de aanbieding. Ooe dan, ik koop hem, waarom ben ik hier ticyh zo slecht in... We bestellen eten en rijden de zonsondergang tegemoet richting het hostel, we willen ivm de wegen toch wel voor het donker thuis zijn. Op het strand ben ik gebeld door Luis, dat ze het boatticket naar Bali 10minuten voor vertrek hebben omgeboekt naar Lombok, vandaag nog in Kuta aankomen en morgen met mij de tour willen doen! Helemaal gezellig! Ik leg ze uit hoe en wat waar te boeken en geef drzelfde informatie aan de Zweedse Björn, die we in Canggu hebbrn ontmoet en die ook de tour wil gaan doen. Björn boekt bij een ander hostel, maar aangezien het dezelfde berg is, zullen we elkaar vast tegenkomen. In het hostel douchen we even snel en rijden toch in het donker (goed verlichtte wegen en het is een klein stukkie) naar Pipes, waar we met Luis en Santiago avondeten en dan toch oo tijd naar huis gaan. Morgen worden we om 8u opgehaald, maar volgens mij gaan we dan nog niet gelijk lopen. Morgen slapen we als het goed is in een hostel aan de voet van de berg, dus zal het wel een rustig dagje worden.