24 juni - Snorkelen en onze laatste Jungle-feestje

24 juni 2019 - Gili Trawangan, Indonesië

3 uur geslapen, 8u gaat de wekker en Emma heeft al het een en ander geregeld voor de snorkeltour. Ik had een berichtje gestuurd met de vraag of zij het kon regelen omdat ik zo kang mogelijk wilde slapen. 9.30 worden we opgehaald en vandaag moeten we ook nog van kamer wisselen. Gisteren hebben we besloten nog een dag te blijven, dat kon, maar dan wel op een andere kamer. Dat betekent dus, ontbijten tas inpakken en om 9:30 klaar te staan om te gaan snorkelen, uitslapen zit er niet in helaas. Natuurlijk staan we op tijd klaar (Nederlands trekje) en worden we naar het strand en de snorkeltripregelaars gebracht, waar we tot 11u (!!!!!) moeten wachten voordat we weg gaan. Ja hallo, in die tijd hadden we ook kunnen slapen. We krijgen onze flippers en duikbril-snorkel combinatie aangereikt en vertekken op de boot samen met ongeveer 15 koppels en tenminste 6 andere Nederlanders, die zijn er namelijk in overvloed. Het snorkelen gaat veel beter bij Emma dan de eerste keer en ik zie hoe ze geniet van het doen van nieuwe dingen. We zien prachtige vissen en een gezonken ship, bij de volgende stop staat er onder water beelden in een cirkel, waar menig toerist bij moet zwemmen, een foto moet  maken of een van de tour guides hun gopro geven om tussen de beelden door te zwemmen aangezien ze dat zelf niet kunnen, maar wel die exacte beelden op hun camera moeten hebben staan. Het is bijna moeilijk om hier te zwemmen zonder een flipper tegen je hoofd of buik te krijgen en een Chinese toerist die te Chinees is om zich daarvoor te verontschuldigen. Emma en ik kiezen er daarom voor om de rest van de onderwaterwereld te ontdekken en vinden het allemaal prachtig. Wat heerlijk om in het water te dobberen en de vissen onder je door te zien zwemmen. De 3e stop is de stop waar we voor gekomen zijn: Turtle Point. We duiken het water in en volgen de guide in hrt open water. Al heel snel zien we een van die prachtige beesten omhoog zwemmen naar het oppervlak om lucht te halen. Ondanks de vele toeristen is het prachtig om ze gewichtloos door het water te zien glijden. We zien er een paar op de bodem liggen. Het water is zo helder dat we de bodem op 20m makkelijk kunnen zien. De laatste stop blijf ik op de boot, ik vind het wel goed geweest met het snorkelen vandaag en geniet van het uitzicht en het deinen op de golven. 
Als we om 16:30 terug komen zijn we kapot, Emma gaat vast naar het hostel voor een powernap, ik zoek onze vrienden op bij Villa Unggul, met een prachtig zwembad, naast het strand. Omdat ik toch wel erg moe ben, ga ik daarna gelijk naar het hostel om even de ogen te sluiten voor vanavond, onze laatste avond hier. We gaan avondeten bij een pizzeria die ons is aangeraden, Suparman pizza, gerund door de enige echte, inmiddels 54jarige Indonesische Suparman. Een man met veel wijsheden over relaties en een heerlijk recept voor een gerecht dat Marinda de volgende dag zou krijgen. We bestellen de signature Suparman pizza, met 3 soorten vlees, groenten en kaas en worden zelfs geupload op zijn Instagram pagina.
De laatste avond verloopt vrij rustig, we spelen wat spelletjes, maken wat laatste foto's en drinken toch maar een biertje mee voordat we om 10u weer naar de Jungle verkassen. Voordat we naar de Jungle gaan nemen we afscheid van Luis die morgenvroeg gaat duiken. Ik krijg van hem een T-shirt uit Mexico dat ik ontzettend vet vind. Hij zegt dat het een speciaal shirt is, van elk shirt dat ze verkopen geven ze een shirt aan dakloze kinderen. Hij geeft het dus graag weg om daarna een nieuwe te kopen, maar dan moeten we beloven om een keer naar Mexico af te reizen. Dat lijkt ons zeker geen straf.
We blijven bij de Jungle plakken tot half 1 en proberen vannacht wat langer te slapen dan de dag daarvoor.