23 nov - Alleen op pad en pingpongshow
23 november 2017 - Bangkok, Thailand
Zoals voorspeld hebben we vandaag nodig om uit te brakken van gisteren. Langzaam op gang komen, ontbijten met cakejes die Chantal voor ons gehaald heeft en een filmpje kijken. Ik ben redelijk misselijk waarvan ik me af vraag of het door de alcohol komt of door de insecten van gisteren. Ik boek een hostel voor vanavond, een die ik aangeraden gekregen heb en gisteren hebben we een jongen ontmoet die daar ook slaapt, dus dat vond ik wel een goeie optie dan. Tas ingepakt en zometeen een foto maken met pak aan, het dak gaan we niet meer op. Ik hoop net voor de spits uit naar het hostel te gaan, want anders wordt het een lange rit. Het verlengen van m'n visa moet ik morgen dan maar gaan doen denk ik, want daar heb ik nu geen zin in en geen tijd voor.
Chantal kookt ook nog een maaltijd voor ons voordat we weg gaan, ik help met het snijden van groenten knoflook en tomaten, voor het eerst sinds 3 weken dat ik zelf weer iets van koken doe. Na de pasta moeten we alsnog een beetje haasten, het is 16.15 en de taxi om de Luke en Jasper naar het vliegveld te brengen komt om 17. Snel onze nieuwe mooie pakken aantrekken, kiekjes schieten en tassen klaar maken voor vertrek. We gaan de badkamer in om foto's te maken (geen spiegelselfies gelukkig), daar is namelijk een groot rond bad met uitzicht over Bangkok.
Dan is het tijd voor Jasper en Luke om naar het vliegveld te gaan. Chantal en ik zwaaien ze beneden uit als ze wegrijden, bestellen daarna een taxi voor mij en dan ben ik ook onderweg naar een avontuur alleen. Ik ga naar Mad Monkey hostel, valk in de buurt van Khaosan Road, dus ik laat me daar afzetten en loop naar het hostel toe. Aangekomen krijg ik m'n kamer, installeer even, ontmoet mijn nieuwe roommates, twee guys uit Canada, koop een fles water en ga beneden zitten om kaarten te schrijven die ik morgen op de bus wil doen. Ook moet ik een plan bedenken voor de komende dagen wat ik wil doen en ondernemen voordat ik naar het zuiden ga om met de Canadese meisjes mee te feesten. Als ik de kaarten heb geschreven en een plan wil maken komt Connor voorbijlopen, de Guy die ik gisteren ontmoet heb. We praten wat en er komt een medewerkster van het hostel aanlopen die ons vraagt of we me willen doen met het beerpong toernooi. Voordat ik ook maar iets kan zeggen heeft Connor ons al opgegeven en weet ik dat mijn avond een lange gaat worden. Ik zou eerst afspreken met twee Nederlandse meisjes die ik ken uit Utrecht van geneeskunde, maar ze zijn vandaag aangekomen in Bangkok, redelijk moe en dat beerpong toernooi kom ik ook niet onderuit. Dus we besluiten om dat morgen maar te gaan doen. Connor en ik winnen alles, waarna we met een clubje naar Khaosan Road gaan om nog een biertje te drinken.
De avond verloopt heel goed, de andere backpackers zijn heel gezellig en makkelijk in de omgang. Ik was eigenlijk van plan een rustig avondje te doen, maar na het beerpong toernooi vragen een paar Engels gasten of we mee gaan naar een pingpongshow (als je het niet weet, zoek het ook maar niet op). Nouja bent maar 1 keer in Bangkok, dus waarom niet he? Op Khaosan Road kunnen we dat vast wel vinden denken we, dus we lopen daar naartoe en speuren met onze oren de menigte af. Mannen die de shows aanbieden maken namelijk een plopgeluidje met hun mond om aan te geven dat je bij hen zo'n show kunt zien. Als we er een gevonden hebben, lang zoeken was het niet, neemt hij ons mee naar de tuk-tuks die naast Khaosan Road klaarstaan om ons naar het Red Light district van Bangkok te brengen (althans dat is mij verteld). Met een rotvaart crossen we met de twee tuk-tuks (7pers, 5thb pp; 15cent) naar de pingpongshow en we krijgen onze tuk-tuk chauffeur zelfs zo ver om een wheelie te doen. De show is natuurlijk ergens achteraf op een shady plekje, 600thb entree en een gratis drankje (minibekertje met Heineken blijkt later). De show zelf ga ik niet beschrijven, dat is niet gepast voor een degelijke blog als deze. Na de pingpongshow rijden we terug naar Khaosan Road. De tuk-tuk is de terugweg toch wel een stuk duurder (nog steeds goedkoop) omdat we geen andere keus hebben om terug te komen, vandaar dat de heenreis zo goedkoop was. Terug op Khaosan Road zijn we de andere tuk-tuk kwijt, dus zijn we met z'n 4en over om een toren bier (3L) soldaat te maken. Rond 2 vinden we het wel weer welletjes en gaan we terug naar het hostel.
Chantal kookt ook nog een maaltijd voor ons voordat we weg gaan, ik help met het snijden van groenten knoflook en tomaten, voor het eerst sinds 3 weken dat ik zelf weer iets van koken doe. Na de pasta moeten we alsnog een beetje haasten, het is 16.15 en de taxi om de Luke en Jasper naar het vliegveld te brengen komt om 17. Snel onze nieuwe mooie pakken aantrekken, kiekjes schieten en tassen klaar maken voor vertrek. We gaan de badkamer in om foto's te maken (geen spiegelselfies gelukkig), daar is namelijk een groot rond bad met uitzicht over Bangkok.
Dan is het tijd voor Jasper en Luke om naar het vliegveld te gaan. Chantal en ik zwaaien ze beneden uit als ze wegrijden, bestellen daarna een taxi voor mij en dan ben ik ook onderweg naar een avontuur alleen. Ik ga naar Mad Monkey hostel, valk in de buurt van Khaosan Road, dus ik laat me daar afzetten en loop naar het hostel toe. Aangekomen krijg ik m'n kamer, installeer even, ontmoet mijn nieuwe roommates, twee guys uit Canada, koop een fles water en ga beneden zitten om kaarten te schrijven die ik morgen op de bus wil doen. Ook moet ik een plan bedenken voor de komende dagen wat ik wil doen en ondernemen voordat ik naar het zuiden ga om met de Canadese meisjes mee te feesten. Als ik de kaarten heb geschreven en een plan wil maken komt Connor voorbijlopen, de Guy die ik gisteren ontmoet heb. We praten wat en er komt een medewerkster van het hostel aanlopen die ons vraagt of we me willen doen met het beerpong toernooi. Voordat ik ook maar iets kan zeggen heeft Connor ons al opgegeven en weet ik dat mijn avond een lange gaat worden. Ik zou eerst afspreken met twee Nederlandse meisjes die ik ken uit Utrecht van geneeskunde, maar ze zijn vandaag aangekomen in Bangkok, redelijk moe en dat beerpong toernooi kom ik ook niet onderuit. Dus we besluiten om dat morgen maar te gaan doen. Connor en ik winnen alles, waarna we met een clubje naar Khaosan Road gaan om nog een biertje te drinken.
De avond verloopt heel goed, de andere backpackers zijn heel gezellig en makkelijk in de omgang. Ik was eigenlijk van plan een rustig avondje te doen, maar na het beerpong toernooi vragen een paar Engels gasten of we mee gaan naar een pingpongshow (als je het niet weet, zoek het ook maar niet op). Nouja bent maar 1 keer in Bangkok, dus waarom niet he? Op Khaosan Road kunnen we dat vast wel vinden denken we, dus we lopen daar naartoe en speuren met onze oren de menigte af. Mannen die de shows aanbieden maken namelijk een plopgeluidje met hun mond om aan te geven dat je bij hen zo'n show kunt zien. Als we er een gevonden hebben, lang zoeken was het niet, neemt hij ons mee naar de tuk-tuks die naast Khaosan Road klaarstaan om ons naar het Red Light district van Bangkok te brengen (althans dat is mij verteld). Met een rotvaart crossen we met de twee tuk-tuks (7pers, 5thb pp; 15cent) naar de pingpongshow en we krijgen onze tuk-tuk chauffeur zelfs zo ver om een wheelie te doen. De show is natuurlijk ergens achteraf op een shady plekje, 600thb entree en een gratis drankje (minibekertje met Heineken blijkt later). De show zelf ga ik niet beschrijven, dat is niet gepast voor een degelijke blog als deze. Na de pingpongshow rijden we terug naar Khaosan Road. De tuk-tuk is de terugweg toch wel een stuk duurder (nog steeds goedkoop) omdat we geen andere keus hebben om terug te komen, vandaar dat de heenreis zo goedkoop was. Terug op Khaosan Road zijn we de andere tuk-tuk kwijt, dus zijn we met z'n 4en over om een toren bier (3L) soldaat te maken. Rond 2 vinden we het wel weer welletjes en gaan we terug naar het hostel.