19 dec - Yen Minh naar Dong Vang

In onze koude kamer heb ik heerlijk geslapen in mijn persoonlijke kingsize bed met de beste deken waar ik ooit onder gelegen heb. Die deken heeft me de hele nacht warm gehouden terwijl het tegen het vriespunt aan zat in onze zolderkamer. We halen beneden de ontbijtje; omelet of pannenkoeken, waarbij ik voor de eerst kies, pakken onze tas in en rijden verder richting het noorden, richting Dong Van. We zijn van plan om daar te slapen vanavond, als we nog energie hebben en tijd over hebben kunnen we zelfs naar Meo Vac toe nog. Het stuk tussen die twee plaatsen schijnt het mooiste stuk te zijn, dus we willen daar rijden als het lekker weer is en zonder dat we moe zijn. De tour willen we doen in 4 dagen en 3 nachten, waarbij het plan is om te slapen in Yen Minh, Dong Van en de laatste nacht in Meo Vac of Du Gia (iets verder weer). We tanken onze motoren vol en zijn op pad als de motor van Valerie eindelijk opgestart is. Vanwege de kou heeft hij er wat moeite mee, dus helpen de mensen van het hostel met mee ervaring om het ding aan de gang te krijgen. We rijden verder op de QL4C, een prachtige weg die als een slang over de bergen glijdt in scherpe haarspeldbochten. We rijden omhoog, Maarten voorop, ik er vlak achter en Valerie en Floran iets verder terug. Valerie hebben we opgepikt bij Tom Homestay, ze reed met andere mensen samen die de tocht nog sneller wilde doen dan wij en dan dat Valerie wilde en reden daarom ook harder. Ze ging dus liever met ons mee dan dat ze de anderen steeds ophield. We rijden langs een veld met bloemen waar een verharde weg doorheen loopt en net een stel op een motor naar beneden komt. Ze zeggen dat het wel aan te raden is, dus we rijden op het stijle weggetje door de bloemenzee naar boven waar we in het dorpje de motoren uitzetten en een beetje rondlopen. Omdat we onze tassen niet te lang onbewaakt achter willen laten, we halen ze er niet steeds af als we afstappen, dat kost te veel tijd, rijden we verder naar het volgende uitzichtpunt. Hier maken we wat quality groepsselfies en spreken af om op te splitsen. Maarten en ik rijden gewoon sneller en wachten nu vaak op de twee meisjes tot ze ons ingehaald hebben. De eerste dag vond ik langzaam rijden niet erg, maar nu ik wat meer gewend ben (hoor mij nou na 2 dagen), wil ik wel doorrijden waardoor we meer kunnen zien op eenzelfde dag. Floran en Valerie rijden dus nu samen naar Dong Van, terwijl Maarten en ik ook nog naar Phing Ba en Lung Cu willen in het noorden. Nadat we opsplitsen rijden we richting Phong Ba, waar we op de kaart een weg naar het noorden zien lopen. De leukste weggetjes zijn diegene die van de grote weg afwijken, zo ook deze. Ze zijn meestal wat kleiner en smaller en lopen langs de bergwand in plaats van een brede weg die het uitzicht belemmerd. Op 2 km van Phong Ba krijgt Maarten een lekke achterband. Met wijzen en gebarentaal vragen we om ons heen naar en mechanic, die we over dezelfde weg terug naar de hoofdweg kunnen bereiken. We nemen ons verlies en besluiten door te rijden naar Lung Cu in plaats van Phong Ba. Voor nog geen €3 vervangt een mechanic (na langer zoenen dan verwacht) de band en rijden we door naar het noorden. In Phong Ba hebben we voor de snelle trek een zak chips gekocht, die we snel weg gaven aan kinderen omdat de chips niet te eten waren. Voordat we de grens opzoeken eten we een bak instant noodles langs de weg, dit eten kun je hier overal halen en is perfect als je van de motor af stapt. De noodles zijn meestal erg lekker en de warme bouillon is top om vocht binnen te krijgen en om het warm te krijgen van een eventueel koude rit. Als we richting Lung Cu rijden, missen we de eerste afslag. Rijden en een telefoon gebruiken met Google maps tegelijk willen we niet doen. De weg naar de grens is de mooiste tot nu toe; langs de rand op bijna de top van de berg langs een vallei. In Lung Cu eten we weer een noodlesoep en rijden toch wel snel verder naar Dong Van om niet in het donker te moeten rijden. Naast het noodlesoep plekje is een school waar kinderen van 5/6 jaar buiten rondrennen en met elkaar spelen. Als we richting de school lopen, rennen ze gillend naar binnen en gaan in de bankjes zitten. Op het bord staan wat Vietnamese woorden en de lerares is nergens te bekennen. De kinderen giechelen in de klas en het blonde meisje dat naast me staat is toch wel een attractie voor de lokale kinderen hier. Het is inmiddels 16u, het wordt donker rond 18u, maar in de bergen verschilt dat natuurlijk per plek. De anderen rijden op hun grotere motoren har door en Maarten en ik rijden ons eigen tempo, zelf had ik het waarschijnlijk eerst overlegd voordat ik zomaar weg zou rijden, maar we redden ons wel. Onderweg plukt een vrouw een gans en valt Maartens tas van zijn motor. Nu begint het toch wel donker te worden en we zijn nog zeker 30km van Dong Van verwijderd. Binnen 15 minuten is het echt donker. We doen onze lampen aan op groot licht omdat hier geen straatverlichting is en de gaten in de weg met het kleine voorlicht lastig te onderscheiden zijn. We rijden voorzichtig, maar toch met een zeker tempo naar beneden. De temperatuur is flink gedaald en we hebben er allebei flink koud gekregen. De afdaling in het donker verloopt zonder problemen, maar dit wil ik niet nog een keer meemaken. Het rijden in het donker heeft ons allebei gesloopt, het is zeker 3x zo intensief om in het donker te rijden, zeker naar beneden op wegen van soms 10% waar gaten en daarmee schaafwonden en een kapotte motor op de loer liggen. Als we eindelijk aankomen bij Dong Van zijn Valerie en Floran er natuurlijk al. Ze hebben een 4pers kamer geboekt waar we een airconditioning vinden die tot 31 op kan lopen. Die stand proberen we gelijk uit, maar echt warm wordt het nog niet. Als we overleggen over het plan voor de komende dagen, passen we dit gelijk aan. Morgen zou onze laatste nacht zijn, die we of in Meo Vac, of in Du Gia door zouden willen brengen. De afstand wordt dan door de helft gedeeld, maar is nog steeds een aanzienlijke hoeveelheid kilometers, waarvan we niet zeker weten of we dat wel willen. Het weer is zo goed en de ervaring de beste tot nu toe, dat we per direct besluiten om twee dagen aan de loop vast te plakken. Dan zijn we nog steeds op tijd voor kerst terug. Achteraf komt dit besluit op de tweede plek van beste beslissingen tot nu toe, direct achter het überhaupt doen van de loop.
We besluiten om eerst wat te gaan eten, we hebben geen zin meer in family dinner dus gaan op pad in de stad. We vinden een leuk plekje waar aardig wat locals ziten (altijd een goed teken) en lopen naar binnen waar we gevraagd worden waar onze gids is. Als we negatief op de vraag antwoorden, krijgen we een tafeltje aan de rand bij de deur. Ze serveren hier "hot pot", wat het principe van gourmet is, je maakt je eigen eten, maar dan met een hele grote pan bouillon en stukken vlees, noodles, paddestoelen, tofu en zoete aardappelen die je er zelf in kunt gooien. De man van het restaurant helpt ons ermee en met een fles rijstwijn wordt het al snel erg gezellig. We zijn met een groep van 9, wij vieren, Jochem (die ook weer verschenen is) en nog 4 mensen die we in ons hostel tegen zijn gekomen. De Vietnamese gourmet is fantastisch lekker en naast ons zitten groepen mensen met een gids bij wie, net als bij ons, de rijstwijn niet aan te slepen is. De gids kost ongeveer €60 per dag en leidt je rond door de dorpjes en rijdt met de groep mee op de motor. Toch wel tevreden dat we dat niet gedaan hebben, we kunnen nu zelf op pad naar alle plekken die we willen. Met de tourguidegroepen samen doen we de Vietnamese proostrondes, tot vermaak van de andere locals die hier zitten te eten. Onder leiding van een Nederlands meisje uit een van de groepen passeren Guus Meeuwis, Ronnie Flex, Lil Kleine en Gangnam Style de revue, waar de tourguides op losgaan en met ons dansen rondom de tafels. Dit was echt een top avond met fantastisch eten en dat als je gewoon rondloopt en zonder dat je er doorhebt bij de juiste plek gaat zitten. We stellen onze terugkeer van de loop dus uit, een van de nachten (23e) in het Vietnam Backpackers hostels heb ik al geannuleerd, dus kan ik wel langer weg blijven. Morgen gaan we naar Meo Vac, wat als het goed is het mooiste stuk van de loop gaat worden. In de kamer is het inmiddels belachelijk warm, dus zetten we de airco op 24, wat wel goed zou moeten zijn.