18 dec - OP DE MOTOR, Ha Giang naar Yen Minh
18 december 2017 - Yên Minh District, Vietnam
Vol spanning en excitement word ik wakker op het harde bed waar ik verrassend goed op geslapen heb. Vandaag is het dan zo ver, het begin van mijn meest onverstandige maar, wat ik van verhalen en foto's heb begrepen, hopelijk de mooiste beslissing tot nu toe. Na een coffee, Bahn-mi met ei, een warme douche, tas ingepakt en achtergelaten in goede hoop bij het hostel, lopen Maarten, Jochem en ik naar Kiki hostel, waar we gehoord hebben dat het huren van een motor 150000vnd/dag kost in plaats van 200000vnd/dag bij het hostel waar wij sliepen. We lopen naar het hostel waar we te horen krijgen dat we precies de laatste twee motoren mee kunnen krijgen. Jochem is zijn manual motor gewend en wil iets krachtigers dan de motoren die wij krijgen. We kiezen een helm uit en Maarten vindt knie- en scheenbeschermers die we maar al te graag gebruiken. We mogen een rondje rijden op de motor om hem te testen, de jongen die me de motor geeft vraagt of ik weet hoe het moet, wat dus al aangeeft hoe vaak het voorkomt dat men zonder ervaring een motor huren. Toch zeg ik met een stalen gezicht dat ik het wel weet, ik heb het gisteren immers in 10 minuten geleerd. Zonder moeite rijd ik een rondje om te laten zien hoe goed ik het kan en parkeer weer bij het hostel met de jongen geeft een goedkeurend knikte en ik loop naar binnen om te betalen voor de dagen dat we weg zullen zijn, 150000vnd (€6) per dag is geen geld. We betalen voor 3 dagen hoewel het plan is om er 4 over te doen, de rest betalen we wel als we terug komen. Mijn paspoort mag ik bij me houden, die heb ik nodig om bij de homestays in te checken, terwijl je die normaal in moet leveren. Het meisje achter de balie bij het hostel vraag of ik een rijbewijs heb, waar ik ook weer bevestigend op antwoord, minder zeker dan bij de vorige vraag omdat ik deze niet verwacht had, maar alles is prima, we kunnen op weg. Onze rugzakken binden we met elastische banden op de achterkant van de motors en rijden achter elkaar aan terug naar Bong Hostel on Floran op te halen. Het verkeer in de stad moeten we wel even aan wennen. Het voordeel van Vietnam is dat je je spiegels niet nodig hebt. Iedereen gebruikt hier de toeters om zijn aanwezigheid duidelijk te maken, wat als voetganger ongelooflijk irritant is, maar als deelnemer aan het chaotische verkeer wel prettig is. Scooters en motoren hebben een bescheiden geluid, terwijl je je dood schrikt van het geluid dat de bussen en vrachtwagens voortbrengen. Daar ga je echt wel voor aan de kant. Toch gebruik ik de spiegels natuurlijk wel, alhoewel de linker een beetje slap hangt en niet goed functioneert, de rechter doet het wel normaal. Bij het hostel aangekomen rijden we met zijn drieën (Jochem rijdt zijn eigen tempo, lees 3x zo snel) naar het benzinestation, waar we de tank voor 50000, €2 vol gooien, daarop redden we het voor vandaag. €8 en dan ben je klaar voor de dag. Als we net 3 minuten onderweg zijn kom ik erachter dat ik mijn sjaal op de toonbank van het hostel heb laten liggen, typisch weer, dus ik haal die snel (maar voorzichtig natuurlijk) op en dan kunnen we écht op weg. Met Google maps vinden we onze weg de stad uit, de bergen in, waar ik met de grootst mogelijke lach op mijn gezicht van het uitzicht, het buiten-zijn, de wind in mijn gezicht en de vrijheid geniet. Ik had altijd al het idee dat ik later motor wilde gaan rijden, maar had net verwacht dat "later" nu al zou zijn. Als ik na een uurtje gewend ben aan het voertuig wordt het gevoel alleen maar sterker, ik vind het nu al heerlijk om over de wegen door de bergen te rijden, en we hebben nog 3 dagen na vandaag. Ook het weer draag bij aan de ervaring. Het is lichtbewolkt, maar niet koud, mistig of nat van de regen. De afgelopen dagen schijnen dat wel geweest te zijn, dus we hebben het getroffen. We rijden vandaag naar Yen Minh, waar we gehoord hebben dat we in Tom Homestay moeten slapen, dat schijnt een heerlijk plekje te zijn en we boeken het van tevoren online. Als we goed en wel door het dal rijden zien we twee meisjes met hun motor aan de kant staan. Ze waren nu al tegen elkaar aan gereden en de achterrem van het ene meisje was totaal verbogen, verder hadden ze zelf nergens last van gelukkig. Ze besloten om toch maar rustig verder te rijden naar de eerste stop en daar een mechanic te zoeken. Maarten rijdt voorop, Floran achteraan en ik in het midden. Floran moet nog erg wennen aan haar nieuwe aankoop en omdat Maarten en ik wel raad weten met onze Semi-automatische motoren wachten we af en toe tot Floran ons weer in heeft gehaald. Zo rijden we door het dal op weg naar Tom Homestay terwijl ik de Sony Actiocam uit test die ik met een elastische band aan mijn helm bevestigd heb. Via een app op mijn telefoon kan ik direct verbinding maken met de camera en dus precies zien wat ik film. Ook kan ik de video's gelijk op mijn telefoon zetten en bekijken. Met mijn handschoen kan ik het aan-knopje en het record-knopje vinden en zo mooie video's maken van Floran en Maarten als ik vlak achter ze rijd. Nu is de omgeving al prachtig en dit schijnt nog niet eens het mooiste stuk te zijn, dat is het stuk tussen Dong Van en Meo Vac.
Onderweg naar boven vinden we een hutje op de berghelling waar we even stoppen voor een hoognodig pauze met Oreos en een cola. Het rijden zelf is niet zo intensief, vooral het opletten en ontwijken van gaten in de weg, honden, kippen en koeien kost energie. Als we de energie weer aangevuld hebben en de nodige foto's hebben gemaakt, willen we weg gaan als een klein Vietnamees vrouwtje (1.50m) met Maarten (1.90m) op de foto wilt. Dat gebeurt de hele tijd zegt hij, overal kijken ze hem aan alsof hij het achtste wereldwonder is en af en toe proberen ze stiekem foto's te maken, wat hij meestal wel door heeft. Rond lunchtijd gaan we op zoek naar een plek om te eten aan de weg. De truc is om te zoeken naar plastic stoeltjes, dan kun je er namelijk meestal eten ook al lijkt dat van buiten niet zo. Na instant noodles (die verkopen ze hier overal en maken ze klaar) met een gekookt eitje voor €0,40 (ik kan steeds maar niet geloven dat alles zo goedkoop is, heerlijk) rijden we weer verder. Elk stukje weg lijkt weer mooier dan het stukje ervoor, mijn camera heeft het al druk vandaag, we stoppen steeds voor nieuwe foto's en ik zie ineens dat mijn brandstof bijna op is op 20km van Yen Minh. Jochem (die ons inmiddels ingehaald heeft) zegt dat ik het wel haal, dus vertrouw ik daar maar op en haal het inderdaad tot de homestay. Tom is de manager van zijn homestay, hij is een Vietnamese jongen van 17 en spreekt ontzettend goed Engels. Zijn ouders zijn eigenaar van de homestay, maar zijn erg druk met hun eigen baan (dokter en politieman) en daarom runt hij de plek. Hij is heel aardig, doet makkelijk mee met de gesprekken en vraagt of we mee eten met family dinner. Henry (een Amerikaan die hier al 2 weken zit en tot januari als vrijwilliger hier werkt) zegt dat het eten een van de redenen is dat hij zo lang blijft en daar is niks van gelogen; de staff blijft maar schalen met vlees, groenten, springrolls en rijst brengen, het ene gerecht nog lekkerder dan het andere. Tom brengen schalen met "water" rond, waar we met kleine glazen uit drinken. Het Vietnamese proosten gaat als volgt: mot hai ba yo (zjo), hai ba yo, hai ba uon! (Een twee drie cheers, twee drie cheers, twee drie drink!). Een paar rondes later vertelt Tom, die gezellig mee drinkt, dat hij morgen zijn Final Math Exam heeft voor High school, zorgen maakt hij zich duidelijk niet. In Vietnam mag je legaal drinken, roken en rijden vanaf 18, maar veel doen alles al eerder. We hebben al kinderen van 14/15 zien drinken, roken al vanaf 12 en op de scooter en meisje gezien van niet ouder dan 13 met twee jongere kinderen samen op de scooter. Zo gaat dat hier blijkbaar. Ook zien we op latere dagen (ik schrijf dit achteraf) kinderen van 6/7 met enorme kapmessen rondslingeren en takken omhakken. Vanaf 8 heb ik ze met manden met bladeren of takken een berg zien beklimmen en raad eens wie er in de meeste restaurantjes de klanten helpt? Overigens doen de mannen hier niks. Al het zware sjouwwerk op de bergen wordt gedaan door vrouwen. De mannen blijven binnen zitten om zich te bezatten of doen dit buiten met een pak kaarten en een bong met tabak, horen we van Tom. Onder het genot van een kampvuur drinken we nog een biertje voordat we onze koude kamer opzoeken. De dormroom is op zolder en heeft geen verwarming, maar wel een tweepersoonsbed per persoon met een heerlijk dikke deken. Koud gaan we het niet hebben vannacht! Na een vermoeiende eerste dag, heerlijk eten en warm vuur val ik voldaan in slaap en kan niet wachten tot ik morgen weer de motor op mag.
Onderweg naar boven vinden we een hutje op de berghelling waar we even stoppen voor een hoognodig pauze met Oreos en een cola. Het rijden zelf is niet zo intensief, vooral het opletten en ontwijken van gaten in de weg, honden, kippen en koeien kost energie. Als we de energie weer aangevuld hebben en de nodige foto's hebben gemaakt, willen we weg gaan als een klein Vietnamees vrouwtje (1.50m) met Maarten (1.90m) op de foto wilt. Dat gebeurt de hele tijd zegt hij, overal kijken ze hem aan alsof hij het achtste wereldwonder is en af en toe proberen ze stiekem foto's te maken, wat hij meestal wel door heeft. Rond lunchtijd gaan we op zoek naar een plek om te eten aan de weg. De truc is om te zoeken naar plastic stoeltjes, dan kun je er namelijk meestal eten ook al lijkt dat van buiten niet zo. Na instant noodles (die verkopen ze hier overal en maken ze klaar) met een gekookt eitje voor €0,40 (ik kan steeds maar niet geloven dat alles zo goedkoop is, heerlijk) rijden we weer verder. Elk stukje weg lijkt weer mooier dan het stukje ervoor, mijn camera heeft het al druk vandaag, we stoppen steeds voor nieuwe foto's en ik zie ineens dat mijn brandstof bijna op is op 20km van Yen Minh. Jochem (die ons inmiddels ingehaald heeft) zegt dat ik het wel haal, dus vertrouw ik daar maar op en haal het inderdaad tot de homestay. Tom is de manager van zijn homestay, hij is een Vietnamese jongen van 17 en spreekt ontzettend goed Engels. Zijn ouders zijn eigenaar van de homestay, maar zijn erg druk met hun eigen baan (dokter en politieman) en daarom runt hij de plek. Hij is heel aardig, doet makkelijk mee met de gesprekken en vraagt of we mee eten met family dinner. Henry (een Amerikaan die hier al 2 weken zit en tot januari als vrijwilliger hier werkt) zegt dat het eten een van de redenen is dat hij zo lang blijft en daar is niks van gelogen; de staff blijft maar schalen met vlees, groenten, springrolls en rijst brengen, het ene gerecht nog lekkerder dan het andere. Tom brengen schalen met "water" rond, waar we met kleine glazen uit drinken. Het Vietnamese proosten gaat als volgt: mot hai ba yo (zjo), hai ba yo, hai ba uon! (Een twee drie cheers, twee drie cheers, twee drie drink!). Een paar rondes later vertelt Tom, die gezellig mee drinkt, dat hij morgen zijn Final Math Exam heeft voor High school, zorgen maakt hij zich duidelijk niet. In Vietnam mag je legaal drinken, roken en rijden vanaf 18, maar veel doen alles al eerder. We hebben al kinderen van 14/15 zien drinken, roken al vanaf 12 en op de scooter en meisje gezien van niet ouder dan 13 met twee jongere kinderen samen op de scooter. Zo gaat dat hier blijkbaar. Ook zien we op latere dagen (ik schrijf dit achteraf) kinderen van 6/7 met enorme kapmessen rondslingeren en takken omhakken. Vanaf 8 heb ik ze met manden met bladeren of takken een berg zien beklimmen en raad eens wie er in de meeste restaurantjes de klanten helpt? Overigens doen de mannen hier niks. Al het zware sjouwwerk op de bergen wordt gedaan door vrouwen. De mannen blijven binnen zitten om zich te bezatten of doen dit buiten met een pak kaarten en een bong met tabak, horen we van Tom. Onder het genot van een kampvuur drinken we nog een biertje voordat we onze koude kamer opzoeken. De dormroom is op zolder en heeft geen verwarming, maar wel een tweepersoonsbed per persoon met een heerlijk dikke deken. Koud gaan we het niet hebben vannacht! Na een vermoeiende eerste dag, heerlijk eten en warm vuur val ik voldaan in slaap en kan niet wachten tot ik morgen weer de motor op mag.