17 dec - If you want something you've never had you've got to do something you've never done

Mams, Emma, sorry voor de komende dagen. Ik weet dat ik in Nederland beloofd heb om geen scooter te rijddn. Dat ik die belofte verbroken heb door in Sapa een half uurtje op een scooter te rijden weten jullie al van de blog. Ik ga de belofte helaas nog verder verbreken.
Vandaag begin ik aan mijn meest onverstandige beslissing tot nu toe. Ik ga een semi-automatische motor huren en de Ha Giang Loop rijden samen met Floran en Maarten. Ik heb dit expres uit eerdere dagen weg gelaten, zodat ik het achteraf pas tegen de familie thuis kon zeggen en ze niet ongerust hoefden te zijn terwijl ik onderweg was. Floran had al voordat ze weg ging op reis het idee om een motor te kopen en daarmee van noord naar zuid Vietnam te rijden. Vol passie vertelde ze hierover en hoe ze voorafgaand aan dat avontuur eerst de Ha Giang Loop wilde rijden. Ha Giang is een plaatsje in het noorden van Vietnam en vanaf daar kun je een rondje rijden richting het noorden door de bergen waarbij je getrakteerd wordt op de mooiste uitzichten en wegen. Ze heeft me foto's laten zien van de wegen en online heb ik zelf ook informatie opgezocht. Dit alles speelde zich af nog voordat ik op de Hideway tour naar Ha Long Bay ging. Sindsdien ben ik er over na aan het denken. Is het een goed idee? Kan ik dit voor mezelf verantwoorden? Het begon steeds meer aan me te knagen. Floran zei dat ze nog nooit op een motor had gereden, wel eens op een scooter en nu toch zonder ervaring een motor wilde kopen. In mijn hoof kwam de gedachte dat als zij het kon, ik het dan ook wel zou moeten kunnen, maar daarvoor wilde ik eerst op een scooter gereden hebben om te kijken of ik dat wel kon. Daarom heb ik in Sapa op een scooter gereden, wat erg goed beviel. Na er meer dan een week over nagedacht te hebben, heb ik geen Floran gezegd dat ik wel mee wil naar Ha Giang. Gisteren hebben we Maarten weer ontmoet en zodra we hem over het plan vertelde was hij om en boekte gelijk zijn busticket naar Ha Giang met ons mee.
's Ochtends in Ha Giang ontbijten we met Jochem, de man van wie Floran de motor gaat kopen. Hij gaat ons vandaag een lesje motorrijden geven. De motor die Floran gaat kopen is een manual, Maarten en ik huren een semi-automatic, wat makkelijker schijnt te zijn. Het lesje doen we in de middag, dus hebben we in de ochtend tijd om naar de markt te gaan. Om 10.45u zijn we eindelijk klaar om op pad te gaan, maar bij de markt aangekomen (locals en Google translate helpen je wel op weg), is het niet wat we verwacht hadden. Op het internet lazen we dat er een grote etnische markt zou zijn waar naast de gebruikelijke dingen ook dieren verkocht worden, maar dit hebben we niet kunnen vinden. Na een stuk dragon fruit te hebben gekocht lopen we enigszins teleurgesteld terug naar Bong Hostel, waar we hopelijk een motorles krijgen van Jochem. Bij het hostel blijkt dat Jess (zo heet de motor van Jochem) bij de garage is voor de laatste verbeteringen en een wasbeurt, dus kunnen we pas om 14u gaan rijden. In de tussentijd halen we een Bahn-mi paté met ei aan de overkant en vertelt Jochem goede verhalen over de Ha Giang Loop en andere plekken waar hij geweest is. We hebben echt geluk met het weer. De afgelopen weken is het bewolkt, mistig, koud en niet de moeite waard geweest om de loop te rijden. Hij heeft hem al een keer gereden de afgelopen weken, maar omdat het weer nu zo veelbelovend is, gaat hij hem zelf ook nog een keer doen. Wel verkoopt hij zijn motor al aan Floran en huurt hij zelf een andere omdat hij dat beloofd heeft zegt hij. Van een Ier die ook net van de loop terugkomt horen we dat we niet goed voorbereid zijn als we hem vertellen wat voor kleren we moeten hebben. We hebben wel handschoenen, maar deze zijn niet dik genoeg, en een sjaal en poncho zijn ook een vereiste. Hierop besluiten Maarten en ik het dorp maar weer in te gaan om deze attributen aan te schaffen. De sjaal die ik van Mama Song heb gekregen is perfect, dus we kopen beiden een paar goede handschoenen en een poncho met een doorzichtige deel voor de koplamp, gaten waar de spiegels doorheen kunnen en zelfs een extra gat op de rug waar een bijrijder zijn hoofd doorheen kan stoppen. Een echte Motorponcho van hard plaatic, die ga ik helemaal meeslepen naar Nederland dat weet ik nu al. We lopen nog langs een Christmaswinkel en daarna terug naar het hostel. Onderweg lopen we langs een sportschool, waar Maarten en ik beloven vanavond terug te komen. We hebben ook een paar handschoenen voor Floran gekocht, die gaat ze nodig hebben, maar als we aankomen heeft ze al een paar van iemand anders gekregen. Dat was wel handig geweest om even te melden voordat we geld uitgaven voor haar. Niks aan te doen, dus we probeerden de handschoenen te verkopen aan andere mensen in het hostel waar we geen geluk mee hadden. Uiteindelijk hebben we de handschoenen aan een vrijwillig van het hostel gegeven die er nog 3 weken zit. Hij gaat proberen om ze te verkopen in de tijd dat wij weg zijn. Ondertussen krijgt Floran al lesjes en hebben Maarten in ik nog geen ervaring op een Semi-automatische motor. Binnen vragen we of we het even mogen proberen en krijgen een sleutel mee van een van de motoren waarop we wel een rondje rijden mogen. Het rondje verloopt vlekkeloos. Ik rijd een rustige straat in waar ik oefen met schakelen, gas- en richting geven, sturen en remmen. Alles wat je moet kunnen om op zo'n ding te rijden. Na een rondje van 5 minuten geloof ik het al wel, dit is wel te doen. Maarten rijdt ook een rondje en komt net zo zelfverzekerd terug als ik. Bij het hostel zitten twee meisjes, een van de meisjes heeft het net geprobeerd op een motor, maar durft het niet aan. Ze is twee weken geleden gevallen en heeft een aantal dagen in het ziekenhuis geleden. Het andere meisje heeft geen rijbewijs en wil het niet proberen. Maarten biedt al snel aan om het ene meisje achterop te nemen op de loop. Eigenlijk wil ik het niet, maar omdat ik het wel sneu vindt voor het andere meisje bied ik hetzelfde aan. Ik zeg er wel bij dat ik voor het eerst ga rijden en ik niet zeker weet of ik het veilig vind. We spreken af morgenochtend voordat we weg gaan te oefenen. Als ik het niet veilig vind gaat de deal niet door, waar ze wel mee akkoord is. Inmiddels is het tijd voor het avondeten, family dinner. Dit is een diner waarbij iedereen gezamenlijk eet en er bijna onbeperkte hoeveelheden eten op tafel komen te staan. Rijst, omelet, groenten, vlees, springrolls, noodlesoep, en fruit na. Ook hier wordt de rijstwijn rondgedeeld, een traditie in Vietnam denk ik. Na het eten gaan Maarten en ik naar de sportschool. Onderweg praten we over het idee om die meisjes achterop te nemen en realiseren we ons dat we daar helemaal geen zin in hebben. We willen zelf rondrijden en onze eigen weg gaan, zonder dat we ons zorgen moeten maken over wat we achterop hebben zitten. Als we vallen is het waarschijnlijk onze eigen schuld en moeten wij met een schaafwond of erger rondlopen. Als een van de meisjes iets overkomt is het ook onze schuld en moeten we dat zien te verantwoorden. We besluiten de deal al in de avond af te zeggen, we boden het in de middag te snel aan. Het sporten was echt een goed idee, ik kwam er nu pas achter hoeveel ik het sporten gemist heb de afgelopen 6 weken. Na het sporten nemen we een warme douche en gaan met zijn tweeën op zoek in een ander hostel naar mensen die de loop morgen gaan doen. Misschien kunnen we wel een grotere groep vormen. Kiki Hostel staat als eerste op Hostelworld, dus daar zullen wel veel mensen zitten denken we. Hier vinden we inderdaad een boel mensen de morgen gaan rijden, iets eerder dan wij. Wij hebben het idee om rond 9.30/10u weg te gaan, hier willen mensen al om 8u gaan rijden, wat voor ons een beetje vroeg is. We vragen of ze al een hostel/homestay geboekt hebben in Yen Minh, de eerste stop op de loop en spreken af elkaar daar wel te ontmoeten. We lopen terug naar het hostel waar iedereen al op bed ligt en doen hetzelfde. Morgen onze (Semi-automatische) motoren huren en op pad!!