16 dec - Weer naar het noorden

Om 9.15 word ik wakker van mensen die in de kamer zonder schaamte met elkaar staan te praten. Als ik vraag of ze dat misschien niet willen doen, zijn ze even aan er fluisteren, waarna ze op hetzelfde niveau als voorheen hun gesprek voortzetten. Het lijkt de middelbare school wel, alleen ben ik nu de leerkracht. Omdat ik toch voor 10u wil ontbijten besluit ik zo'n 10 minuten voor die tijd ook maar op te staan en ga samen met Floran naar het dakterras om toast met eieren te eten, hetzelfde ontbijt als bijna elke dag de afgelopen weken (en lekker dat het is). Floran zegt dat die mensen al vanaf 7u zoveel herrie maken, ik werd er gewoon pas later wakker van. Ongelooflijk asociaal dat sommige backpackers zich niks van anderen aantrekken. Zeker in de "backpackcultuur" komt dat niet veel voor omdat we allemaal op elkaar aangewezen zijn. Bij het ontbijt zien we Maarten en Yannic weer. Maarten blijkt ook naar Ha Giang te willen en gaat maar wat graag met ons mee naar het noorden. We moeten uitchecken voor 11, wat ik na een douche, nodige scheerbeurt en het verzamelen van al mijn spullen uit de hele kamer bij lange na niet red. Het is geen probleem en om half 12 zitten we met zijn vieren in de lobby, waar we ons afvragen wat we met de rest van de dag gaan doen. De bus vertrekt om 18.30 (als het goed is), Maarten heeft nog warmere kleren nodig en hij heeft ons veel over Café Paris, waar je echt een goede kaasplank kunt krijgen. Kaas is wel een van de dingen die ik echt mis aan Nederland. Een goede old Amsterdam of simpelweg jong belegen is hier ondenkbaar. De Franse kaasplank hebben we daadom allemaal wel oren naar en besluiten we op het middagprogramma te zetten. We beginnen de zonnige middag (voor het eerst in 2 weken dat de zo'n hier schijnt) met een eggcoffee bij dezelfde plaats als waar we met de free walking tour geweest zijn, waar overigens een hele happening aan de hand is. Er blijkt een fashiongebeuren te zijn morgenavond, er wordt een verhoogde catwalk gebouwd en enorme stellages, helaas zijn wij dan in Ha Giang. Na de koffie vervolgen we onze weg naar Café Paris, waar de kaasplank ons staat op te wachten. Een heerlijke (wel prijzig, €12/plank, dus we delen met 2) plank later koopt Maarten een jas en handschoenen, waar ik help met afdingen, wat volgens ons prima gelukt is. Toch loop je altijd weg met het gevoel afgezet te zijn en waarschijnlijk is dat ook zo. We lopen terug naar het hostel en gebruiken de rest van de middag voor onszelf. Ik probeer mijn blog te schrijven van de afgelopen 3 dagen, maar de woorden rollen niet lekker van mijn vingers af, dus besluit ik het op te geven, forceren helpt niet bij schrijven en is altijd jammer achteraf. Maarten zoekt informatie op over Ha Giang. Er schijnt een markt te zijn op zondag (precies de dag waarop wij aankomen) die volgen internet de moeite waard is en gelijk een van de weinige dingen die te doen is in Ha Giang. Maarten en ik lopen de straat op om lunch te scoren en Maarten boekt de kerstdagen met ons in Vietnam Backpackers terwijl ik op straat mijn onmogelijk vieze schoenen laat poetsen tot ze weer bijna nieuw lijken. Op mijn natte maar wel schone schoenen lopen we terug naar het hostel waar we kaartspelletjes spelen en Yannic gedag zeggen, hij gaat verder naar Phong Nha richting het zuiden. Om 18.30 word ons verteld dat de bus pas een uur later gaat, dus we gaan de straat op voor snacks. Van een langslopend vrouwtje kopen we heerlijke pinda's en in de K-circle ("super"markt) Oreo's voor onderweg. In het hostel is het inmiddels tijd voor gratis bier, boven aangekomen kan ik het niet laten om een klein potje beerpong te spelen, waarna we weer naar de lobby gaan om de kaartspelletjes af te maken. Als we om 20u eindelijk vertrekken, gaan we eerst in een taxi en dan in de grote bus die overstroomd met mensen. Tussen de normale bedden in komen random Vietnamese mensen te liggen op de grond die terplekke (de helft van) de prijs betalen, dus nu lig ik toch dichterbij een uit zijn mond riekende Vietnamees dan dat ik zou willen. Hij heeft mijn tas onder andere toegeëigend als hoofdkussen. Prima, zolang hij er niks uit haalt of er op kwijlt. We stoppen weer bij een vreemd wegrestaurantje waar ik een broodje met worst eet, helaas verre van de hema-hotdog waar ik echt zin in heb. Vijf minuten later voel ik het worstje al broeden in mijn buik, wie weet hoe lang hij daar al in het warmhoudstalletje op mij heeft liggen wachten. Hopelijk doet het worstje verder geen gekke dingen, in ieder geval niet zolang ik in de bus lig met 50 andere mensen. Mijn Vietnamese huisgenoot (hij ligt te dichtbij om hem buurman te kunnen noemen) is zo mogelijk nog meer gaan stinken. Het worstje in mijn buik is er wel tevreden mee voel ik, mijn maag zelf wat minder. Met een nacht slaap zal het wel beter zijn. Ik ben benieuwd wanneer we aankomen, ik heb aankomsttijden variërend van 1am tot 5am gehoord, dus het wordt een verrassing denk ik.
Om 4.45u komen we aan in Ha Giang, bij het noemen van de naam Bong Hostel worden we zelfs voor de deur afgezet, waar de deur midden in de nacht voor ons open gemaakt wordt en we ons paspoort afgeven, niet een in hoeven checken en ons bed toegewezen krijgen. Omdat we later aan komen dan gepland, is het ook een dag later dan gepland en hebben we waarschijnlijk een dag teveel gereserveerd, dat is wel zonde van het geld. Nu de ogen toe, morgen is de ethnic market, dé activiteit van Ha Giang.