13 feb - Siem Reap!
13 februari 2018 - Siem Reap, Cambodja
We worden om 8.45u opgehaald voor de cookingclass. Dat geeft me net genoeg tijd om daarvoor nog langs een winkel te gaan waar ze ringen verkopen, om er een aan mijn lieve zussie cadeau te doen (in overleg natuurlijk). Op de terugweg loop ik langs de lokale drukbezochte straatbakker, waar ik wijs op sandwiches die een tostiapparaat in gaan. De tosti was alleen geen tosti maar een vreemde maar toch lekkere combinatie van kip, salami, paddenstoelen, groente en kruiden, blij verrast dus. Na het kleine ontbijt (we gaan zo toch uitgebreid lunchen) worden we opgehaald en bij de Nori Cookingclass afgezet, vanaf waar we de markt oplopen om ingrediënten te kopen, welke onze kok introduceert als met "Now we're going to the fishmarket to see how they kill animals", erg prettig. De markt is er een zoals alle andere, maar toch voelt deze anders. Er wordt een grote variëteit in producten aangeboden; van dieren en groenten tot sieraden, kleren en speelgoed. Op deze markt zie ik voor het eerst de verkoper van ratten- en slangenvlees en een paar grotere insecten, ratten, kikkers en schildpadden. We kopen alleen de groenten voor de gerechten, het vlees heeft hij al in huis omdat dat langer duurt om schoon te maken. We beginnen de kookles met het aantrekken van een roze schort, roze koksmuts en het wassen An onze handen. Als eerst staat de fish amok op het menu, ik heb gevraagd of ik het ook met kip maken kan, wat inderdaad kan. We snijden de ingrediënten voor currysaus, snijden het vlees, en mengen alles in een bakje van bananenblad, wat meer smaak aan de curry zal geven. Het tweede gerecht zijn springrolls, waar ik steeds beter in word omdat het niet mijn eerste keer is, met wortel, tarot en kruiden. Het derde gerecht is beef lok lak en als laatste een toetje met bananen, een soort opvulling en melk.
De gerechten zijn erg lekker, als ik mijn amok terug krijg uit de stoomcabine en een hap neem, is de kip voor mijn gevoel erg zacht en ik voel met mijn tong en tanden de rauwe vleesstructuur, maar voordat ik het door heb, heb ik de hap vanwege mijn trek al doorgeslikt. Ik snij een ander stuk kip open en de binnenkant is nog helemaal roze, kip duurt veel langer om stomend klaar te maken dan vis, en hij was vergeten te zeggen dat ik het klein moest snijden, zelf heb ik er ook niet aan gedacht. We doen de kip terug in de stomer en ik geniet van de andere gerechten. De tweede keer is de kip niet meer roze, maar ik vertrouw er niet in en laat het gerecht staan. De springrolls, rijst en beef lok lak zijn fantastisch, maar het is het zoete nagerecht dat mijn hart steelt, liefde gaat door de maag natuurlijk. Terug bij Ganesha spelen Adryan en ik weer wat pool als er een man met zijn pitbull (heel lief beest) binnen komt lopen en ik de 40 minuten dat hij naar ons spel zit te kijken alleen maar opschept over hoe goed hij zelf wel niet is. Hij zegt dat hij normaal voor 2 shots tequila speelt, maar dat we dankbaar mogen zijn dat hij ons vandaag zal sparen. Keer op keer als we een makkelijke bal missen, krijgen we te horen dat hij al spijt van zijn gulheid begint te krijgen. Als ik de ballen neerleg voor een nieuw potje hoor ik van achter: "O my God I should definitely play you, you don't even know how to arrange the balls properly!" en dan is het voor mij genoeg geweest. Enigszins agressief wijs ik hem erop dat hij alleen maar negatieve opmerkingen maakt en ik daar niet van gediend ben, dus of hij zich niet meer met het spel bemoeien kan. Verbluft kijkt de met zichzelf ingenomen man op en lacht mijn commentaar weg. Even later hoor ik hem vragen om nog een biertje, een pen en papier. Ik heb al een vaag vermoeden wat deze getatoeëerde kale vent van plan is. We spelen het potje af, waarna ik de professional vraag om dan maar eens uit te leggen hoe we de ballen dan wel moeten neerleggen, maar hij wilt niet tegen me praten en zegt zelfs een briefje voor me geschreven te hebben. Het lijkt wel een slechte high school film, want op het briefje staat; "You are lucky I like (the owner) so much, otherwise I would have smashed all you teeth out of your mouth." Met als goede toevoeging: "PROMISE" eronder. Erover praten wil hij niet en passief agressief vertelt hij de bartender wat een sukkeltje Ed Sheeran is omdat hij waarschijnlijk nog nooit echt gevochten heeft. Een beetje overrompeld speel ik verder, maar zonder me nog iets aan te trekken van de stomgrijnzende vent een meter verderop. Zijn hond heeft duidelijk zin om een stuk te gaan lopen, maar hij wil liever wachten tot na schooltijd in het fietsenrek. Als de bus komt om ons naar Siem Reap te brengen, meen ik hem te zien genieten van de in zijn ogen overwinning. Ik laat het van me af glijden, heb hier geen zin in en stap met Adryan in de meest luxe bus tot nu toe, ruime stoelen, een flesje water, een gezichtsdoekje en airconditioning kunnen we hier wel vertoeven de komende 4 uur. Als we aankomen in Siem Reap is het inmiddels 18u, we lopen de 600 kite meters zelf naar het hostel, een beetje beweging is ook wel eens goed voor je, zeker met een backpack van inmiddels 15kg op je rug is het meer een workout. Bij het Siem Reap Hostel aangekomen checken we in en als we naar boven lopen zien we dat ze een pooltafel hebben, waar Adryan en ik inmiddels wel pap van lusten. Het ziet eruit als een goede tafel en als er aan ons gevraagd word of we gelijk mee willen doen met het pooltournament om 19u, hoeven we daar niet lang over na te denken. We trekken een nummertje uit de hoge hoed, Adryan nummer 1, ik nummer 3 (van de 14), dus als we beide de eerste wedstrijd winnen, moeten we daarna tegen elkaar. Adryan wint zijn eerste wedstrijd met redelijk gemak, terwijl ik met mijn hakken over de sloot en met een scheut geluk ook voorbij de eerste ronde kom, even wennen aan een nieuwe grotere tafel en kleinere ballen. Onze onderlinge poolstrijd is op papier tot nu toe in mijn voordeel, 14-3. Ook in deze derby kom ik als winnaar uit de strijd, op naar ronde 3, de halve finale al. Met een bonzend hart win ik ook deze wedstrijd en sta ik in de finale tegenover Sander, een zuiderse buurman, een echte kraker dus. Zwetende handen, kalk op de vingers en een kan bier voor de winnaar. Makkelijke schoten worden ineens moeilijk als er mensen staan te kijken en er nog iets op spel staat ook. Na een spannende wedstrijd kom ik dan toch als winnaar uit de strijd en heb ik ineens een pooltournament gewonnen! Ik had niet gedacht dat dit me nog eens zou overkomen, maar als ik dan de kan bier krijg en uitgeroepen word tot Champ of the Table, voelt dat toch wel goed. Ik deel de kan met de mannen waarmee ik de hele avond al sta te praten en we maken plannen voor de rest van onze tijd in Siem Reap. Vanwege het Chinese Nieuwjaar, moeten we opletten dat we dan niet in Angkor Wat willen zijn, dus als we morgen wakker kunnen worden voor een trip om 9u, zouden we dat kunnen doen. Inmiddels is het al wat later, dus ik vraag me ernstig af of we dat gaan halen en of we dat überhaupt willen zo vroeg. Het wordt een lange dag met veel en daar heb je wel wat energie voor nodig denk ik. Ook wil ik graag de zonsopgang zien vanaf Angkor Wat, die tour vertrekt om 4.30u in de ochtend. Mijn grootste twijfel is of ik een 1- of 3-dagenpas zal kopen (2 en 3 dagen zijn even duur). Aan de ene kant vind ik tempels wel tof, maar een hele dag tempels 3 dagen op rij lijkt me toch wat veel van je goede. Ik besluit een dagpas te kopen als we gaan en als ik het echt tof vind, kan ik altijd nog een nieuwe dagpas kopen, voor weer $37. Als ik om 2u in bed stap na een dag reizen en poolen, weet ik al dat we het niet gaan redden om vroeg op te staan, toch zet ik mijn wekker op 8u.
De gerechten zijn erg lekker, als ik mijn amok terug krijg uit de stoomcabine en een hap neem, is de kip voor mijn gevoel erg zacht en ik voel met mijn tong en tanden de rauwe vleesstructuur, maar voordat ik het door heb, heb ik de hap vanwege mijn trek al doorgeslikt. Ik snij een ander stuk kip open en de binnenkant is nog helemaal roze, kip duurt veel langer om stomend klaar te maken dan vis, en hij was vergeten te zeggen dat ik het klein moest snijden, zelf heb ik er ook niet aan gedacht. We doen de kip terug in de stomer en ik geniet van de andere gerechten. De tweede keer is de kip niet meer roze, maar ik vertrouw er niet in en laat het gerecht staan. De springrolls, rijst en beef lok lak zijn fantastisch, maar het is het zoete nagerecht dat mijn hart steelt, liefde gaat door de maag natuurlijk. Terug bij Ganesha spelen Adryan en ik weer wat pool als er een man met zijn pitbull (heel lief beest) binnen komt lopen en ik de 40 minuten dat hij naar ons spel zit te kijken alleen maar opschept over hoe goed hij zelf wel niet is. Hij zegt dat hij normaal voor 2 shots tequila speelt, maar dat we dankbaar mogen zijn dat hij ons vandaag zal sparen. Keer op keer als we een makkelijke bal missen, krijgen we te horen dat hij al spijt van zijn gulheid begint te krijgen. Als ik de ballen neerleg voor een nieuw potje hoor ik van achter: "O my God I should definitely play you, you don't even know how to arrange the balls properly!" en dan is het voor mij genoeg geweest. Enigszins agressief wijs ik hem erop dat hij alleen maar negatieve opmerkingen maakt en ik daar niet van gediend ben, dus of hij zich niet meer met het spel bemoeien kan. Verbluft kijkt de met zichzelf ingenomen man op en lacht mijn commentaar weg. Even later hoor ik hem vragen om nog een biertje, een pen en papier. Ik heb al een vaag vermoeden wat deze getatoeëerde kale vent van plan is. We spelen het potje af, waarna ik de professional vraag om dan maar eens uit te leggen hoe we de ballen dan wel moeten neerleggen, maar hij wilt niet tegen me praten en zegt zelfs een briefje voor me geschreven te hebben. Het lijkt wel een slechte high school film, want op het briefje staat; "You are lucky I like (the owner) so much, otherwise I would have smashed all you teeth out of your mouth." Met als goede toevoeging: "PROMISE" eronder. Erover praten wil hij niet en passief agressief vertelt hij de bartender wat een sukkeltje Ed Sheeran is omdat hij waarschijnlijk nog nooit echt gevochten heeft. Een beetje overrompeld speel ik verder, maar zonder me nog iets aan te trekken van de stomgrijnzende vent een meter verderop. Zijn hond heeft duidelijk zin om een stuk te gaan lopen, maar hij wil liever wachten tot na schooltijd in het fietsenrek. Als de bus komt om ons naar Siem Reap te brengen, meen ik hem te zien genieten van de in zijn ogen overwinning. Ik laat het van me af glijden, heb hier geen zin in en stap met Adryan in de meest luxe bus tot nu toe, ruime stoelen, een flesje water, een gezichtsdoekje en airconditioning kunnen we hier wel vertoeven de komende 4 uur. Als we aankomen in Siem Reap is het inmiddels 18u, we lopen de 600 kite meters zelf naar het hostel, een beetje beweging is ook wel eens goed voor je, zeker met een backpack van inmiddels 15kg op je rug is het meer een workout. Bij het Siem Reap Hostel aangekomen checken we in en als we naar boven lopen zien we dat ze een pooltafel hebben, waar Adryan en ik inmiddels wel pap van lusten. Het ziet eruit als een goede tafel en als er aan ons gevraagd word of we gelijk mee willen doen met het pooltournament om 19u, hoeven we daar niet lang over na te denken. We trekken een nummertje uit de hoge hoed, Adryan nummer 1, ik nummer 3 (van de 14), dus als we beide de eerste wedstrijd winnen, moeten we daarna tegen elkaar. Adryan wint zijn eerste wedstrijd met redelijk gemak, terwijl ik met mijn hakken over de sloot en met een scheut geluk ook voorbij de eerste ronde kom, even wennen aan een nieuwe grotere tafel en kleinere ballen. Onze onderlinge poolstrijd is op papier tot nu toe in mijn voordeel, 14-3. Ook in deze derby kom ik als winnaar uit de strijd, op naar ronde 3, de halve finale al. Met een bonzend hart win ik ook deze wedstrijd en sta ik in de finale tegenover Sander, een zuiderse buurman, een echte kraker dus. Zwetende handen, kalk op de vingers en een kan bier voor de winnaar. Makkelijke schoten worden ineens moeilijk als er mensen staan te kijken en er nog iets op spel staat ook. Na een spannende wedstrijd kom ik dan toch als winnaar uit de strijd en heb ik ineens een pooltournament gewonnen! Ik had niet gedacht dat dit me nog eens zou overkomen, maar als ik dan de kan bier krijg en uitgeroepen word tot Champ of the Table, voelt dat toch wel goed. Ik deel de kan met de mannen waarmee ik de hele avond al sta te praten en we maken plannen voor de rest van onze tijd in Siem Reap. Vanwege het Chinese Nieuwjaar, moeten we opletten dat we dan niet in Angkor Wat willen zijn, dus als we morgen wakker kunnen worden voor een trip om 9u, zouden we dat kunnen doen. Inmiddels is het al wat later, dus ik vraag me ernstig af of we dat gaan halen en of we dat überhaupt willen zo vroeg. Het wordt een lange dag met veel en daar heb je wel wat energie voor nodig denk ik. Ook wil ik graag de zonsopgang zien vanaf Angkor Wat, die tour vertrekt om 4.30u in de ochtend. Mijn grootste twijfel is of ik een 1- of 3-dagenpas zal kopen (2 en 3 dagen zijn even duur). Aan de ene kant vind ik tempels wel tof, maar een hele dag tempels 3 dagen op rij lijkt me toch wat veel van je goede. Ik besluit een dagpas te kopen als we gaan en als ik het echt tof vind, kan ik altijd nog een nieuwe dagpas kopen, voor weer $37. Als ik om 2u in bed stap na een dag reizen en poolen, weet ik al dat we het niet gaan redden om vroeg op te staan, toch zet ik mijn wekker op 8u.