10 jan - Zonsafgang

Snoozen is niet handig als je moe bent, maar wel je bed uit moet na een korte nacht. Alicia komt me uit m'n bed halen om 3.50u, kleren aan, camera mee en de heuvel af naar de jeep die voor ons klaar staat. Veel anderen gaan vandaag ook de tour doen, maar die gaan met een grote bus rondrijden. De jeep brengt ons in 25 minuten naar de White Sand dunes, waar we de zonsopgang gaan bekijken. Het is natuurlijk nog donker als we aankomen en helaas zien we wel de wolken die boven ons hangen. Hopelijk verdwijnt die binnen nu en een half uur, voordat de zon opkomt, anders weten we niet eens of de zon wel opgekomen is. Als er 4 grote tourbussen met Chinezen aankomen, vrezen we dat de zonsopgang toch minder privé wordt dan verwacht en als we daarna ook nog een extra jeep moeten betalen om überhaupt de duinen op te komen voor de zon op komt, vinden we het al helemaal tegenvallen. We rijden naar de duinen op de prijzige jeep (deze mensen hebben vast veel Monopoly gespeeld) en proberen tussen de hordes mensen een plek te vinden om rustig naar de zon te kijken en hopelijk een foto te maken zonder anderen er op. En komen de mensen die vanaf ons hostel met de grote bus zijn gegaan daar ook tegen. Het enige verschil Dussen de bus en de jeep is letterlijk dat. De locaties bleken achteraf allemaal hetzelfde te zijn, wij zaten in een jeep met buitenlucht (wat wel erg lekker was trouwens) en zij in een bus. We maken wat foto's en filmpjes, maar de echte zonsopgang krijgen we door de lichte bewolking precies aan de horizon niet te zien. Enigszins teleurgesteld zoeken we een jeep terug, als we bedenken dat we ook op de quad kunnen doen! Met een rotvaart rijden Fieke en Alicia achterop de quad (met mij op de hielen op een andere quad erachter) van de duinen af, terug naar onze private jeep die ons naar de Red Sanddunes gaat brengen. Weer stappen we in de jeep die met horten en stoten en rook uit de motorkap na 5 minuten weg rijdt en ons in weer een 20 minuten naar de volgende bestemming brengt. De Red Sanddunes schijnen erg mooi te zijn, maar als we aankomen is de kleur minder rood dan verwacht en valt daarom een beetje tegen. Ik huur een stuk plastic waar ik als het goed is op van de heuvels kan racen, maar deze heuvels blijken niet stijl genoeg te zijn, dus heb ik er niet zo veel aan. Na een broodnodig klein ontbijtje rijden we verder naar de fisherman's village, waar ontelbare bootjes aan het water liggen, en op de kade de vrouwen voornamelijk de vissen scheiden, uitzoeken en verkopen. We maken een paar foto's, maar het liefst zou ik de geur van de plek op willen slaan. Wat een walgelijke stank komt we van die plek af zeg! Nu snap ik wel dat iedereen hier mondkapjes draagt. De vissen en de onbruikbare andere zeedieren (zeesterren voornamelijk) liggen op de kant te rotten en met de brandende zon die er op staat, wordt de geur alleen maar erger. De laatste stop van de tour is bij de fairy stream, waar we door een riviertje van 5cm diep langs rotsen en dit keer echt rode bergen zand lopen. Omdat we alledrie erg moe zijn, is het lastiger om van te genieten dan normaal, maar toch is het best mooi. Langs het riviertje vind ik een stijle duin omhoog en omdat ik wel benieuwen ben naar het uitzicht loop/klim ik naar boven, terwijl de dames met de blote voeten in het water blijven lopen. Als ik bovenaan de duin kom, zit er nog een hogere duin achter, en daarachter nog een. Nu ik al zo ver gekomen ben kan ik niet meer terug, maar wie weet hoe hoog het nog worden gaat. De derde blijkt wel de laatste te zijn dus ik loop over de hogere duinen en heuvels parallel aan de stroom. Na een tijdje heb ik het wel weer gezien en probeer een plek te zoeken om naar beneden te gaan, wat lastiger blijkt dan omhoog. Op een kwart van de afdaling wordt het zand ineens hard en daardoor erg lastig om niet op uit te glijden, maar terug omhoog lukt ook niet meer. Op mijn billen met voeten vooruit en handen overal grip zoekende, glijd ik over het rode harde zand door een geul naar beneden als een kind op een glijbaan. De geul komt van water dat normaal de stroom voedt als het regent, vandaar dat dit zand ook zo hard is. De afdaling is gevaarlijker dan ik bovenaan dacht en ik moet mijn aandacht er wel bij houden om niet zonder controle naar beneden te glijden. Veilig en wel beneden aangekomen, merk ik dat mijn hele grijze broek rood is vanachter, weer even een wasje (laten) draaien dus. We rijden terug naar het hostel, waar we om 11u normaal kunnen ontbijten en ik voor de grilled pork with mayonnaise en rice ga. Ik krijg precies wat ik bestel, maar een bord met grilled pork totaal overdekt met mayonaise had ik niet verwacht. Als ik de bergen mayonaise (die best goed smaakte) van mijn pork af schraap kan ik eindelijk gaan eten, en lekker is het wel. We trekken onze zwembroeken aan en ik slaap voor 2 uur aan het zwembad op een tweepersoons loungebed met overdekking. Als ik wakker word, neem ik gelijk een duik en droog op aan het water als ik Jon ontmoet, een jongen uit Amerika met wie ik een potje pool ga spelen. Ondanks dat ik 5x ingemaakt word, hebben we gelijk al een goede klik en als we spelen om een biertje en ik voor het eerst win, is het helemaal compleet. We spreken af vanavond samen aan het beerpong mee te doen, want hij zegt dat hij ook wel een aardig balletje kan gooien. We schrijven ons ook allebei in voor het pool pillowfight, waar ik niet onderuit kan deze keer. We spelen pool tot mijn naam als eerste wordt genoemd. Ik zet de helm op mijn hoofd, pak het kussen en haal het water eruit zodat ik er sneller mee kan slaan en klim onhandig de paal op. We schudden elkaar de hand en na het geluid van de gong probeer ik er op los te slaan. Het gevecht is sneller voorbij dan de voorbereiding. Ik krijg een slag tegen mijn hoofd, die ik half block met mijn arm, maar die er wel voor zorgt dat ik mijn evenwicht verlies en in het water beland. Ik was vergeten mijn voeten te locken om de paal, dus ik kon ook niet blijven hangen zoals de meeste gevechten eindigen. Terwijl ik naar beneden val kan ik mijn tegenstander nog wel een keer goed op zijn hoofd raken, dus ik ben wel tevreden met mijn performance. Jon doet het beter en wint twee gevechten tot hij uitgeschakeld wordt door een man bijna twee keer zo breed als hij. We relaxen bij het zwembad, kijken het toernooi af, spelen een kaartspelletje en gaan daarna met een grote groep eten bij hetzelfde goedkope restaurantje als we gisteren geweest zijn, waar ik weer twee maaltijden bestel. Vol energie en goede hoop voor het toernooi vanavond bereiden Jon en ik ons voor met nog een potje pool, we zijn als eerste aan de beurt, winnen de wedstrijd en zijn door naar de volgende ronde. Als we bijna aan de beurt zijn zegt Jon zich niet zo lekker te vinden en liever niet te spelen omdat hij geen zin heeft om veel bier te drinken. Op de valreep besluit hij toch mee te doen, op voorwaarde dat ik de biertjes drinken. Dat kan ik wel, maar alleen als we het morgen nog een keer proberen, mocht het niet lukken. Natuurlijk gaat deze ronde niet zoals gepland en liggen we er uit. Dat viel wel te verwachten gezien de omstandigheden, maar toch jammer. We moeten dit zeker weer proberen, want het eerste potje ging het echt fantastisch. We eindigen de avond weer in de enige club, eten een hamburger en liggen weer lekker laat in ons bed.