1 juli - BOOTJE VAREN

Juli alweer, de tijd vliegt. Met nog iets minder dan twee weken voor de boeg beginnen we vandaag aan de boottocht. Bij het ontbijt in ons hostel ontmoeten we Bram en Vera, een stel van onze leeftijd uit Delft waar het al snel makkelijk en gezellig mee is. Ze gaan ook vandaag op de boot, dus we besluiten op dezelfde boot te gaan als dat lukt. De pickup is iets te vroeg, waardoor we snel ons eten naar binnen schuiven, Bram en Vera nemen het eten mee als take-away, hoppen in de taxi en rijden naar het algemene verzamelpunt waar al een heleboel mensen staan te wachten, het wordt een volle boot! We checken in, schrijven onze namen op de lijst van de boot erbij en betalen voor de tickets. We kunnen hier bier rn fris bestellen en betalen, dan wordt dat voor ons meegenomen op de boot en koud gehouden. Op de boot zelf kunnen we niks meer bestellen, dus nemen we het zekere voor het onzekere en halen liever iets teveel dan te weinig. Emma en ik bestellen voor ons tweeën 11 biertjes, 2 fanta en 3 sprite, dat zal wel genoeg zijn. Buiten het plekje krijgen we gratis eten en thee/koffie aangeboden en ontmoeten al wat meer mensen van de boot. Ook hier komen we Mexicanen tegen, Leah en Nico. Leah komt komend jaar in Utrecht studeren, dus die kunnen Emma en ik misschien wel een rondleiding geven door ons prachtige stadje en de mooie plekjes laten zien.
Bram, Vera en Eveline zijn allemaal ingeschreven bij dezelfde boot. Er blijken twee boten nodig te zijn om iedereen te kunnen vervoeren (40p/boot). We worden in de bussen geladen en rijden in 2uur naar de haven waarvan we zullen vertrekken. Onderweg is er nog een stop om te plassen bij een supermarktje, waar iedereen verschillende vreemde snack koopt om te proberen, leuk als andere mensen ook nieuwe dingen willen proeven. Vooral de Magnum Macadamia Caramel dinges valt goed in de smaak. Oké, het is niet iets lokaals, maar nieuwe dingen mogen ook westers zijn. 
De boot ligt al op ons te wachten, onze backpacks worden ingeladen en met een vaste hand van een crewmember stappen we op de boot. Het is een prachtig bootje, precies groot genoeg voor al deze mensen. Beneden is er een ruimte om te zitten op de banken aan de zijkanten. In het midden is een luik van losse planken waar onze backpacks in worden gedropen en verder naar achter zijn een 4tal cabines voor de mensen die die geboekt hebben, dan slaap je met zijn tweeën in een eigen kamertje. Nog verder naar achteren zijn de wc's, één voor de mannen en één voor de vrouwen. Ons lichamelijk afval wordt direct in de zee gedumpt, wat niet meer dan logisch is. Maar daarom wordt ons wel aangeraden om alleen gebruik te maken van de wc tijdens het varen en niet als we ergens stil liggen om te zwemmen of snorkelen... Op het voordet kunnen we zitten en liggen (op de grond gewoon, stoeltjes zijn er natuurlijk niet), boven de "woonkamer" is nog een dek met hetzelfde doel als het voordek. Achter het bovendek staat de hut van de captain, waar ook een deel van de 5 koppige bemanning slaapt. Weer achter de captaincabin kom je bij onze slaapruimte (gelukkig ook dek genoemd). Het is een overdekte ruimte (godzijdank) van 1,4m hoogte, waar we dus in kruiplopen. Hier liggen een 30tal matjes naast elkaar opgesteld, waar Emma, Eveline en ik er gelijk 3 van claimen. Emma en ik liggen tegenover elkaar zodat we onze benen langs elkaar heen kunnen leggen, het dek is aan de achterkant namelijk niet breed genoeg voor ons. We hebben expres een plekje aan de achterkant gekozen, anders moet iedereen steeds langs/over je heen lopen om bij zijn eigen matje te komen. We worden buiten opgewacht met een bordje vers fruit en smeren gelijk de eerste laag zonnebrand op onze huid. In de supermarkt waar we snack hebben gekocht, hebben we ook een factor 50 nivea spray gekocht, die zullen we wel flink nodig hebben op het water. Dan is het al gelijk "Mjam mjam time", zoals Susu, onze crewbegeleider, zo prachtig verwoord. De lunch bestaat uit witte rijst, gebakken groente, tofu, tonijn en een soort kroepoekkoekjes. We vallen aan (selfservice), maar krijgen alle bakken met zijn allen niet leeg. Iets zegt me dat we dit soort maaltijden nog vaker gaan eten ivm gemak qua bereding en hoeveelheid. 
Onze eerste stop van de dag is een sunsetpoint op een eiland dat bestaat uit 1 bergje, waar we dan ook in een lange trein (twee boten) naar boven lopen (met een biertje meegenkmen van de boot) en wederom de kleuren van de ondergaande zon bewonderen. De wolken hangen een beetje in de weg, maar omdat we met een leuk groepje zijn kunnen we elke sunset waarderen. Na de sunset varen we het speedbootje in groepjes weer terug naar de moederboot, waar het alweer mjam-mjam time is en we een zeer vergelijkbare maaltijd krijgen als vanmiddag, erg lekker dus. Na de maaltijd is er een mogelijkheid om terug naar het strand te gaan en een mooi kampvuur te maken, dus doen Eveline en ik onze lange broeken aan omdat we allebei lek gestoken worden door die beesten, trui mee mocht het koud worden en een pakje kaarten. Op het strand is het donker, dus laat het maar aan Sam over om tegen een boomstronk aan te schoppen en zijn teen open te halen. Die slippers komen al errug goed van pas. De plekken rond het vuur zijn al bezet, op de plekken in de rook na. Dus we gaan op de tweede rang in een hutje zitten, waar we met zijn 5en proberen te pesten. De potjes duren heel lang (behalve voor mij want ik win altijd) en rond 10pm willen we terug naar de boot. Om 11pm zou het feest klaar zijn, dus willen we voor de rest uit zijn en nu hebben we nog tijd om De Grote Dalmuti te spelen, wat met zijn 5en heel goed te doen is. We spelen door tot 23u en maken ons daarna klaar voor de eerste nacht op de boot. Tandenpoetsen doen we uit de ramen van het slaapdek, spugen in de zee, handenwassen met water ook uit het raam voordat we onze lenzen uit doen. We willen morgenochtend de sunrise zien, dus zetten om 6u de wekker. Hopelijk kunnen we vannacht een beetje slapen.

We kunnen niet een beetje slapen vannacht. De boot lijkt wel een kermisattractie, zo eentje waar je van je ouders niet in mag als je net een kilo suikerspin naar binnen hebt gewerkt, want overgeven is dan gegarandeerd. Met een iets minder houten kont dan van de Rinjani probeer ik een draai te vinden. Naast was gelukkig een bed vrij, waardoor we daar al onze spullen konden droppen, wat scheelt in de slaapruimte voor onze ledematen. Geregeld word ik wakker en als ik de wekker hoor afgaan om 6u heeft niemand eigenlijk echt genoeg geslapen.