2 juli - Dag 2: Watervalklauteren en tanning spray

De sunrise is blijft een mooi natuurverschijnsel, iets dat elke dag gebeurt en op reis elke dag het teken is van een nieuwe dag vol avontuur. De nacht was zwaar, veel mensen hebben slecht geslapen en sommigen zijn zelfs hun avondeten weer kwijtgeraakt. Mjam mjam time in de ochtend bestaat uit zeer deeg-elijke banana pancakes met chocosaus, wat toch wel goed vullend is en daarnaast ook erg lekker. Het bootje vaart van de sunrise locatie verder naar de waterval locatie, waar we van de boot af springen en naar het strand zwemmen. De gidsen nemen de kisten met slippers die op de boot staan mee en als we iedereen verzameld hebben, beginnen we de barre tocht van 5 minuten naar de waterval. Bij de waterval aangekomen, blijkt het een klimbare waterval te zijn, de boot die voor ons is aangekomen is al in een lange slinger bezig aan de (op)tocht naar boven. De waterval is breed en slank, breed in de breedte, maar slank in de diepte. Een gordijn van water sluiert over 6 meter rotsen, en dat is precies het stuk waar obze medebackpackers overheen lopen. Emma en ik vragen ons af of dat gedeelte niet juist spekglad is van de rotsen, maar als we een chinese toerist met een jurk, een hoed en haar man erachter met een camera over de waterval zien lopen, trekken we de conclusie dat het 110% veilig voor ons zou moeten zijn. Emma blijft desondanks toch beneden, hoogtes zijn nou niet helemaal haar ding, dus is het aan mij om later verslag te doen van alle wereldschokkende ontdekkingen die ik in het betoverde land op de waterval heb gedaan. De klim naar boven verloopt voorspoedig, door een kleine ontsteking in de bal van mijn linkervoet, moet ik heb soms anders neerzetten, maar zelfs kruipend was deze nog te doen geweest. Bovenaan staat het al zwart van de mensen, niet heel verwonderlijk met 2 boten van 40p/boot. Er is een soort klein diep meertje van 5m doorsnee (een mindertje), met een hoge boom en afhangende takken boven het diepe gedeelte, waar de een na de ander vanaf springt. Dat kunnen we natuurlijk niet aan ons voorbij laten gaan. De afsprong is ongeveer 2,5m, springen zit er niet eens in, je moet je laten vallen en dan land je precies in het goede gedeelte van het mindertje. Na deze eerste wereldschokkende ontdekking lopen we verder door om te kijken of er nog iets anders te beleven valt, maar op een door de natuur gevormde wc na (lees: boom), is er niet veel te beleven. Iemand zei nog dat ik ook lekker in het water kon plassen, maar met de gedachten dat er 80 mensen downstream in het water speelden en onder de waterval poseerden voor foto's, koos ik toch voor de boom. 
Na wat gespetter en gespater, klommen we weer van de waterval af en herenigden ons met de achtergebleven Emma, die zich in de zon en met andere niet-klim-mensen goed vermaakt had. Terug bij de boot is het pas 11u 's ochtends, we zijn dan ook met de zonsopgang om 6u opgestaan. Emma heeft een missie: het verzamelen van genoeg mooie schelpjes om zelf een ketting van te maken. We hebben al genoeg winkeltjes gezien met een overvloed aan schelpenkettingen en arm/enkel bandjes, dus zelf maken zou ook wel kunnen, zeker op een strand als deze waar heel veel van dit soort schelpen liggen. Emma's missie steekt ons allemaal aan en binnen notime zitten we met zijn vijven net buiten het bereik van de zee met onze binnen op het kiezelzandstrand schelpen te zoeken. Emma stopt de zakken van haar tas vol met schelpen en na een korte snorkeltijd (het was al de hele tijd snorkeltijd, maar ja, schelpenzoektijd was priori-tijd) gaan we terug op de boot voor mjam mjam time. Na een lekker bord met rijst en groente verzamelt de schelpencrew op het bovendek en zitten er een stuk of 5 meiden schelpen aan elkaar te rijgen. Veel geven het al snel op en als laatste hangt hangt Emma de schelpenketting ook aan de wilgen, de schelpen werken niet goed mee en zijn moeilijk op de juiste afstand te krijgen, zeker als ze geen gaatjes hebben. 
We hangen op de boot totdat wordt geroepen dat we op het benedendek snorkels kunnen halen, we gaan zo snorkelen in het gebied waar Manta Rays voorkomen, dan springen we met zijn allen tegelijk uit de boot in de hoop ze te spotten en met ze te kunnen zwemmen of op de foto kunnen. Samen met 4 andere boten cirkelen we rond een gebied op het water in de hoop dat de locals van de boot de Manta's kunnen spotten. Omdat het water zo helder is, is de bodem vanaf de boot al zichtbaar, maar zowel onze boot, als de andere boten kunnen ze niet vinden. Dan gebaart onze gids dat we toch het water in gaan, niet zeker wetend of hij ze ook daadwerkelijk gezien heeft, of dat we in het water verder zoeken, springen we achter hem aan. Na een tijdje rondzwemmen (wel bij de gids in de buurt) gebaren ze naar de bodemz daar zwemt een Stingray, de gevaarlijke en kleinere variant van de Manta Ray, maar ook heel indrukwekkend. Met 30 man cirkelen we boven het dier, waardoor het aan het oppervlak gevaarlijker is dan eronder. Flippers, slaande armen en vooral mensen die niet uit hun doppen kijken, I'll take my chances with the Stingray...
In een treintje snorkelen we terug naar de boot, waar een doorgebroken warme zon ons op onze vaste plek op het voordek opwarmt. Met de wind in onze haren, een boek op schoot en een koud biertje uit de koelbox, varen we door naar de volgende bestemming die 18u varen verderop ligt, vandaag zullen we niet meer stil liggen. Als de zon vandaag niet per se noemenswaardig is onder gegaan, is het weer tijd voor mjam mjam time, vanavond staat er rijst met groenten op het menu, is dat even onverwacht. Vandaag gaat men vroeg naar bed. Emma ligt er al in als Bram, Vera, Eveline en ik nog een spelletje (De Grote Dalmuti) op het benedendek spelen. We besluiten aan de rijstwijn van Eveline te beginnen. Het is een door de locals zelfgestookte, mierzoete wijn, die wij zouden gebruiken als dessertwijn. Ook de wijn kon je bestellen voorafgaand aan het bootje varen en aangezien we van tevoren mochten proeven, voelde Eef zich ook half verplicht om dan een fles aan te schaffen. Echte wijn kun je het niet noemen, maarja, het is nog wel een lekker sappie voor erbij. Het koppel duikt hun nest in rond 20u. Eef en ik kijken elkaar aan en beslissen dat het nog te vroeg is om te slapen, als we nu gaan slapen dan zouden we al om 4u wakker worden en dan is het pas echt vervelend, dus we besluiten een van de films te kijken die ze op de ipad heeft opgeslagen, het wordt: "Isn't it romantic", een RomKom waar ik al eerder stukjes van gezien heb en die ik sowieso al wilde zien, komt dat even goed uit! We poetsen onze tandem vast en aangezien we naast elkaar liggen met onze matjes is het makkelijk om gelijk op bed te gaan liggen. De film is een en al genieten, een klassieke RomKom met een heerlijk voorspelbaar einde. Na de film moeten we helaas allebei nog plassen dus moeten we alsnóg over/langs/tussen alle matjes door klimmen naar de uitgang. Daarna gaan ook wij lekker slapen, inmiddels is het een acceptabele tijd om niet te vroeg wakker te worden.