5 feb - Red Hot Kampot Peppers

Een kleinere groep dan gisteren, Edith is gisteravond weg gegaan uit Kampot en Eliza moet de tour vandaag wel gaan doen. Met zijn drieën gaan Isabel, Adryan en ik buiten het hostel eten. We hebben gehoord over het "Epic Arts" cafe, waar gehandicapte lokale tieners werken. Het café is een goed initiatief en ook goed opgezet. Op de menukaart staat hoe we met het personeel en het bestellen van eten om moeten gaan en Cambodjaanse gebarentaal omdat hier ook dove mensen werken. Ik kan het niet laten om ook hier de amok te proeven; 'Een amok in de morgen is een dag zonder zorgen.' De zorgenloze dag brengt ons rond 12en richting "La Plantation", een Kampot Pepper farm opgericht door een Frans-Belgisch koppel. De weg naar de plantage loopt door het platte land, met meer kuilen dan bochten en mooie uitzichten. De tour op de Pepper farm is gratis, ook al is dat niet aan de kwaliteit van de tour af te zien. We proeven verse hele pepers, gewoon uit het vuistje. Normaal gesproken als ik tijdens het eten op een hele peper kauw, weet ik niet hoe snel ik een glas water kan vinden. Deze pepers zijn zo goed van smaak dat het rauw eten van een peper eigenlijk heel lekker is. Kampot Pepper wordt gezien als een van de, of misschien wel dé beste peper ter wereld, en dat is dus te proeven, zelfs voor een onwetende pepereter zoals ik. Na de rondleiding en informatie over het groeien en bereiden van pepers kunnen we in het restaurant lunchen. We zijn voor de tour al lekkergemaakt met het vooruitzicht op verse pepersaus, dat kunnen we niet laten gaan. Omdat het nog vroeg is, hebben ze alleen de half roasted chicken with lemonpeppersauce, laat dat nou precies zijn waar we zin in hebben. De kip is mals, eggplant en de andere groenten vol van smaak, maar de pepersaus slaat alles. De saus wordt gemaakt met eigen gezouten Kampot Peppers, lemon en een snufje suiker. We zijn echt lekker aan het eten de laatste tijd. Met Adryan als kok en kenner van veel lokale gerechten en kruiden (ook omdat hij Indonesisch is), proberen we steeds nieuwe dingen en eten af en toe bij een wat duurder, maar wel hoog aangeprezen restaurant, zoals Rikitikitavi. Na de kip eten we lokale rijstpannenkoeken (lijkt op Cambodjaanse poffertjes), welke mij door de fishsauce een stuk minder bevallen, maar nog steeds bijzonder zijn om te proberen. Over de hobbelige weg rijden we terug naar het hostel, waar we Isabel afzetten en ons klaar maken om naar The Arcadia te gaan, een hostel/waterpark in de buurt. Isabel had geen zin om te gaan, maar de filmpjes die Adryan en ik gezien hebben van anderen hebben ons overtuigd. We rijden met de scooters naar het pretpaleis, waar we ons omkleden in een kleine wc bij de bar en als eerste de grote glijbaan uitproberen. De glijbaar begint hoog, gaat stijl naar beneden waarna je minstens 4 meter de lucht in wordt gelanceerd. Adryan gaat als eerst en heeft een prima uitvoering met een saltobommetje. In mijn hoofd zie ik al helemaal hoe ik een backflip met draai doe en met een perfecte duik door het wateroppervlak ga, maar ik kon er bijna niet verder naast zitten, bedenk ik als ik spartelend door de lucht vlieg en onhandig met een klap op het water op mijn zij land. De tweede poging gaat niet heel veel beter. Deze keer land ik op mijn andere zij, dus nu ben ik tenminste egaal rood aan beide kanten. Na twee keer mislukken ben ik er wel klaar mee. Met een grote Zweed proberen we een net wat te saaie zipline uit, waarna we op een groot kussen op het water kijken naar andere glijdende of vallende mensen. Daarna glijden we zelf van het kussen het water in om terug te gaan naar de bar met pooltafel, die we graag willen uitproberen. Me een biertje in de hand sluiten we aan bij de grote groep poolers die net gaat beginnen aan een potje deathpool, wat inhoud dat iedereen om de beurt schiet en probeert een bal (heel of half) in de pocket te krijgen. Iedereen heeft drie levens elke keer dat je mist, gaat er een leven af, wat er op neerkomt dat Adryan en ik er na 3 rondes uit liggen. Dit is het laatste grote potje, dus we krijgen ook de kans om nog tegen elkaar te spelen, wat ons een stuk langzamer, maar beter af gaat. Als de zon steeds sneller op de horizon afsnelt, snellen we terug naar Kampot centrum, alhoewel we onderweg stoppen omnaa de zonsondergang te kijken. We hebben met Isabel en Eliza afgesproken om een film te kijken, waar we voorafgaand nog noodles en dumplings bij een Chinees restaurant eten. De film () zelf is best oké, maar vooral de ruimte (flatscreen, bedden met kussen) is erg relaxed. Als we uit de donkere ruimte komen hebben we het der dat het 4 uur later is dan de 21.30u dat het eigenlijk is. Terug in het hostel doen we niet zoveel meer, maar vroeg naar bed lukt ook niet zo goed als Jaimee (van Koh Rong Samloem) nog langskomt in het hostel en we tot laat de stad in gaan om een late night snack te scoren. Voor morgen hebben we nog niet veel plannen, dus dat komt goed uit.