30 jan - Omg, politie?

Dit word de zoveelste luie dag, als we wakker worden bakken we in de zon nog voor het ontbijt. Nadat ik curry voor ontbijt heb gehad, lopen we maar weer terug naar Dragonfly, omdat de stoelen en het uitzicht daar zo geweldig zijn. Bij de bar ontmoeten we wat andere backpackers en een man die al 32 jaar aan het reizen is, getrouwd is met een local, het eiland milieubewuster wilt maken en net iets te veel levenslessen met ons wilt delen. De arrogantie spat er vanaf, maar hij vertelt wel een paar goede verhalen over het eiland. Volgens hem moet je doen wat je wilt en je nergens aan binden, een huis kopen en een auto is onzin, je moet gewoon lekker reizen. Kijk naar hem, hij wilde geen auto's meer, dus heeft hij ze allemaal verkocht voor een totaalwaarde van €1.300.000, als hij het kan, dan kan iederen het, zolang je het maar wilt. De levenslessen worden onderbroken als een andere medewerker die we gisteren ontmoet hebben komt melden dat er politie op het eiland gaat komen. De bar wordt direct afgesloten, de alcohol opgeborgen en de westerse mensen die er werken zijn met 10 minuten verdwenen. Zij mogen er namelijk niet werken, dus sluiten ze de bar en gaan ze weg. Als de politie niemand kan vinden dan kunnen ze ook niemand beboeten is het idee. Op het eiland krijgen mensen een telefoontje van het vasteland dat ze weer onderweg zijn, zodat ze de tijd hebben om af te sluiten. Tot zo ver het systeem van Cambodja. Omdat er niemand meer is, lopen we ook naar beneden. We willen niet het risico lopen dat de politie ons aanziet voor illegale westerse medewerkers. Beneden gaan we weer zitten bij het sassy meisje restaurant, waar we met weer grotere groep mensen tot 17u blijven zitten. Vandaag willen we absoluut een mooie zonsondergang zien en ik zou graag een nieuwe profielfoto voor Facebook willen. Met een biertje in de hand (we weten niet zeker of de barren alweer open zijn) lopen we naar "The Cliff", waar we als het goed is de mooiste zonsondergang kunnen zien. Vanaf de klif lopen we met camera in de hand naar beneden via een stenen trap tot we onder bij het water aankomen, vanwaar we inderdaad een prachtig uitzicht over het water en de zon hebben. Een van de jongens heeft een ongelooflijk goede camera, maar het is een andere jongen die met zijn telefoon een prachtige foto voor op Facebook maakt. Zonder zorgen zakt de zon onder zee. Als ik mijn ogen sluit hoor ik de golven, voel ik de frisse zachtwarme wind en de laatste zonnestralen op mijn gezicht. Op de achtergrond praten en lachen mensen die ik slecht ken, maar toch al als vrienden beschouw. Het voelt alsof het niet beter kan worden dan dit, maar ik heb nog 2 maanden te gaan en daarna nog een heel leven vol me mooie momenten en belevenissen. Voldaan en tevreden beklimmen we de klif en dalen af naar het strand bij het hostel. We gaan terug naar het restaurantje (never change a winning dinnerplace) en maken ons klaar voor de vond. We gaan vnv naar Yellow Moon, het party hostel om te zien of daar iets te doen is. Na een prima diner hebben we met anderen afgesproken bij Yellow Moon, waar het redelijk rustig is. Om 12 uur gaat de muziek uit, dat is een regel van het eiland. Met dezelfde groep besluiten we om een late night duik bij het strand te doen, zwemmen in het donker is altijd wel een goede optie. Als we opgefrist uit het water komen begint het helaas te regenen, waardoor onze kleren alsnog nat worden. Op blote voeten lopen we in het donker terug naar het hostel, waar iedereen inmiddels ook aan het slapen is, dus lopen Adryan en ik ook maar terug naar het hostel en is de nacht ten einde.