10 feb - Royal Palace, Royal Day

Als we om 11u ons bed uit komen, zijn we eigenlijk al te laat om uit te checken, bovendien hebben we daar helemaal geen zin in, Phnom Penh bevalt ons wel tot nu toe. Bij de receptie vragen we wat er allemaal te doen is hier in Phnom Penh. De jongen kijkt ons verbaasd aan, het is tenslotte de hoofdstad, er is heus wel meer te doen dan alleen de S21 en de Killing Fields. Een bezoek aan het Royal Palace staat zeker op het programma. We nemen onze tijd voor een klein ontbijt (cupnoodles, heerlijk), spelen schaak en lopen om 13u naar beneden (met lange broek deze keer) om een bezoeker aan het huis van de koning te brengen. Natuurlijk hadden we niet nagedacht over een lunchpauze, dus kunnen we het paleis pas om 14u in. We hebben gehoord dat er in de buurt een goede donutzaak zit, dus we beginnen aan de tocht van 20 minuten. Na 3 minuten bedenken we dat het museumcafé dat om de hoek zit, ook goede recensies heeft, dus we lopen het blokje rond en lunchen in het museum naast het paleis. Een relatief goedkope (voor zo'n fancy plek) clubsandwich, fruitshake en intense gesprekken over robots en de toekomst later, lopen we rond 14.15u naar er paleis om een kijkje te nemen. Ik snap wel dat alles er hier van "goud" is, aangezien een entreeticket $10 kost. We maken een grap van het hele paleis, we mogen nergens naar binnen en lopen alleen buiten op het paleisplein rond om te kijken naar de gebouwen. Als we het wel gezien hebben, lopen we terug naar het hostel over het plein voor het paleis, waar locals hun honden en kinderen uitlaten en de duiven nergens rustig kunnen zitten, mede door Adryan en ik. Bij het hostel pakken we het schaakbord er weer bij, waarna we de stad inlopen om een goed diner te scoren bij "Friends", een initiatief om geld in te zamelen voor de school. Na het eten blijkt er ook een Friends giftshop te zijn, waar we Friends hip bracelets kopen en daarna verder door de stad slenteren. We hebben als aanrader gekregen om naar The Dirty Old Sailor te gaan, een rustig maar prima barretje. Als we binnenkomen worden we bij de bar gelijkt vriendelijk begroet door Simon, die ook zijn bestelling komt doen. Met zijn vieren, Simon kwam hier met een andere backpacker, gaan we zitten en komen erachter dat dit een soort glitch in het universum is. Firman, de andere backpacker komt namelijk ook uit Indonesië en spreekt fantastisch Engels (heeft namelijk ook in het buitenland gestudeerd). Er zijn niet veel Indonesische backpackers, zeker niet die óók uit Jakarta komen en die óók in dezelfde wijk wonen. Ze hebben zelfs gemeenschappelijke vrienden van de basisschool, het moet niet gekker worden. Nou gekker worden het wel. Naast het feit dat ze allebei een baardje hebben, reizen ze ook samen met een typische whiteboy. We zijn beide gladgeschoren, even lang, hebben een pet achterstevoren en kunnen elkaar in onze moedertaal enigszins verstaan omdat Simon uit Zuid-Afrika komt. We proberen meer overeenkomsten te vinden, hij was een Medic voordat hij ging reizen, wilde vroeger kinderarts worden en als ik hem vertel dat Emma Simon zou heten als ze een jongen was geweest, is het helemaal compleet. Dit is echt een hele gekke avond, wat een geluk dat we langer gebleven zijn in Phnom Penh. Morgen is wel echt de dag om weg te gaan, naar Battambang waar we een kookcursus willen doen voordat we naar Siem Reap door gaan.