3 + 4 nov - Dag van vertrek & Overstappen op Caïro

3 november 2017 - Cairo, Egypte

16u: Vanochtend m'n tassen ingepakt met alle spullen die ik al 3 dagen aan het klaarleggen ben. Om 11u zouden we naar Schiphol gaan, maar ik besloot om voor die tijd nog een ESTA formulier aan te vragen voor mijn verblijf in de VS over 5 maanden, als ik weg ga uit Azië. Omdat ik dat lastminute nog wilde regelen gingen we uiteindelijk om 1115 weg, alsnog ruim op tijd voor m'n vlucht om 15u. Op het vliegveld mijn backpack ingecheckt en een laatste koffietje gedronken met mijn moeder en zussie. Daarna was het afscheid van die twee wel even lastig. Ik wist natuurlijk al langer dat ik weg zou gaan, maar zo voelde het helemaal niet van tevoren. Het voelde meer als een vakantie van 2 weken of zelfs dat we met z'n 3en op reis zouden gaan. Ik had het nog niet zo zwaar gehad voor dat moment maar bij de laatste 14 knuffels voor vertrek kon ik het ook niet meer droog houden. Op dat moment kwam pas het besef dat ik ze voor misschien 8 maanden wel niet meer zou zien en dat is toch zeker 8x langer dan ik ooit gedaan heb. Het is natuurlijk niet alleen de lange tijd maar ook zeker de afstand die mee speelt, 11000 km is niet niks. Het moeilijkste moment was het weglopen richting de gate waarbij ik ze letterlijk moest achterlaten bij de poortjes. Het was niet dat ik om wilde keren, maar toch voelt het heel onrealistisch.
Maar goed, Sam zou Sam niet zijn als hij niet letterlijk 15 sec later de verkeerde kant uit loopt. Bordje: Gate G <--, Sam --> ... Ik draaide me nog even om om te zwaaien, waarbij ik beide vrouwen de andere kant op zag wijzen, oeps. Tot zo ver het vertrouwen in dat de rest van de reis vlekkeloos gaat verlopen.
Voordat ik naar de gate loop wissel ik alvast wat euro naar Baht, €70 wordt 2130 Baht, vast een slechte wisselkoers maar hiermee kan ik in ieder geval al op pad, mocht mijn pinpas niet mee werken. Ook neem ik voor de zekerheid €20 mee, wie weet komt het nog van pas (vast niet maar hé, onervaren in dit soort dingen). Panisch als ik ben om beroofd te worden (of misschien is me dat wel aangeleerd), stop ik 1500baht in mijn Moneybelt, waar ook mijn paspoort, (boarding)passen en ID zit, 500 in m'n linker kontzak, 60 in de rechter en 70 in m'n portemonnee (alhoewel je met 60 en 70 niet veel kan volgens mij). Maar nu moeten ze me 4x beroven voordat ik niks meer heb.
Bij de gate zie ik vervolgens al een stuk of 10 Nederlandse mensen van mijn leeftijd die waarschijnlijk ook gaan backpacken in Thailand/Azië, dus leuke mensen vinden zal wel lukken denk ik! Ook begint de reis al met 30 min vertraging, maar met een overstap tijd van 2u50min op Cairo gaat dat geen probleem zijn.
Nu in het vliegtuig van Egyptair waarbij de info over de nooduitgangen en lifevests eerst in het Arabisch wordt verteld en dan in het Engels via een tv-scherm, toch anders dan bij de KLM. Tijdens de info op het scherm wordt linksonder in beeld de info in gebarentaal verteld, heel handig natuurlijk en hierbij vroeg ik me af of gebarentaal in elke taal hetzelfde is? Kan een Arabier in zijn eigen gebarentaal met een Fransman praten? Mocht iemand het weten, let me know.
Ook heb ik blijkbaar ergens extra voor betaald want op mijn stoel ligt een kussentje dat de meeste anderen niet hebben. Ik ben net begonnen met mijn reis en nu doe ik me onbewust al beter voor, dat belooft wat voor het oosten.
Met het scherm kan ik ook meerdere films kijken, muziek luisteren en docu's over de Koran kijken. Dus ik bewaar mijn Lonely Planet over Zuid-Oost Azië wel voor in de 10 uur durende bus richting het zuiden van Thailand. Nu staan eerst 'War for the planet of the apes' en 'Spiderman: homecoming' op het programma voor de 4,5u durende vlucht waarbij het niet mogelijk is om de Arabische ondertiteling uit te zetten. Lekker filmpje kijken, het lijkt NL wel, nog net geen Netflix. Tijdens de (eerste) film komt het eten. De chicken is er helaas niet meer, dus fish it is.
Ik ben nu weg uit NL, maar achter mij praten 3 jongens over Feyenoord en in dezelfde rij leest er een meisje de Linda.
De fish (met rijst, hoe kan het ook anders) bleek erg lekker te zijn. Het meisje van de Linda vond dat blijkbaar niet, want ze liet de helft liggen. Bij de fish zat ook nog rauwkost, cake en een kopje thee/koffie. Het voelt inmiddels meer alsof ik een roman aan het schrijven ben in plaat van een reisblog, maar aangezien ik nu in het vliegtuig niet zoveel te doen heb is dit wel een lekker tijdsverdrijf. Als ik goed m'n best doe, ligt mijn eerste reisroman over een jaar in de boekwinkel. Toch denk ik niet dat ik deze hoeveelheid tekst kan blijven schrijven, zeker niet als ik eenmaal met Jasper, Luke en weet ik hoeveel andere backpackers op Koh Tao ben en wel betere dingen te doen heb dan tikken op m'n telefoon.

Inmiddels zit ik 2,5u in het vliegtuig, nog nooit ben ik zo lang in de lucht geweest. Op wat turbulentie boven Sarajevo na gaat alles tot nu toe goed, maar het riemen-vast-lampje gaat toch niet meer uit. Ondanks de film begin ik me al te vervelen, nog maar 2u tot Caïro, dan een overstap richting Bangkok en dan mag ik weer 7 uur de lucht in.
Lang stilzitten met weinig ruimte en niks doen is niet voor mij weg gelegd. Hopelijk kan ik slapen onderweg naar Bangkok vanaf Caïro, alhoewel het wel zo voelt, want ik word behoorlijk suf van het niks doen en het is pas 18.41, nog een lange reis te gaan. 24 minuten voor aankomst worden de lampen nog even gedimd, voor het geval iemand nog een powernap wil doen in die tijd denk ik.
Aangekomen in Caïro, waar we toch volgens het schermpje van het vliegtuig zo'n 4600km voor hebben afgelegd, zet ik mijn eerste stappen op niet-Europese grond. Belachelijk natuurlijk want grond is grond. Toch leuk om ook nog even in Afrika te zijn, al kan ik het land van de Nijl niet verder ontdekken dan hier voorbij de douane, laat staan een selfie maken voor (een van) de piramides. Het meest Egyptische wat ik gezien heb is nog wel de stadsverlichting vanuit het vliegtuig, wat er dan toch niet Europees uit lijkt te zien, jammer dat er geen kerstverlichting op de piramides zit.
Nu moet ik mezelf nog 2 uur zien te vermaken voordat ik me weer kan gaan vervelen in het vliegtuig. Vooral even goed rondlopen want zometeen kan dat natuurlijk weer een paar uur niet.

Dat vermaak bij het overstappen was makkelijk geregeld. Bij het volgen van de "connecting flight" bordjes raakte ik even de weg kwijt, maar een van de hulptroepen zag mij hulpeloos rondkijken en besloot mij even te wijzen in de goede richting, ik was wel in de buurt en moest nog 3 meter verder kijken. Maar meer mensen hadden er moeite mee bleek, want achter mij was een Nederlands meisje dat ook druk aan het zoeken was naar dezelfde vlucht. Samen hebben we vervolgens tevergeefs naar wifi gezocht en broodjes gegeten die mams had meegegeven. Uiteindelijk afgesproken dat we in Bangkok een taxi naar Khaosan Road zouden delen om de "hoge" kosten nog verder te drukken. Zij reist net als ik (in het begin) alleen dus zocht ook nog maatjes om mee rond te trekken. Niet te geloven hoe makkelijk het is om met andere backpackers op te trekken. Ik heb het vaker gehoord, maar zoiets moet je zelf mee maken natuurlijk.
Nu weer in het vliegtuig op naar Bangkok. Nog nooit heb ik in zo'n groot vliegtuig gezeten; 8 stoelen naast elkaar en ze kunnen ongetwijfeld nog groter.
In het vliegtuig is natuurlijk weer een schermpje, deze keer iets uitgebreider met de mogelijkheid om te chatten met andere stoelen en verschillende games. Inmiddels is het bijna middernacht, dus na dit potje solitaire ga ik ook maar proberen te slapen.

Net een matige nacht in het vliegtuig achter de rug. Om half 1 (Caïro tijd) wilde ik proberen te gaan slapen, maar daarna kwamen ze met nog een tray eten langs en ja, dat kan ik niet voorbij laten gaan. Weer piste ik naast de pot want de chicken was precies op, dat is er nadeel van bij een vleugel zitten denk ik, maar de beef was uiteindelijk ook prima. Volgens mij heb ik geslapen van 1:30 tot 5:15, dus het zal een moeizame eerste dag Azië worden, gelukkig heb ik nog een 15u durende bus/bootreis voor de boeg waarin ik misschien wel ga slapen. Ik heb het kussentje gewoon meenemen uit het vliegtuig de bus in, dan lijkt het nog ergens op. Ook net ontbijt gekregen in het vliegtuig, als het goed is landen we over 15 min.