14 jan - Mekong Delta

14 januari 2018 - Mekong Delta, Vietnam

6.30 de eerste wekker gaat en ik word wild en doodmoe wakker na 1uur en 15minuten geslapen te hebben. Natuurlijk val ik direct weer in slaap als ik mijn wekker uitgezet heb, maar gelukkig heb ik nog een tweede wekker. Om mij heen hoor ik mijn kamergenoten geërgerd zuchten, dus ik besluit een goede kamergenoot te zijn wakker te blijven en de overige 5 wekkers uit te zetten. Als ik weer wakker word van een wekker die niet de mijne is, vrees ik het ergste. Als na 3 minuten rinkelen niemand dat ding uitgezet heeft, realiseer ik me dat het geen wekker is maar de telefoon die we op onze kamer hebben staan. Ik spring mijn stapelbed uit (bovenste bed ook nog) en ren naar de telefoon, waar ik nu om 8.11u de mededeling krijg dat Mister Sam nu toch wel echt naar beneden moest komen. Ik raap mijn spullen snel bij elkaar, kleed me aan, grijp mijn vooraf ingepakte tas en sprint met alles wat ik heb naar beneden om uit te checken. Ik heb niet eens genoeg geld meer om de kamer te betalen, blijkbaar heb ik toch iets meer uitgegeven gisteren dan verwacht (ik had maar een klein bedrag meegenomen, maar dat was wel alles dat ik nog had). Omdat ik nu we écht weg moet, laat ik mijn paspoort achter als borg om later te komen betalen (ik heb nog 65000vnd over) en sprint met mijn backpack naar het hostel toe, waar ik om 8.22 hijgend aankom. De bus is er gelukkig nog niet, ik leg mijn backpack boven in bewaring neer en als ik beneden kom met mijn verwilderde hoofd krijg ik van Alicia de vraag of ik lekker geslapen heb. Nou, het was nog al kort kan ik ze vertellen. Alicia blijkt nog naar mijn hostel gerend te zijn omdat ze de naam hadden onthouden, maar de bewaking wilde ze niet naar boven laten om mij wakker te maken. Bellen wilden ze wel doen, dus als ze dat niet gedaan hadden, had ik de hele tour gemist. Dit was niet de eerste keer dat Alicia mij wakker komt maken om vroeg weg te gaan. Enigszins moe (alledrie) stappen we de bus in, waar we uitleg krijgen over de dag die ons te wachten staat. Het wordt natuurlijk een lange dag met veel activiteiten, iets waar we om zitten te springen, eigen schuld, hadden we maar naar mijn verstandige eerste opmerking moeten luisteren, al hebben we wel een fantastische avond gehad. We rijden naar de Mekong Delta. Een gigantisch brede en lange rivier, die door China, Myanmar, Laos, Cambodja en Vietnam loopt en daarmee belangrijk is voor reizen en handel. Bij de eerste stop worden we getrakteerd op een bord fruit en een live band met traditionele muziek, wat voor ons niet zo had gehoeven. De muziek heeft een onnavolgbaar ritme met random klinkende klanken van enkelsnarige gitaren en violen. Het Vietnamese zingen met hoge stemmen past er goed bij, maar maakt het geheel ondraaglijk om naar te luisteren. De CD's die rond gaan en we kopen kunnen, laten we dan ook maar passeren. We rijden door naar de volgende stop waar we uitleg krijgen over het maken van kokosnootsnoepjes, ze mogen proeven en bovendien een shot coconutwine en snakewine krijgen, beide met 30% alcohol. Daar heeft mijn brakke hoofd wel oren naar. Ook hebben ze hier een "gamma" slang waar we mee op de foto mogen. Ik vraag me sterk af of de slang niet platgespoten is met medicijnen, maar de gids zegt natuurlijk van niet. Iedereen geeft de slang door, wel 15 man wil met je beest op de foto en we zijn niet de enige groep van vandaag. Vanaf de slangenfoto lopen we naar het krokodillenwater. Ons wordt verteld vingers en voeten binnenboord te houden als je ze houden wilt, maar als we op het water zijn, zijn de dieren niet te vinden. Nog nooit heb ik een krokodil in het wild gezien, dus ergens vind ik het wel jammer dat ze zich schuilhouden in de bamboebossen en het bruine water. Na een klein maar fijn boottochtje rijden we naar de laatste bestemming, een tempel met een paar gigantische boeddha beelden en een tempel. De breedlachend zittende Boeddha vind ik fantastisch, dit is de eerste keer dat ik zo'n blij beeld zie. Met onze ernstig vermoeide lijven strompelen we door de tempel, we kunnen er maar moeilijk van genieten, niet omdat alleen vanwege ons energieniveau, maar ook omdat dit waarschijnlijk al de honderdste tempel is die we bekijken en de meeste erg op elkaar lijken, zoals in elk geloof je geval is. Toch is het een mooie tempel waar we eigenlijk iets meer tijd nodig hadden dan het half uur dat we kregen, dat is wel echt het nadeel van reizen in zo'n tour. Na de tempel reizen we naar onze eindbestemming, de Homestay. De bus stopt naast een snelweg, vanwaar we naar een rivier onder een brug lopen. Het ziet er tot nu toe allemaal erg shady uit, maar zoals ik al een keer gezegd heb, heb ik mezelf nog nooit onveilig gevoelt en dat is nu ook niet het geval. Bij het water stappen we met ongeveer 12 man op een bootje dat over de viesbruine rivier in 20 minuten langs verschillende op palen staande golfplaten huisjes brengt, voordat we bij de homestay aankomen. Het heeft meer weg van CenterParcs dan van een homestay, met kleine hutjes verspreid over een stuk land en een gemeenschappelijke ruimte waar we een familydinner hebben vanavond. We krijgen een hutje met 3 bedden, en vallen voor het eten al bijna in slaap. Bij het familydinner rollen we onze eigen springrolls en krijgen een catfish om met 8 man te delen, naast verse springrolls, rijst en groenten. De vis lijkt mij lang niet genoeg voor 8 man, maar uiteindelijk ben ik de enige die nog van het beest aan het eten is, dus ruil ik mijn bord om met het visbord en probeer onder toezicht van mijn 7 tafelgenoten zoveel mogelijk vlees van het gerecht af te halen, wat lastiger is dan verwacht. Na een goed maal, gaan we vroeg slapen. Om half 9 gaat het licht uit en na een uur doelloos op social media gekeken te hebben gaat ook bij mij het licht uit.