12 jan - Pool pillowfight

Ik heb veel te kort geslapen deze nacht. Drie en een half uur is niet genoeg om je topfit te voelen natuurlijk. Met Jon en Mikael ontbijt ik in het hostel voordat ze met de motor naar Da Lat rijden vandaag Alicia en Fieke zijn een uur geleden al met de bus vertrokken. Als Jon dan weg gaat met de motor is het toch wel echt jammer dat hij de andere kant op gaat, in slechts 2 dagen konden we het zo goed vinden, dat heb ik niet zo vaak. Vandaag ga ik windsurfen, dus ik pak mijn spullen en Sony Actioncam (wie weet of ik wat mooie beelden kan maken) en neem een scootertaxi naar Jibe's om zo snel mogelijk het water op te kunnen. Bij aankomt spreek ik met een man die ik gisteren ook gesproken heb en hij zegt dat ik nog wel even moet wachten tot de wind beter is voordat ik het water op kan. 1,5u wacht ik totdat ik anderen zich zie klaarmaken om het water op te gaan, de vlag wappert druk in de wind en de golven laten zich horen bij het neerkomen op het kleine strookje strand tussen de surfschool en het water. Met goede moed en veel zin stap ik op de eigenaresse van de surfschool af. "I want to go windsurfing today!" Als ze vraagt naar mijn niveau, zeg ik dat ik 6/7 jaar heb gewindsurfd in Italië, maar de laatste keer wel 4 jaar geleden was. Dat is een fout antwoord helaas. De golven zijn te hoog, de wind te hard en mijn niveau niet goed genoeg. Ze vindt het niet veilig om me het water op te sturen, omdat ze geen reddingsboot hebben of iets dergelijks. Ik kan mijn oren bijna niet geloven. Speciaal om te gaan windsurfen ben ik een dag extra gebleven en nu kan ik zelfs dat niet doen. Ze zegt dat ik beter 2 uur geleden had kunnen komen en dan word ik best wel boos. Niet op haar natuurlijk, maar op de random man die zei dat ik wachten moest. In de tijd dat ik gewacht heb, had ik namelijk kunnen "insurfen" en dan met de hardere wind de grote snelheden kunnen bereiken waar ik zo'n zin in heb. Eigen schuld dikke bult, had ik maar direct naar de eigenaresse toe moeten gaan in plaats van naar deze random vent. Balend ga ik weer zitten aan het water en met verlangen zie ik de meer professionele surfers over de golven schieten. Omdat er niks aan te doen is en ik liever niet in een onveilige situatie op open water kom, kan ik mezelf er wel weer van overtuigen dat het goed is zo. Ik pak m'n spullen en loop naar het restaurantje waar we elke keer eten voor lunch en een Pina Colada, waarna ik in de zon bij het zwembad ga liggen, Game of Thrones lees en mezelf inschrijf voor het pool pillowfight. Zonder hoge verwachtingen (omdat ik er de vorige keer na 1 slag af lag), ga ik op de paal zitten, geef mijn eerste tegenstander een hand en na de gong gaat het er gelijk hard aan toe. Van veel klappen komt het niet echt, want vanwege de balans vallen we bijna gelijk naar een hangende positie onder de paal, waar ik mezelf tussen zijn lichaam en de paal wurm en hem naar beneden van de paal af druk met mijn rug, winst in de pocket, de eerste ronde is gehaald. Met een drankje in de ene hand en de e-reader in de andere wacht ik op de volgende ronde, die ik tot mijn verbazing ook win. Mijn derde winst laat ik vastleggen op film en de vierde komt er iets te snel achteraan. Als ik na de ronde gelijk de finale spelen moet, heb ik absoluut 5 minuten nodig om bij te komen. Het liefst meer, maar daar kunnen we niet op wachten. Ik klim op de paal en ga zitten tegenover mijn tegenstander die Nederlands blijkt te zijn, een Nederlandse finale dus! We schudden de hand, die van mij doen nog pijn vanwege het vastgrijpen van de paal, mijn onderarmen branden, en zitten klaar om aan de slag te gaan. Er worden van beide kanten een paar rake klappen uitgedeeld voordat we weer onder de paal hangen en het echte spel pas begint. Ik merk dat ik moe ben, in de eerste ronde had ik hem waarschijnlijk kunnen hebben, maar hij heeft een wedstrijd minder gehad en al zijn wedstrijd duurde korter waardoor hij nog veel energie over heeft. Na 10 minuten hangen, duwen, trekken en stoeien word ik van de paal gewerkt en verlies ik net als gisteravond in de finale. Hij geeft me een troostbiertje van de 3L toren die hij gewonnen heeft en ik ga bij zijn groepje zitten om wat te kletsen, verhalen uit te wisselen en later samen te gaan eten bij alweer hetzelfde restaurant, hoe kan het ook anders. We zijn met een enorme groep, 10 man van onze groep en later komen er nog 9 van een andere groep, allemaal van ons hostel. Omdat er zo veel mensen zijn duurt het allemaal wat langer voordat we ons eten krijgen, maar dat kan de pret niet drukken. Ik zorg dat er veel mensen mee doen met het beerpongtoernooi, misschien kan ik vanavond wel weer ver komen, alhoewel dat zonder Jon wel lastiger worden gaat. Na het eten vallen de after dinner dip samen met de moeheid van de korte nacht en kan ik mezelf nog met moeite terug naar het zwembad slepen om me in te schrijven voor beerpong. Moe als ik ben is het lastiger om sociaal te zijn en het vinden van een partner lukt niet. Uiteindelijk vind ik een andere Nederlandse jongen die met zijn vriendin in de eerste ronde uitgeschakeld is en aangezien ik mijn eerste ronde nog spelen moet, doen we die samen, maar gaan hard ten onder. Na het beerpong ben ik echt leeg, misschien wil ik morgenochtend voordat ik de bus neem naar Saigon om 12.30u nog gaan surfen, dus ik kies voor een langere nacht in plaats van een feest en val als een blok in slaap.