8 feb - Goodbye Kampot, hopelijk tot ziens!

Nu is toch echt de dag aangebroken dat we weg moeten. We hebben de bus geboekt om 10.30u, van tevoren willen we graag goed ontbijten na de tegenvallende curry van gisteren. Eliza gaat vandaag ook door naar een volgende stad, helaas niet dezelfde. Ik haal mijn was op aan de overkant en als ik terug kom bij mijn private room, sta ik ervan te kijken als mijn sleutel niet werkt. Na wat pogingen zonder de deur te willen breken loop ik naar de receptie en het volgende moment staan er 2 locals tegen de deur te trappen. We hebben het idee dat de tweede vergrendeling erop is geschoten en dat we daarom de deur niet open krijgen. De deur zit muurvast en open trappen lukt ook niet, waardoorze er raam openbreken en via een spiegel zien dat er niks met het tweede slot aan de hand is, dus hebben ze het raam voor niets open gebroken. Een slotenmaker komt de deur openen, precies op tijd voordat de bus komt en ik mijn spullen ingepakt heb. Het goede ontbijt is er niet meer van gekomen, maar het ontbijt van het hostel zelf is ook erg goed. We nemen afscheid val Eliza, die zegt misschien ook wel in New York langs te komen. We stappen in de bus naar Phnom Penh en nemen afscheid van Kampot, de stad die onze harten heeft gestolen na de eilanden. We zijn hier al veel langer gebleven dan gepland, maar we hadden wel langer kunnen blijven. De bus brengt ons met horten, stoten en een rotvaart naar Phnom Penh, waar we een tuk-tuk nemen naar het Panorama hostel, een hostel met vier keer twee trappen, wat met veel bagage wel een opgave is. Het uitzicht over het water en de locatie maken het meer dan waard. We droppen onze spullen af en boeken de tour naar de Killing Fields en de S21 prison voor morgen. We hopen vandaag naar het Royal Palace te gaan, zodat we overmorgen in principe weer door kunnen, maar als we bij het paleis aankomen (om de hoek) horen we dat we er met korte broek niet in mogen, dus lopen we door naar de centrale markt om avondeten te scoren. Op de gigantische markt in de hoofdstad van Cambodja proberen we van alles uit. Voor mij is het allemaal nieuw en had ik het zonder Adryan, die bijna al het eten wel kent, waarschijnlijk niet geproefd. Gehaktballetjes, varkensoren, -lever, -hart, -darmen, -longen, -voet en -huid (ze eten alles hier). Ook eten we wat normaal eten zoals noodles, springrolls en verschillende stukken fruit (mangoesstien en snakefruit), waarna we afsluiten met de lekkerste fruitshake tot nu toe: mango, banaan, ananas en passievrucht, heerlijk vers van de pers en ijskoud. Op de terugweg proberen we mee te doen met een groot rondje shuttlecock hooghouden met de locals, maar we hebben al snel door dat wij het spel (niet te vergelijken met voetbal hooghouden) een beetje verpesten omdat we geen één bal kunnen raken, dus lopen door langs een groep ouderegymnastiekdans, geleid door een zeer ongeïnteresseerde jonge Cambodjaanse jongen, op blote voeten voetballende kinderen en lokale fitboys die van de outdoor gym gebruik maken. In het hostel begin ik in te storten en Adryan gaat nog even de stad in terwijl ik om 20u al in bed lig. Morgen gaan we om 8u ons nest uit voor een emotioneel belastende tour, daar heb ik alle energie voor nodig.