17 nov - Haast bij de Lod Caves

17 november 2017 - Chiang Mai, Thailand

Om 10.20 wakker geworden van de wekker, nog 40 min om uit te checken, genoeg tijd om nog te douchen dus. De tassen hadden we gistermiddag al bijna helemaal ingepakt, dus dat ging lekker snel. We laten onze backpacks en tassen met alle belangrijke spullen (op onze paspoorten en pinpassen na) pp goed vertrouwen achter bij de balie van het hostel, die kunnen we ophalen voordat we met de bus vertrekken. Duitchecktijd maakt overigens niet zo veel uit, maar omdat de Lod Caves een eindje rijden zijn en we om 17u in de minivan moeten zitten, willen we niet te laat weg gaan. Op zoek naar ontbijt komen we bij een tentje waar ze scrambled eggs met een bagel hebben voor 65thb, maarrrr ook een beef burger voor 95thb. Zo'n klein bageltje is natuurlijk niet genoeg voor twee jongemannen, dus moeten we wel ontbijten met een burger. Na de burger gelijk maar een scooter gehuurd, de Lod Caves zijn 50km verderop, het is 12u, rekenen 1,5u rijden (3u totaal dus), dus zouden we 2u bij de Caves kunnen doorbrengen.
Dus we besluiten ook een scooter met iets meer vermogen te huren, zodat we de berg goed op komen. Met scooter op pad, Luke rijdt natuurlijk weer, de berg op. Onderweg komen we langs adembenemende uitzichten terwijl de zon op ons hoofd schijnt. We doen uiteindelijk 1u20min over de tocht, maar inclusief het huren en tanken zijn we er om 13.30. Bij de Caves is het verplicht om een gids te huren, er zijn 3 grotten die we alledrie willen zien en die tour duurt ongeveer 1.5u, perfect dus. Met een Thais vrouwtje als gids met een gaslamp de grotten in. De enige woorden Engels die ze kent, zijn de woorden die ze van tevoren ingestudeerd hebben, zoals "carefull", en "look". Voordat we de grot in gaan bedankt de gids de goden bij een altaartje bij de ingang. De grot staat gedeeltelijk onder water, tijdens het regenseizoen is er maar een van de drie grotten open, wij hebben met het geluk dat ze een week geleden weer allemaal open zijn gegaan. De gids leidt ons met de lamp over zandzakken, houten bruggetjes en stenen paadjes. Het kleine lampje geeft relatief veel licht en zodra we binnen in de eerste grot zijn kunnen we pas zien hoe groot die is. De muren, grond en het plafond zijn bedekt met stalactieten en -mieten, wat je in het schemerlicht van de lamp net kan zien en het een spookachtig uiterlijk geeft. Ons vrouwtje stopt keurig met haar lampje bij alle vergeelde bordjes met Thaise en Engelse teksten erop met informatie over de grotten en bij de bijzonder gevormde stenen waar we langs komen zegt ze haar ingestudeerde Engelse woorden: Pancake, teeth, crocodile, ufo. Vanuit de eerste grot lopen we binnendoor naar de tweede grot. De tweede grot blijkt nog veel groter te zijn dan de eerste. Ineens staan we met de gids in een immense ruimte, waar we de vleermuizen aan het plafond wel kunnen horen maar vanwege de grote afstand niet kunnen zien, als we er naar schijnen met de koplamp die de gids ons gegeven heeft, zien we wat zwarte stippen vliegen in de hoogte.
Omdat de grot half onder water staat worden we met een bamboevlot naar de andere kant gevaren, waar we met houten trappen omhoog klimmen naar het midden van de grot en zo pas echt een goed beeld krijgen van de omvang. Weer beneden varen we naar grot nummer 3, de Coffin cave, waar 1400-2000 jaar oude houten doodskisten liggen en een 2000 jaar oude muurschildering die inmiddels bijna niet meer te zien is door alle toeristen die er met hun tengels aan wilden voelen. In deze grot lopen we non stop door vleermuispoep, waarvan de geur je hoofdpijn geeft. We hopen nog een slang te kunnen zien, maar hebben helaas geen geluk. Na de Coffin cave is de tour voorbij, tippen we het vrouwtje en eten een noodlesoup vlak bij de scooter. Inmiddels is het 15.15 als we weg rijden, dus als we er weer 1u20min over doen wordt het krap om de bus te halen. Luke weet het gashandvat wel te vinden en we besluiten de weg eens flink onder handen te nemen. Omdat we op de heenweg wel snel maar voorzichtig gereden hebben, weten we nu waar de scherpe bochten zitten en waar je wel door kunt rijden. Nu rijden we natuurlijk ook voorzichtig, maar doen er wel 20 min korter over dan op de heenweg. Om 16.25 komen we aan in Pai met redelijke trek. De dönertent is helaas nog dichtz dus we besluiten om pizza te eten. Jasper heeft gevraagd of we voor hem net zo'n trui kunnen kopen als we gisteren voor ons gekocht hebben, dus Luke zet me af bij de pizzaria, rijdt door om een trui te kopenz terwijl ik in mijn beste gebrekkig-thaisaccentje-engels een pizza margherita bestel en probeer duidelijk te maken dat er haast bij zit. Als het om 16.40 nog niet klaar is, switch ik naar take-away (een woord dat ze wel moeten begrijpen) en om 1645 rijden we met de scooter en pizza naar het hostel, waar Luke met zijn backpack en de scooter weg brengt, en ik met mijn backpack, onze extra tassen en pizza naar de bus toe hobbel. Om 16.55 zijn we er allebei, vouwen de pizza naar binnen en om 17u vertrekt de bus naar Chiang Mai.
In de bus hebben we een opgelucht gevoel dat we de bus gehaald hebben maar dat maakt al snel plaats voor een misselijk gevoel als we erachter komen dat we in de minivan bij de Thaise Max Verstappen terecht zijn gekomen. In de 5e versnelling de kronkelende bergweg op, waarbij hij zelfs in de bochten auto's inhaalt zonder te zien wat er aankomt van de andere kant, wat een keer of 2 maar net goed gaat. Ook de perfecte racelijn houdt hij goed aan, wat inhoudt dat hij de helft van de tijd om de andere weghelft rijdt. Onderweghet te regenen en bij de halfway stop zou het me niks verbazen als we wisselen naar regenbanden. De stol is trouwens al na een uur van de 3,5u durende busreis. Stop is het eigenlijk niet te noemen, hij vraagt of er iemand moet plassen en als blijkt dat iedereen dat onderweg al van angst in de broek gedaan heeft rijden we gewoon weer verder. De minivanchauffeur is goed op weg om een persoonlijk record te halen denk ik. De ronde van Pai kan hij inmiddels wel op zijn naam schrijven. Als het donker wordt, mindert hij toch een beetje vaart, alhoewel hij door de koplampen nu beter kan zien of er iets van de andere kant komt.
Ook nu we aangekomen zijn in de meer bewoonde wereld laat hij Ich van zijn kant zien. Auto's worden links en rechts ingehaald alsof de lijnen op de weg slechts ter decoratie zijn aangebracht.
Aangekomen bij het busstation staat er gelijk een bustaxi te wachten om ons overal heen te brengen. Julie's Guesthouse kent hij wel, we gaan naar Julie's Guesthouse part 2, eerder we in part 1. Zonder te weten dat er 2 parts waren hebben Luke en ik maar gewoon geboekt en dus uitgekomen bij degene die we niet bedoelden, maar zal wat prima zijn. Bij het hostel boeken we gelijk de elephant sanctuary tour die we willen doen. Kunnen er gelijk morgen naar toe, pickup om 9 en dan hebben we de full day tour gekozen van 9-16 om veel met de olifanten te kunnen knuffelen.
Nadat we onszelf weer in de dorm ingericht hebben gaan we even iets eten (20.30). Vorige keer in Chiang Mai hebben we op TripAdvisor gekeken en zagen we Kat's Kitchen; Thais eten voor een prima prijs, vorige keer zijn we er dus niet heen gegaan, maar nu we weer keken bleek het 56m verderop te zitten dus zeker de moeite waard om even te kijken. Voordat we gaan eten brengen we de was weg. Na er eten nemen we even de tijd om ons eigen ding te doen, Luke wilt even facetimen en ik werk m'n blog uit van de jungle de afgelopen dagen. Om batterij te besparen heb ik tijdens de dagen niks geschreven, dus nu tijd om dat allemaal in te halen.
Alles typen heeft me uiteindelijk zo'n 3,5u geduurd, een uur per dag ongeveer dus. Dat maak het wel de moeite waard om elke dag wat te typen in plaats van steeds in eens grote stukken.