9 juli - rijstvelden

Gisteren was er misschien sprake van vroeg weg gaan, maar na het nachtzwemmen wilden we toch wat langer slapen dan 7u de wekker zetten. Als we bij het ontbijt elkaar weer zien (ook al slapen we in dezelfde kamer) maken we een plan om op pad te gaan. Emma voelt zich nog niet helemaal top, haar maag speelt een beetje op en ze is in het algeheel moe en slappig, ook niet heel raar als het niet lukt om wat te eten. Maar Emma, sterk en gedreven dat ze is, zegt mee te gaan! Als Emma niet mee zou gaan, zouden we natuurlijk lekker samen bij het hostel blijven. De dagolanning bestaat uit verschillende losse onderdelen. Eerst gaan we naar een waterval, dan scooteren we door naar de rijstvelden en wie weet hoeveel tijd er daarna nog over is voor andere activiteiten. Als Emma zich niet goed voelt na of tijdens een van deze dingen gaan we gewoon weer lekker terug, dat is het voordeel van samen scooteren. Eerst gaan we op de scooter (3 scooters voor 6personen) naar de Kanto Lampo waterval, deze is een kwartiertje scooteren, dus net een lekker tochtje zo voor op de ochtend. Onderweg voelen we ons weer een beetje thuis als het begint te regenen, het blijft bij een paar druppels waar we amper nat van worden, maar het is net genoeg om ons weer even in Nederland te wanen (ook al rijden we op een scooter in 18 graden). Bij de waterval parkeren we op de aangegeveb plekken, betalen we de entrance fee, en lopen naar de waterval langs bamboohuisjes met gevlochten daken en een paar locals die druk bezig zijn met het volgende huisje in elkaar te zetten, toch wel weer wat anders dan een ikea-pakket. Bij de waterval is het weer nog steeds niet echt opgewarmd, geven de wolken nog ongewenste schaduw en voelt het water daarom wat frisser aan. Maar een paar graden gaan ons niet tegenhouden. Dan, Eveline, Celine, Lisanne en ik trekken onze normale schoenen uit, onze stoute schoenen aan en klauteren (dit klinkt avontuurlijker dan het was) in zwembroek naar beneden om stroomafwaarts naar de waterval te lopen. Hier kwamen namelijk twee rivieren samen, dus de waterval komt hier naar beneden en stroomt dr andere kant op, vandaag dat we stroomafwaarts bij de onderkant van de waterval aankomen. Met Eefs GoPro en Dan's waterdichte telefoon, waarvan we niet weten of hij echt waterdicht is, poseren we voor de waterval, we hebben in ieder geval genoeg foto's aan het eind van de reis (het blijken er ongeveer 3000 te zijn, dat is meer dan 100 per dag...). We hangen nog even bij de waterval, genieten in de bijna jungle van de doorbrekende zon, verzamelen ons en onze spullen en lopen terug naar de scooters. Emma voelt zich nog goed genoeg om ook de rijstvelden te bekijken, dus rijden we in 45 minuten naar een compleet andere omgeving qua natuur. De "stad/dorp" met bomen en jungle-vibe maakt plaats voor trapsgewijze, ondergelopen velden met rijst en blauwe lucht met af en toe een verdwaalde wolk. We rijden gelijk naar een lunchplek die Dan online had gevonden, waar we bij aankomt uitzicht over de rijstvelden hebben en precies op tijd zijn om een hutje over te nemen van een vorige groep mensen. Het is een bamboo hutje op het water met een lage tafel in het midden. Met zijn zessen gaan we rond de tafel zitten, bestellen lunch (Emma gaat voor de tomatensoep, dat zal de beste optie voor haar maag zijn) en kletsen totdat het eten komt. Na het eten rusten we even uit, probeer ik wat te schrijven en valt Emma naast mij als een blok in slaap op de houten vloer, met haar hoofd op haar rugzakje. Het is 14u en het heetst op de dag, we vinden het prima om hier nog even rond te hangen, bestellen wat toetjes en shakes, en spelen het spelletje dat ik natuurlijk overal mee naar toe neem (toch de opvoeding die dan mee helpt). We voeren de vissen met de slapzachte koekjes die nog onderin m'n tas zitten, smeren ons vast in voor de tocht door de zon zometeen en nadat we betaald hebben zijn we onderweg naar de échte rijstvelden. Met "échte rijstvelden" bedoel ik de rijstvelden die online zijn aangegeven, waarschijnlijk het mooiste zijn en daarom het meest toeristisch. Gelukkig zijn we zelf ook toeristen, dus is het de place to be. Aangekomen bij de rijstvelden worden we naar binnen gelokt met de zin: "Free parking here your scooter sir!" Door het toverwoord worden we weer gegrepen en lopen met een soort guide naar zijn stalletje waar hij óók koffie verkoopt en dat graag aan ons kwijt wilt. Als ik hem subtiel meedeel dat mijn maag nog niet helemaal normaal is en "Coffee gives me the shits", krijg ik precies de reactie die ik verwacht en worden we gelijk niet meer lastiggevallen om koffie te kopen, erg effectief. Hij probeert ons wel nog een "Bali swing" aan te smeren. Dat zijn van die schommels die boven de rijstvelden hangen en waar je hele mooie foto's kunt maken voor je instagram, moet je er wel €10(!!) voor neerleggen. Als we allemaal gaan zou het slechts €6,50pp zijn, dat vinden we allemaal net wat te gek om in mee te gaan, dus passeren we de schommelende mensen te voet en dalen af in de rijstvelden. De rijstvelden zijn wat modderig (duh, water, grond en stampende mensen zijn geen goed recept voor schone schoenen) maar we komen ongeschonden aan de andere kant van het rijstdal weer boven. Het is een soort groeve waar een rivier in het midden stroomt om het overtollige water af te voeren, met op de hellingen van de heuvels aan weerszijden rijstvelden. We lopen wat verder als we ontdekken dat het allemaal een pot(grond) nat is (een van mijn minder leuke grapjes, maar die moeten ook gemaakt worden). En niet te vergeten dat onze scooters nog op dezelfde plek staan, dus daar moeten we ook weer uitkomen uiteindelijk. Als we verder lopen zien we overal Bali swings staan, misschien kunnen we een goedkopere vinden met een net zo mooi uitzicht als de eerste. Dan vinden we de goedkoopste Bali swing van de omgeving. Het is namelijk een onbewaakte schommel die met zijn haak en slot nog vastzit aan de vaste grond. Wat is er nou goedkoper dan niet betalen? De meisjes (op Lisanne na) zijn al helemaal enthousiast, ze willen alleen de standaard foto hebben, schommelen hoeft niet per se. Ondanks dat ik er op tegen ben (saaie piet dat ik ben, maar we hebben geleerd dat áls je fraude wilt plegen, doe het dan goed en steel een paar miljoen, anders is het het risico niet waard), klimmen de meisjes op de schommel en maken snel wat foto's. Het lijt wel een goed georganiseerde crime, één meisje helpt een andere op de schommel te klimmen, rent naar boven, maar een derde meisje al foto's staat te nemen en dan maken de twee meisjes samen de geliefde foto's, waarna er een grote wisseltruc plaatsvindt. Uiteraard wilt Lisanne toch ook op de foto, en precies als zij erop klimt wordt er vanaf een andere swing-plek geroepen en klimmen ze er snel af. Toch nog gratis plaatjes geschoten! Na deze schandalig Nederlandse vertoning lopen we terug naar onze scooters en omdat het al laat aan het worden is, rijden we terug richting het hostel, met een kleine tussenstop op de Ubud Market. Ik loop weer terug naar mijn wierook-vrouwtje, maar ze heeft nog steeds de lekkere wierook van eerder niet op voorraad, ze krijgt ze weer op vrijdag, de dag dat we weg gaan, misschien kan ik dan nog snel langs 's ochtends (we vliegen om 19:50u pas). De markt sterft een beetje uit, sluit en we worden de markt een beetje zat ook. We scooteren terug, Emma duikt gelijk haar bed in, het was een intensieve dag, zeker als je je nog niet helemaal 100 voelt, eerder 40. Met zijn vijven gaan we er weer op uit om wat te eten, ik spreek met Ems af dat als ze wat wilt eten dat ze moet appen, dan neem ik wat voor haar mee van het restaurant. 
We gaan vanavond niet naar Famous, in plaats daarvan heeft Dan weer een goed restaurant gevonden: Twist. Op de scooters rijden we met zijn vijven naar het drsbetreffende restaurant. Het us een heel knus plekje met slechts 4 tafels, genoeg voor 12 mensen totaal. Het zit helemaal vol, maar er wordt ons verteld dat we maar 15 minuten hoeven te wachten als we willen eten. Inmiddels hebben we ontzettend veel trek gekregen en de kaart al uitgebreid bestudeerd. Omdat we allemaal al iets hebben gevonden dat ons lekker lijkt, vinden we het niet erg om een kwartiertje te wachten. Als we onze tafel krijgen toegewezen, hoeven we de kaart niet eens meer te openen. We bestellen 3 voorgerechten om te delen, 3 Twist Burgers, 1 yellow curry (Celine en ik delen de burger en curry), Dan bestelt de Caramelized Pork, waarvan alleen de naam al water in de mond doet lopen. We bestellen er een fles rode wijn bij en ginger ale (daar heb ik ineens zo veel zin in), Dan houdt het zoals verwacht bij bier.
Met onze glazen ginger ale, bamboerietjes, glazen wijn en voorgerecht (sneller opgegeten dan klaargemaakt), wachten we met smacht om de hoofdgerechten, welke fantastisch lekker blijken te zijn. De burgers zien er ongelooflijk uit, de curry smaakt naar Thailand, maar de kroon wordt gestolen door de caramelized pork van Dan. Het vlees  is zo mals dat het in je mond smelt, de karamel kristellen geven er een heerlijk malszoete smaak aan en de witte rijst en basic groenten doen goed hun werk als opvuller. Hier moet ik voor terug komen. Ook heb ik geluk dat ik met Céline twee maaltijden deel, want zij eet totaal 3/4e maaltijd, wat betekent dat er meer voor mij over blijft. Dat heb ik met Emma nou nooit... Wat een fantastische maaltijd hebben we hier gegeten, we overleggen of we nog cocktails willen bestellen als de eigenaar ons komt vertellen dat we eigenlijk worden verwacht om de rekening te betalen en verder te gaan, aangezien er buiten weer nieuwe mensen wachten. Dat vinden we helemaal niet erg, we betalen de rekening (€60 voor 5 mensen, met een maaltijd waar je U tegen zegt) en gaan op zoek naar een nieuwe activiteit. Die vinden we in de vorm van een slijterij. Daar halen we een fles gin, bij de supermarkt mixers en besluiten die in het hostel te gaan nuttigen. Bij de receptie staat een bordje dat feesten niet welkom zijn, tenzij overlegd met de eigenaar. Omdat we slechts met 5 zijn en gewoon rustig bij het zwembad gaan zitten, maken we ons daar niet zo veel druk om. We pakken glazen en hangen, praten en lachen op de beanbags en ligstoelen aan het water. Alles verloopt stil en rustig totdat we gezelschap krijgen van 3 Engelse jongens die we al eerder hebben ontmoet. Heel aardig en gezellig, maar de volumeknop hebben ze nog niet kunnen vinden. Er wordt een muziekje aangezet, meerdere gesprekken lopen door elkaar en op in volume, maar dit hebben we zelf natuurlijk helemaal niet door. Er wordt steeds meer geplaagd tussen mij en de meiden en de dreigementen om in het water geduwd te worden stapelen zich op. Dat kan natuurlijk nooit lang goed gaan. Bij Cel loopt de druppel als eerst over de rand van de emmer, maar omdat ze het niet voor elkaar krijgt om mij zittend naast het zwembad in het water te duwen, worden we er door Eef beiden ingeduwd. Zwemkleding was nog niet aangetrokken, dus met natte broek, shirt sokken en gelukkig zonder telefoon en portemonnee (die had ik al eerder weggelegd, want ik had al een flauw vermoeden waar het heen ging), komen we weer boven water. Dan is de hek over de dam en valken ook Eveline, Lisanne en Dan ten prooi aan een "ongewilde" nachtelijke zwempartij. De Engelse jongens blijven op een afstandje, dit hadden ze niet verwacht, maar om 1u is het hangen bij het zwembad veranderd in een poolparty. We blijven in het water, voeren synchroonzwemopvoeringen op en krijgen het rond 3u koud. De Engelsen zijn inmiddels al naar bed, we volgen dat voorbeeld, trekken droge kleren aan en kruipen onder de wol.